Partia Zielonych (Polska)

Partia Zielonych
Skrót

PZ

Lider

Jerzy Olaf Beer (pierwszy), Grzegorz Kaczmarzyk (ostatni)

Data założenia

luty 1991

Data rozwiązania

12 lutego 2015

Adres siedziby

al. Wyzwolenia 18,
00-570 Warszawa

Ideologia polityczna

zielona polityka

Poglądy gospodarcze

zrównoważony rozwój, państwo opiekuńcze

Liczba członków

ok. 2 tys. (1991)[1]

Barwy

     zieleń

Partia Zielonych (PZ) – polska partia polityczna założona w lutym 1991, zarejestrowana 2 maja 1991 pod nazwą Polska Partia Ekologiczna – Zielonych (PPE-Z). Była częścią Akcji Wyborczej Solidarność oraz Alternatywy Ruchu Społecznego. Następnie satelickie ugrupowanie wobec lewicowej Polskiej Partii Pracy. Od 2007 występowała pod nazwą „Partia Zielonych”. 12 lutego 2015 została wyrejestrowana.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początkowo przewodniczącym tymczasowego zarządu partii był Jerzy Olaf Beer, a rzecznikiem prasowym Cezary Łaszek[1]. Partia uczestniczyła w wyborach parlamentarnych w 1991. Uzyskała 91 726 głosów, co dało jej 0,82% poparcia w skali kraju. Partia występowała jako organizacja afiliowana przy Konfederacji Polski Niepodległej. Z listy KPN w wyborach parlamentarnych w 1993 mandat poselski uzyskał kolejny lider PPE-Zielonych Grzegorz Kaczmarzyk. W 1996 partia przystąpiła do Akcji Wyborczej Solidarność, w 1998 do Ruchu Patriotycznego Ojczyzna, a w 2001 do federacyjnego ugrupowania politycznego Alternatywa Ruch Społeczny.

24 lipca 2005 podpisała porozumienie wyborcze z partiami lewicy pozaparlamentarnej: Antyklerykalną Partią Postępu „Racja”, Komunistyczną Partią Polski, Polską Partią Pracy i Polską Partią Socjalistyczną.

W wyborach parlamentarnych w 2005 startowała w ramach Komitetu Wyborczego Polskiej Partii Pracy wspólnie z Antyklerykalną Partią Postępu „Racja”, Komunistyczną Partią Polski i Polską Partią Socjalistyczną. Komitet zdobył 91 266 głosów (0,77% poparcia w skali kraju). Natomiast sama PPE-Z uzyskała 2494 głosów, co dało 0,02% poparcia w skali kraju.

W wyborach parlamentarnych w 2007, a także nieoficjalnie w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 i parlamentarnych w 2011 członkowie Partii Zielonych startowali ponownie z list PPP.

Ostatni liderzy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anita Gargas, Maciej Wojciechowski: Partie polityczne w Polsce. Krajowa Agencja Wydawnicza, Gdańsk 1991. ISBN 83-03-03465-0

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]