Paul Kraus (kompozytor)
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1870 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność | 1887–1934 |
Paul Kraus (ur. 18 lipca 1870 w Mikulczycach, zm. 12 maja 1934 w Bad Kissingen) – górnośląski kompozytor muzyki poważnej, pedagog oraz dyrektor konserwatorium w Bytomiu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Paul Kraus był synem organisty w kościele w Mikulczycach. Naukę gry na organach rozpoczął pod opieką ojca w kościele św. Wawrzyńca w swoim rodzinnym mieście. Dalszą naukę kontynuował w seminarium nauczycielskim w Pyskowicach, a następnie w Instytucie Muzyki Kościelnej w Berlinie. W wieku siedemnastu lat skomponował pierwszego walca. A w 1892 innym walcem – Pozdrowienie ojczyzny, op. 43 – mając dwadzieścia dwa lata, wygrał konkurs dla kompozytorów w Paryżu.
Po opuszczeniu Instytutu Muzyki Kościelnej Kraus wrócił na Górny Śląsk, gdzie zajął się tworzeniem chórów w Zabrzu, Świętochłowicach i Rozbarku. Od 1907 na stałe zamieszkał w Bytomiu i od 1910 do wybuchu I wojny światowej uczył w konserwatorium Tomasza Cieplika, przy obecnej ulicy Dworcowej. Następnie do listopada 1918 i kapitulacji Niemiec mieszkał w Łodzi. Po wojnie wrócił do Bytomia, gdzie został niemal do śmierci. W 1924 Kraus został dyrektorem konserwatorium Cieślika, a po jego śmierci w 1925 także właścicielem.
W 1934 Paul Kraus zachorował i wyjechał do Bad Kissingen w Bawarii. Tam zmarł na zapalenie płuc 12 maja. 15 maja został pochowany na cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu. W rodzinnych Mikulczycach przy kościele św. Wawrzyńca jest umieszczona tablica upamiętniająca kompozytora w językach polskim i niemieckim.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W trakcie swojego życia, Kraus stworzył wiele utworów, dlatego też na Górnym Śląsku okres jego twórczości nazywano epoką Krausa. Zaś z powodu dużej ilości walców jego autorstwa, otrzymał on przydomek górnośląskiego Straussa.
Kompozycje Paula Krausa:
- 5 operetek;
- ponad 40 walców (w tym, m.in.: walc na fortepian Pozdrowienie ojczyzny, op. 43; Wielki walc na fortepian Dźwięki bytomskiego parku miejskiego, op. 254);
- ok. 215 mazurków, marszów i pieśni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Wojcik: Niezarejestrowany zabytek. [w:] Bytom – hasie, szkło i bele co [on-line]. 2012-06-12. [dostęp 2022-03-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kaganiec Małgorzata, Tajemnice bytomskich kamienic, Bytom 1997;
- Śmiałek Tomasz, Zabytkowe budynki szkolne śródmieścia Bytomia, Bytom 2007;
- Obrączka Piotr, Zapomniany walc bytomskiego parku [w:] "Życie Bytomskie" nr 19 (2862) z 7 maja 2012.