Paweł Łoziński

Paweł Łoziński
Ilustracja
Paweł Łoziński (2016)
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1965
Warszawa

Zawód

reżyser, dokumentalista

Paweł Łoziński (ur. 4 grudnia 1965 w Warszawie) – polski reżyser, scenarzysta i producent filmów dokumentalnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego[1]. Wnuk działaczy komunistycznych Romana Korneckiego i Eugenii Łozińskiej[2][3], syn reżysera-dokumentalisty Marcela Łozińskiego.

W 1992 r. ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Przygodę z filmem rozpoczął od asystowania ojcu, Marcelowi Łozińskiemu. Był także asystentem Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie Trzy kolory. Biały (1993). W oparciu o pomysł Kieślowskiego zrealizował polski odcinek serii Sto lat kina. W 1996 r. za swą telewizyjną fabułę Kratka, z Jerzym Kamasem, otrzymał nagrodę za debiut na festiwalu w Gdyni. Wiele nagród na międzynarodowych festiwalach otrzymał film Miejsce urodzenia (1992), o podróży pisarza Henryka Grynberga w poszukiwaniu śladów zamordowanego w czasie okupacji ojca. Niemniejsze uznanie – jako propozycja „dokumentu codzienności” – zdobyły filmy Taka historia i Siostry, nagrodzone Złotym Lajkonikiem na krakowskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • Miejsce urodzenia – 1992 r. – film otrzymał wyróżnienie oraz nagrodę Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych podczas XXII Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie w 1992 r., Białą Kobrę na III Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu, I nagrodę w kategorii filmu dokumentalnego na Bałtyckim Festiwalu Filmowym i Telewizyjnym na Bornholmie w 1993 r. i w tymże roku Grand Prix, Nagrodę Europejskiej Fundacji Kultury na IV Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Vue Sur Les Docs” w Marsylii. Bohaterem filmu jest Henryk Grynberg. Zdjęcia kręcono we wsi Radoszyna.
  • Kratka – 1996 r. – jedyny film fabularny, nagroda za debiut reżyserski w Gdyni 1996
  • Sławomir Mrożek przedstawia – 1997 r.
  • Japonia – 1997 r.
  • Taka historia – 1999 r. – nagroda Złoty Lajkonik 1999 i główna nagroda festiwalu w Lipsku 1999
  • Siostry – 1999 r. – nagroda Złoty Lajkonik 1999
  • Pani z Ukrainy – 2002 r.
  • Mój spis z natury we wsi Leźno Małe – 2002 r.
  • Über die Grenze – Fünf Ansichten von Nachbarn (część „Między drzwiami”) – 2004 r.
  • Jacek Hugo-Bader. Korespondent z Polszy – 2007 r.
  • Kici, kici – 2008 r.
  • Chemia – 2009 r. – film otrzymał Białą Kobrę na XIX Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu[4].
  • Inwentaryzacja – 2010 r.
  • Ojciec i syn – 2013 r. – film otrzymał m.in. nagrodę za najlepszy pełnometrażowy dokument w międzynarodowym konkursie dokumentalnym Srebrny Róg KFF 2013 oraz Białą Kobrę na XXIII Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu[5].
  • Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham – 2016 r. – film otrzymał nagrodę Srebrny Lajkonik na KFF za najlepszy film dokumentalny oraz Białą Kobrę na XXVI Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu[6].
  • Film balkonowy - 2021 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trudne słowo Żyd. [dostęp 2012-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2012)].
  2. Sebastian Łupak: Jesteśmy dziećmi komunistów. [dostęp 2015-05-17].
  3. Zrozumieć komunistów. Przegląd, 2011-08-11. [dostęp 2015-05-17].
  4. Festiwal Mediów Człowiek w Zagrożeniu [online], festiwalmediow.pl, 2009 [dostęp 2019-05-29].
  5. Festiwal Mediów Człowiek w Zagrożeniu [online], festiwalmediow.pl, 2013 [dostęp 2019-05-29].
  6. Laureaci 26. Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu [online], Narodowe Centrum Kultury, 2 grudnia 2016 [dostęp 2019-05-29] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]