Park Zdrojowy w Polanicy-Zdroju

Park Zdrojowy
Obiekt zabytkowy nr rej. 493/1344/wł z 1991 r.
Ilustracja
Dom Zdrojowy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Polanica-Zdrój

Powierzchnia

12,97 ha

Położenie na mapie Polanicy-Zdroju
Mapa konturowa Polanicy-Zdroju, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Park Zdrojowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Zdrojowy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Park Zdrojowy”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Zdrojowy”
Ziemia50°24′21″N 16°30′41″E/50,405833 16,511389

Park Zdrojowy w Polanicy-Zdroju – park zdrojowy o powierzchni 12,97 ha w Polanicy-Zdroju, znajdujący się w centrum miasta. Jest zarządzany przez urząd miejski (9,23 ha) i Zespół Uzdrowisk Kłodzkich (3,73 ha)[1]. Cały obszar parku objęty jest ochroną.

Park jest podzielony na 5 części: Park Centralny (najstarsza część)[2], Park Leśny, Park Józefa, Park Szachowy i park wokół centrum kardiologicznego.

Obiekty na terenie parku[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój uzdrowiska datuje się od końca XIX w., kiedy zaczęto użytkować do celów leczniczych źródło borowinowe (1879). Prawdziwy rozwój nastąpił, gdy oddano do użytku linię kolejową z Kłodzka do Dusznik-Zdroju. W I dekadzie XX w. wybudowano nowy Dom Zdrojowy i halę spacerową. Obszar uzdrowiska wraz z parkiem liczył 116 ha. Po wojnie park był ogrodzony stalową siatką i zamykany na noc. Ogrodzenie zlikwidowano ok. roku 1970[1].

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Na terenie parku stwierdzono występowanie 28 rodzin botanicznych. Park porastają drzewa liściaste: lipy, klony, graby, kasztanowce i jesiony. Ponadto znajduje się tu 19 gatunków przeniesionych z Ameryki Północnej, np. sosna wejmutka, klon srebrzysty, daglezja zielona, 14 gatunków dalekowschodnich (np. jodła kaukaska i platan klonolistny), 13 europejskich nierosnących naturalnie w Polsce, np. sosna czarna oraz 27 gatunków rodzimych. 15 obiektów ma nadany status pomników przyrody, głównie drzewa żywotnika olbrzymiego, pojedyncze topole i jesiony[1].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przez park przebiegają szlaki turystyczne[3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]