Paul Sorauer
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | naukowiec |
Paul Carl Moritz Sorauer (ur. 9 czerwca 1839 we Wrocławiu, zm. 9 stycznia 1916 w Berlinie) – niemiecki botanik, mykolog i fitopatolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem cieśli. Pochodził z żydowskiej rodziny wywodzącej się częściowo z Białej koło Prudnika[1]. Od 1862 r. studiował w Berlinie nauki przyrodnicze, zwłaszcza botanikę. W 1867 r. doktoryzował się na Uniwersytecie w Rostocku z rozprawą na temat kiełkowania bulw ziemniaka. Od 1868 r. pracował jako asystent w rolniczej stacji badawczej w Dahme/Mark w Dolnych Łużycach. W latach 1872–1893 był szefem stacji testowej fizjologii roślin w Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie na Górnym Śląsku. W tym samym czasie prowadził wykłady z fizjologii i ochrony roślin w Akademii Rolniczej. W 1892 roku został profesorem oraz członkiem Leopoldiny. Z powodu problemów z okiem pożegnał się w 1893 r. z pracą dydaktyczną. Przeniósł się do Berlina i całkowicie poświęcił się pracy naukowej. W 1902 roku, w wieku 63 lat, habilitował się na Uniwersytecie Berlińskim[2].
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Dzięki swojej pracy naukowej Soraurer w znacznym stopniu przyczynił się do przekształcenia fitopatologii w odrębną dziedzinę naukową. Napisał dzieło Handbuch der Pflanzenkrankheiten (Choroby roślin), które doczekało się 7 wydań. W 1891 roku założył czasopismo Zeitschrift für Pflanzenkrankheiten, w którym publikował do 1915 roku. Przez ponad dwadzieścia lat działał w „Specjalnym Komitecie Ochrony Roślin” Niemieckiego Towarzystwa Rolniczego. W imieniu tego komitetu opublikował książkę „Ochrona roślin. Instrukcje dla praktycznego rolnika w zakresie wykrywania i kontroli szkód w uprawach”, z których sześć wydań ukazało się w latach 1892–1915. Dzięki licznym publikacjom na temat chorób roślin i ochrony roślin, Sorauer wywarł ogromny wpływ na naukę i praktykę rolnictwa. Spośród jego publikacji książkowych na szczególną uwagę zasługuje jego „Atlas chorób roślin”, praca wydana w latach 1887–1893 z 48 ręcznie rysowanymi kolorowymi tablicami[2].
Opisał nowe gatunki grzybów i porostów. W naukowych nazwach utworzonych przez niego taksonów dodawane jest jego nazwisko Sorauer[3].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Handbuch der Pflanzenkrankheiten (1874; 1905-07)
- Atlas der Pflanzenkrankheiten (1887-93)
- Die Schäden der einheimischen Kulturpflanzen (1888)
- Pflanzenschutz (1892)
- Schutz der Obstbäume gegen Krankheiten (1900)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SORAUER Paul Carl Moritz. W: Mirosław Syniawa: Biograficzny słownik przyrodników śląskich. T. 2. Katowice: Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, 2019, s. 361. ISBN 978-83-942550-8-4.
- ↑ a b Ekkehard Höxtermann, Sorauer, Paul Carl Moritz, Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 24, Duncker & Humblot, Berlin 2010, ISBN 978-3-428-11205-0 [dostęp 2020-06-01] (niem.).
- ↑ Index Fungorum (autorzy) [online] [dostęp 2020-06-02] (ang.).