Panna Wodna (operetka)

Panna Wodna – operetka Jerzego Lawiny-Świętochowskiego (muzyka i teksty piosenek) w trzech aktach. Autorami libretta byli Walery Jastrzębiec-Rudnicki i Józef Słotwiński. Prapremiera odbyła się w Warszawie 2 sierpnia 1939[1].

Tancerze w Pannie Wodnej (Opera i Operetka w Krakowie, 1963, reż. Beata Artemska).

Pierwowzór[edytuj | edytuj kod]

Libretto powstało w oparciu o scenariusz Juliana Krzewińskiego i Karola Bendy według pomysłu Juliana Ginsberta[1].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Panna Wodna jest pierwszą polską operetką o tematyce morskiej. Akcja rozgrywa się na pokładzie statku "Panna Wodna" płynącego z Hawajów do Gdyni. Na pokładzie znajdują m.in. pasażerowie na gapę:

Mary Old Town - córka plantatora ananasów. Chcąc zawrzeć bliższą znajomość z okrętowym mechanikiem - Andrzejem, udała awarię hydroplanu w taki sposób, by skierować pojazd na ocean i trafić na okręt wraz z narzeczonym - Bobem. Bob wcześniej przyjął absurdalny (jak mu się zdawało) zakład, zgodnie z którym - jeśli w ciągu trzech tygodni znajdzie się wraz z narzeczoną i jej ojcem w Gdyni, to będzie jedynie świadkiem na jej ślubie.

Molly Gagatek - aktorka rewiowa, na skutek niepowodzeń artystycznych została bez grosza i nie ma środków na opłacenie podróży. Dostaje się jednak na statek w przebraniu kuchcika.

Molly zostaje w końcu zdemaskowana: usłyszawszy plotki o tym, jakoby Mary flirtowała z przystojnym kuchcikiem, Andrzej robi awanturę i zrywa mu czapkę. Okazuje się, że kuchcik jest dziewczyną - pasażerką na gapę. Doprowadza to do wściekłości kapitana statku, który już raz ustąpił w sprawie pozostania na statku Boba i Mary. Kapitan wydaje rozkaz: zmiana kursu i powrót na Hawaje. Tam zamierza zgodnie z przepisami wysadzić wszystkich pasażerów na gapę. Nadchodzi sztorm. Kapitan spędza go pod pokładem a gdy wychodzi, docierają do niego takie o to wiadomości: rozkaz nie został wykonany, a statek kieruje się na Gdynię. Oficjalnie marynarze tłumaczą się utratą orientacji. Dołącza się bosman, który odkrył tymczasem, że Molly jest jego zaginioną córką z trzeciego małżeństwa i nie mógł teraz pozostawić jej samej sobie w dalekim kraju. W rzeczywistości za samowolną decyzją o niewykonaniu rozkazu stoi mechanik Andrzej, który nie chciał stracić kontaktu z Mary. Zrezygnowany kapitan wybacza im niesubordynację i pragnie już tylko zakończenia pechowego rejsu. Wreszcie na horyzoncie ukazują się brzegi Gdyni. Wówczas z holownika jak gdyby nigdy nic wysiada Papa Old Town - ojciec Mary, który postanowił dołączyć do rodziny. Tym samym spełniają się warunki układu między Mary i Bobem a ich narzeczeństwo można uznać za zerwane. Mary i Andrzej mogą się w końcu połączyć. Bob postanawia poślubić Molly i zostać kierownikiem PGR-u w Polsce. Wszystko kończy się dobrze, a przez megafon słychać komunikat: Wpłynęliśmy do Gdyni, prosimy przygotować się do opuszczenia statku.

Przedstawienia[edytuj | edytuj kod]

Pannę Wodną wystawiano m.in. w[2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Panna Wodna, [w:] Lucjan Kydryński, Przewodnik operetkowy. Wodewil, operetka, musical, Wyd. 4, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1994, s. 281-285, ISBN 83-224-0316-X.
  2. ↑ Panna Wodna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2023-06-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panna_Wodna_(operetka)&oldid=70604546”