Park Narodowy Ulu Temburong
 Podróż łodzią rzeką Temburong do Ulu Temburong | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia | 1991 |
| Powierzchnia | 550 km² |
Położenie na mapie Brunei  | |
 4°28′40,80″N 115°12′27,72″E/4,478000 115,207700 | |
Park Narodowy Ulu Temburong – pierwszy park narodowy w Brunei, ustanowiony w 1991 roku. Położony jest w południowej części dystryktu Temburong, zajmując około 40% jego powierzchni. Stanowi część obszaru chronionego Batu Apoi Forest Reserve[1]. Park jest znany jako „Green Jewel of Brunei” (pl. Zielony Klejnot Brunei), gdyż zawiera dżunglę w naturalnym stanie[2]. Opisany został jako „najznakomitszy przykład sukcesu polityki ochrony lasu sułtanatu”[3]. Najważniejszymi przepływającymi przez park rzekami są Temburong oraz Belalong. Park stanowi ważne centrum ekoturystyki w Brunei[4]. Na terenie dystryktu znajduje się również rezerwat Peradayan Forest Reserve[5].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Park Narodowy Ulu Temburong znajduje się we wschodnim Brunei, w dystrykcie Temburong. Graniczy z trzema innymi dystryktami oraz malezyjskim stanem Sarawak. Znajdujące się w nim nizinne lasy deszczowe pokrywają obszar o powierzchni 550 km²[2][6][7]. Południowa część parku obejmuje górzysty region o szczytach dochodzących do 1800 m n.p.m. wysokości oraz nizinami u stóp północnych stoków. Teren poprzecinany jest kilkoma rzekami, które formują wąskie doliny ciągnące się do rejonów nadbrzeżnych[8].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Po parku można podróżować jedynie po rzece, wykorzystując długie łodzie wiosłowe[9] odpływające ze stolicy, Bandar Seri Begawan. Pierwszym celem łodzi jest miasto Bangar, stolica dystryktu. Podróż z Bangar do Batang Duri odbywa się drogą. Tam rozpoczyna się właściwa podróż rzeką Temburong do parku. Na terenie parku zbudowana została kompleksowa sieć kładek, mostów i schodów umożliwiająca zwiedzenie wszystkich jego rejonów[9]. Stworzona została również ścieżka umożliwiająca obejrzenie piętra koron drzew. Zbudowana została ze stalowych wież wspierających sieć linowych dróg, które wiszą do 50 m wysokości nad podłożem[6]. Przyjeżdżający w ten rejon turyści mogą się zatrzymywać w Ulu Ulu Resort[4].
Flora[edytuj | edytuj kod]
W szacie roślinnej obszar dominują rodzaje: Shorea, Dryobalanops i Dipterocarpus. W głównych lasach nizinnych i wyżynnych dominuje Dipterocarpus, natomiast nizinne lasy reglowe znajdują się w części południowo-wschodniej. W rejonach przybrzeżnych dominują lasy mangrowe[6][8][10]. Pospolite są także różne gatunki rotangu. Wśród innych występujących tu roślin są: imbiry, begonie, ostrojowate, obrazkowate, figowce oraz iksory. Wzdłuż rzek spotkać można palmy, paprotniki, mszaki i porosty[6].
Fauna[edytuj | edytuj kod]
Do fauny parku należą m.in.: ssaki, gady, owady i ptaki[6][10]. Znanym, całkowicie nadrzewnym gatunkiem jest gibon borneański, pozbawiony ogona, brązowo-szaro ubarwiony naczelny[6]. Z parku znane są też wiewiórki Exilisciurus exilis, żaby Staurois natator oraz węże z podrodziny Crotalinae[6].
Do bardziej znanych ptaków należą: dzioborożec żałobny, dzioborożce z rodzaju Anorrhinus, szerokodzioby (w tym Eurylaimus ochromalus) oraz jerzykowate[6].
Do zamieszkujących teren parku owadów należy około 400 gatunków motyli, w tym: Idea stolli oraz Trogonoptera brookiana, mrówka Campanotus gigas, pluskwiaki z rodziny Fulgoridae oraz termity[6].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Kontrolę nad parkiem sprawuje Departament Leśnictwa Ministerstwa Przemysłu i Głównych Zasobów. Siedziba główna parku znajduje się w pobliżu zbiegu rzek Temburong i Belalong, w utworzonej tam w 1991 stacji badawczej Kuala Belalong Field Study Centre[8]. Park jest częścią międzynarodowego porozumienia w sprawie ochrony przyrody – Heart of Borneo (pl Serce Borneo)[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ USA IBP: Brunei Mineral & Mining Sector Investment and Business Guide. International Business Publications, 2009-11-25, s. 237. ISBN 978-1-4330-0442-1. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ a b Tamara Thiessen: Borneo: Sabah, Brunei, Sarawak: the Bradt travel guide. Bradt Travel Guides, 2009-01-01, s. 145. ISBN 978-1-84162-252-1. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ Charles De Ledesma, Mark Lewis, Pauline Savage: Rough Guide to Malaysia, Singapore & Brunei. Rough Guides, 2003-12-01, s. 596. ISBN 978-1-84353-094-7. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ a b Welcome to Ulu Ulu Resort. Ulu Ulu National Park Resort. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ Chris Rowthorn, Muhammad Cohen, China Williams: Borneo. Lonely Planet, 2008-06-21, s. 233. ISBN 978-1-74059-105-8. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ a b c d e f g h i Nick Baker: Ulu Temburong National Park - untouched rainforest of Brunei. Ecology Asia. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ WWF 2012 ↓, s. 7.
- ↑ a b c WWF 2012 ↓, s. 22.
- ↑ a b Xavier Font, John Tribe: Forest Tourism and Recreation: Case Studies in Environmental Management. CABI, 2000, s. 136. ISBN 978-1-84593-303-6. [dostęp 2013-10-06].
- ↑ a b Ulu Temburong National Park the country’s first national park. News Asian Biodiversity Organization. [dostęp 2013-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-15)].
- ↑ Forestry Department of Brunei: Heart of Borneo. [dostęp 2013-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- WWF: The Environmental Status 2012 of the Heart of Borneo Text. WWF, 2012. [dostęp 2013-10-06].