Parafia św. Antoniego Pieczerskiego w Kuraszewie
 Cerkiew parafialna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres | Kuraszewo 86 |
| Data powołania | 1897; 1928 (reaktywacja) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Cerkiew | |
| Filie | kaplica Świętych Braci Machabeuszy w Kuraszewie |
| Proboszcz | |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | 10/23 lipca; |
Położenie na mapie gminy Czyże  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego  | |
 52°49′03,0″N 23°29′14,0″E/52,817500 23,487222 | |
| Strona internetowa | |
Parafia św. Antoniego Pieczerskiego – parafia prawosławna w Kuraszewie, w dekanacie Hajnówka diecezji warszawsko-bielskiej.
Na terenie parafii funkcjonuje 1 cerkiew i 1 kaplica:
- cerkiew św. Antoniego Pieczerskiego w Kuraszewie – parafialna
- kaplica Świętych Braci Machabeuszy w Kuraszewie – filialna
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia powstała w 1897; funkcjonowała do czasu bieżeństwa (1915). Reaktywowana w 1928.
W latach 1935–1938 proboszczem parafii był o. Serafin (Szachmuć), kanonizowany lokalnie w 1999 przez Święty Synod Cerkwi Prawosławnej na Białorusi. Kanonizacja ogólnocerkiewna przez Sobór Biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej nastąpiła w 2000. Od tego czasu znany jako święty męczennik Serafin Żyrowicki.
Na początku II wojny światowej zakończyła swoją działalność placówka neounicka. W latach 40. cerkiew została wyremontowana i dobudowano dzwonnicę. Według Klirovoj Vedomosti z 1956, parafię stanowiło 170 domów, w tym: Kuraszewo 160 domów zamieszkałych przez 899 osób i kol. Podwieżanka z Wólką – 10 domów. Ziemi cerkiewnej według rejestru geodezyjnego parafia posiada 4,45 ha w tym: cerkiew i cmentarz – 1,12 ha, siedlisko – 2,47 ha, cmentarz – 0,76 ha i kaplica – 0,11 ha[2].
Do parafii należą miejscowości: Kuraszewo, Leniewo, Lady, Łuszcze i Wólka.
Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]
- 1897–1899 – ks. Lucjan Sosnowski
- 1899–1906 – ks. Mikołaj Rożkowski
- 1907 – ks. Włodzimierz Sosnowski
- 1907–1915 – ks. Jan Smirnow
W 1915 większość mieszkańców ewakuowano w głąb Rosji (tzw. bieżeństwo), a po powrocie parafię zlikwidowano, przenosząc wiernych do parafii w Czyżach. Reaktywowanie parafii w Kuraszewie nastąpiło w 1928.
- 1928–1929 – ks. Leoncjusz Aleksiejuk
- 1931–1932 – ks. Konstanty Rzecki
- 1932–1933 – o. ihumen Andronik (Matwiejew)
- 1933–1935 – o. ihumen Jan (Wiedź)
- 1935–1938 – o. ihumen Serafin (Szachmuć)
- 1938–1939 – o. ihumen Leonidas (Moroz)
- 1939–1944 – ks. Mikołaj Wincukiewicz
- 1945–1952 – ks. Piotr Miedwiediew
- 1952–1955 – ks. Łukasz Janowicz
- 1955–1962 – ks. Mikołaj Bliźniuk
- 1962–1965 – ks. Włodzimierz Cybuliński
- 1965–1968 – ks. Piotr Popławski
- 1968–1973 – ks. Jan Jakubiuk
- 1973 – ks. Eugeniusz Naumow
- 1973 – o. ihumen Serafin (Sańczyk)
- 1973–1979 – ks. Włodzimierz Szumikowski
- 26.08.1979 – 29.07.1986 – ks. Jerzy Ackiewicz
- 1986 – ks. Włodzimierz Sawczuk
- 1986–1992 – ks. Eugeniusz Zdrojewski
- 1992–1994 – ks. Teodor Wasiluk
- 1993–1996 – ks. Eugeniusz Suszcz
- 1996 – ks. Stanisław Strach
- 1996–1997 – ks. Eugeniusz Podgajecki
- 1997–2007 – ks. Mikołaj Grygoruk
- 2007–2013 – ks. Sławomir Troc
- od 2013 – ks. Piotr Kamieński
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ks. Jerzy Doroszkiewicz: Komunikat Kancelarii Św. Soboru Biskupów. orthodox.pl, 3 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-04].
- ↑ Kuraszewo – Cerkiew – Wikimapia [online], wikimapia.org [dostęp 2016-03-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Charkiewicz: Męczennicy XX wieku. Martyrologia Prawosławia w Polsce w biografiach świętych. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2008. ISBN 978-83-60311-11-0.
- Mikołaj Dawidziuk, Unia w Kuraszewie, Wydanie Stowarzyszenia Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, ISBN 978-83-925074-6-8
- Kalendarz Prawosławny 2022, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, Warszawa 2021, ISSN 1425-2171, s. 197.
- Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX–XXI wieku – ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna – Ryboły 2012