Paweł Storożyński

Paweł Storożyński
niski skrzydłowy/silny skrzydłowy
Pseudonim

„Storo”

Data i miejsce urodzenia

24 marca 1979
Łódź

Obywatelstwo

polskie / francuskie

Wzrost

od 198 do 203 cm

Kariera
Aktywność

1998–2012

College

Dodge City Community College (1999–2001)
Texas Tech University (2001–2003)

Paweł Storożyński (ur. 24 marca 1979 w Łodzi) – polski koszykarz i muzyk, posiadający również francuskie obywatelstwo i występujący na pozycji niskiego lub silnego skrzydłowego. Były reprezentant Polski seniorów i reprezentant Francji w kategorii kadetów.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Początki (do 1999)[edytuj | edytuj kod]

Storożyński jest synem Bożeny i Tomasza Storożyńskich, którzy również uprawiali koszykówkę. W 1980 roku wyjechał wraz z rodzicami do Francji. W tym kraju zaczął pierwsze treningi koszykówki w klubie z Auxerre, a w 1992 roku przeniósł się do JDA Dijon. Wraz z tym zespołem zdobył 6 tytułów mistrza Francji w kategoriach juniorskich[1]. W 1995 roku wraz z reprezentacją Francji kadetów wystąpił na mistrzostwach Europy do lat 16, gdzie kadra ta zajęła 6. pozycję, a Storożyński zdobywał średnio po 9,7 punktu i 11,9 zbiórki na mecz[2]. W sezonie 1998/1999 zadebiutował w pierwszej drużynie JDA Dijon, rozgrywając jedno spotkanie w lidze Pro A, w którym w czasie 3 minut zdobył 1 punkt[3].

Stany Zjednoczone (1999–2003)[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął naukę i grę w junior college'u Dodge City Community College[1]. W drugim roku gry w rozgrywkach NJCAA Storożyński został wybrany do „pierwszej piątki” swojej konferencji i regionu[4], zdobywając średnio po 16 punktów i 9 zbiórek w meczu[5]. Po zakończeniu gry w NJCAA (zawodnik w rozgrywkach tych może występować maksymalnie 2 sezony) otrzymał oferty z kilkunastu uniwersytetów i ostatecznie przeniósł się do grającej w dywizji I NCAA drużyny Texas Tech Red Raiders, reprezentującej uczelnię Texas Tech University[1]. W nowej drużynie zadebiutował dopiero w grudniu 2001 roku, bowiem wcześniej NCAA nałożyła na niego karę dyskwalifikacji na okres 7 meczów za grę w profesjonalnych rozgrywkach przed przyjazdem do Stanów Zjednoczonych[6]. W debiutanckim sezonie rozegrał w sumie 25 spotkań, w których zdobywał przeciętnie po 6,3 punktu, 4 zbiórki i 2,1 asysty[7]. Na parkiecie spędzał w tym czasie średnio po 20,3 minuty, 18 razy rozpoczynając grę w „pierwszej piątce” i 7 razy zdobywając 10 lub więcej punktów[4]. W drugim sezonie w NCAA Storożyński rozegrał 21 meczów, w których zdobywał średnio po 5 punktów, 3,1 zbiórki i 1 asystę[7].

Powrót do Europy (2003–2009)[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku Storożyński zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski. W jej barwach wystąpił w 6 meczach, zdobywając średnio po 4,5 punktu[8]. Po zakończeniu gry w NCAA Storożyński powrócił do Francji, gdzie sezon 2003/2004 zaczął w drugoligowym klubie Étendard de Brest. W barwach tej drużyny zagrał w 13 meczach ligowych, w których zdobywał przeciętnie po 15,3 punktu, 7,1 zbiórki i 2,2 asysty[3]. Został także wybrany MVP pierwszej rundy tych rozgrywek, po czym podpisał kontrakt z grającym wówczas we włoskiej ekstraklasie Air Avellino, stając się drugim w historii, po Piotrze Karolaku, Polakiem występującym w tej lidze[9]. W nowym zespole od stycznia do czerwca 2004 roku rozegrał 15 meczów, zdobywając w nich przeciętnie po 3,7 punktu i 2,6 zbiórki[10].

Przed sezonem 2004/2005 powrócił do macierzystego klubu JDA Dijon[11]. W jego barwach wystąpił w 10 meczach w lidze Pro A, zdobywając w nich średnio po 5,9 punktu, 4,4 zbiórki i 2 asysty[3]. Przed sezonem 2005/2006 został zawodnikiem CSP Limoges, grającego w tym czasie na trzecim poziomie rozgrywkowym. Wraz z klubem tym wywalczył awans, zajmując w sezonie 2005/2006 drugą pozycję w rozgrywkach trzeciej ligi[12]. Następnie reprezentował jego barwy w drugiej lidze (Pro B) w kolejnych dwóch sezonach (2006/2007 i 2007/2008). W sumie w ciągu 3 lat rozegrał w Limoges 61 meczów ligowych (30 w trzeciej i 31 w drugiej lidze). Przed sezonem 2008/2009 przeniósł się z Limoges do klubu SOMB Boulogne-sur-Mer, występującego wówczas w trzeciej lidze. W nowym klubie rozegrał 4 spotkania ligowe, w których zdobywał średnio po 8,8 punktu i 3,5 zbiórki[13].

Polska (2009–2010)[edytuj | edytuj kod]

Latem 2009 roku Storożyński przyjechał do Polski. Początkowo występował w grających wówczas w I lidze rezerwach Asseco Prokomu Gdynia. W ich barwach wystąpił w 13 meczach ligowych, w których zdobywał średnio po 16,4 punktu, 9,8 zbiórki, 2,1 asysty i 1,3 przechwytu[14]. W grudniu 2009 roku podpisał kontrakt z grającym w tym czasie w Polskiej Lidze Koszykówki Sportino Inowrocław[15]. W inowrocławskim klubie wystąpił w 11 meczach ligowych, w których zdobywał przeciętnie po 5,1 punktu i 3,5 zbiórki[14]. Przed sezonem 2010/2011 trenował z Siarką Tarnobrzeg, jednak z powodu kontuzji, jakiej doznał w czasie przygotowań do sezonu odszedł z tego klubu[16].

Powrót do Francji i koniec kariery (2011–2012)[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2011/2012 Storożyński podpisał kontrakt z grającym wówczas w czwartej lidze klubem GET Vosges[17]. Po zakończeniu sezonu 2011/2012, latem 2012 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej[18].

Po zakończeniu kariery (od 2012)[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej Storożyński został trenerem i prezesem francuskiego klubu Stade Auxerrois Basket. Oprócz gry w koszykówkę Storożyński jest również muzykiem. W 2014 roku, wraz z zespołem muzycznym Storo, wystąpił w siódmej edycji programu Must Be the Music. Tylko muzyka[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Storożyński Paweł. e-nba.pl. [dostęp 2014-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. (pol.).
  2. ↑ Pawel STOROZYNSKI (FRA). archive.fiba.com. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  3. ↑ a b c Pawel STOROZYNSKI. basketinfo.com. [dostęp 2014-12-17]. (fr.).
  4. ↑ a b 11 PAWEL STOROZYNSKI. texastech.com. [dostęp 2014-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. (ang.).
  5. ↑ RANDY ROSETTA: Raider basketball team lands international recruit. lubbockonline.com, 2001-03-30. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  6. ↑ NCAA to reinstate Texas Tech forward Pawel Storozynski. amarillo.com, 2001-12-02. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  7. ↑ a b Pawel Storozynski. sports-reference.com. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  8. ↑ Paweł Storożyński. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  9. ↑ Mateusz Stępień: Paweł Storożyński - niedoszły rugbysta z muzycznym talentem, czyli…kumpel Szarmacha. sportowefakty.pl, 2010-01-26. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  10. ↑ Pavel Storozynski. legabasket.it. [dostęp 2014-12-17]. (wł.).
  11. ↑ Harold Jamison zagra w Prokomie Treflu Sopot. sport.wp.pl, 2004-09-21. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  12. ↑ Pawel Storozynski. beaublanc.com. [dostęp 2014-12-17]. (fr.).
  13. ↑ Pawel STOROZYNSKI. proballers.com. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
  14. ↑ a b Paweł Storożyński. plkhistory.ugu.pl. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  15. ↑ MACIEJ DRABIKOWSKI: Fatalna runda w wykonaniu Sportino Inowrocław. Paweł Storożyński podpisał. Kęsicki na testach. pomorska.pl, 2009-12-21. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  16. ↑ Mateusz Stępień: Ja w tym sezonie chcę jeszcze wrócić - rozmowa z Pawłem Storożyńskim, byłym koszykarzem Sportino Inowrocław. sportowefakty.pl, 2010-11-19. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  17. ↑ GET VOSGES (N2) : TROIS NOUVEAUX JOUEURs. bebasket.fr. [dostęp 2014-12-17]. (fr.).
  18. ↑ « La page est tournée ». jpgitta.fr. [dostęp 2014-12-17]. (fr.).
  19. ↑ Piotr Grabowski: STORO, CZYLI JAK URODZIĆ SIĘ Z PIŁKĄ I GITARĄ. ofens.co. [dostęp 2014-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. (pol.).
Liderzy Eurobasketu U-16 w zbiórkach
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Storożyński&oldid=72758476”