Park Narodowy Jaskini Mamuciej

Park Narodowy Jaskini Mamuciej^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Stany Zjednoczone
Typ	przyrodniczy
Spełniane kryterium	VII, VIII, X
Numer ref.	150
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1981; na 5. sesji
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Park Narodowy Jaskini Mamuciej
Mammoth Cave National Park
	park narodowy
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Kentucky
Siedziba	Stan Kentucky
Data utworzenia	1941
Powierzchnia	214 km²
Odwiedzający	494 541 (2013)
	Położenie na mapie Kentucky Park Narodowy Jaskini Mamuciej
	Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Park Narodowy Jaskini Mamuciej
	37°12′47,66″N 86°09′20,30″W/37,213240 -86,155640
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Park Narodowy Jaskini Mamuciej (ang. Mammoth Cave National Park) – obejmuje swym obszarem najdłuższą na świecie jaskinię. Park (powierzchnia 214 km²) znajduje się w środkowej części stanu Kentucky około 160 km na południe od Louisville. Park odwiedza rocznie blisko 2 miliony turystów. W 1981 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Jaskinia Mamucia nazywana jest czasami jednym z cudów Półkuli Zachodniej. Znajduje się w paśmie wzgórz zbudowanych głównie ze skał wapiennych. Przez miliony lat zakwaszone wody miejscowych rzeczek przenikały przez porowatą skałę drążąc sobie w niej korytarze. Turyści mają do wyboru kilka tras liczących łącznie 19 km korytarzy na pięciu poziomach. Najniższy znajduje się 110 m pod powierzchnią gruntu. W jaskini znajduje się kilka jezior, rzek i wodospadów. Największą rzeką jest Echo River szeroka na 6–18 m i głęboka na 1,5–8 m, żyją w niej bezokie ryby jaskiniowe. Uzupełnieniem fauny jaskini to kilka gatunków nietoperzy, raki i wiele owadów.

Pierwszymi białymi ludźmi, którzy odkryli jaskinię, byli miejscowi osadnicy, pojawiający się na tym terenie pod koniec XVIII wieku, jednak odciski stóp, mumie, proste narzędzia i niedopałki pochodni świadczą, że jaskinię znali i zamieszkiwali Indianie ery prekolumbijskiej. Pierwszy zapis mówiący o wielkiej jaskini pochodzi z roku 1798.

W czasie wojny z Brytyjczykami w roku 1812 w jaskini wydobywano saletrę niezbędną do produkcji prochu. W początkach XIX wieku Jaskinia Mamucia była jedynym znanym w Ameryce Północnej miejscem występowania saletry. Wydobycia zaprzestano wkrótce po zakończeniu wojny, a w roku 1816 jaskinia stała się popularnym miejscem odwiedzin. Ściany i nacieki Jaskini Mamuciej są bajecznie kolorowe i przybierają fantastyczne kształty.

Na terenie parku narodowego znajdują się trzy systemy jaskiń: Mammoth Cave System, Crystal Cave System wewnątrz Flint Ridge System oraz Joppa Ridge System. W roku 1972 okazało się, że istnieje połączenie jaskiń Mamuciej i Kryształowej, co tworzy najdłuższy na świecie system korytarzy: ponad 587 km^[2].