Panna (dopływ Waliszowskiej Wody)
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| rzeka górska | |
| Długość | ok. 3,32 km |
| Spadek | 34,6‰ |
| Powierzchnia zlewni | 2,8 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Zachodnie zbocze wzniesienia Dzicza Góra w Nowym Waliszowie |
| Wysokość | 495 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nysa Kłodzka |
| Miejsce | |
| Wysokość | 380 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Panna – rzeka górska w południowej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Wschodnich, na Wysoczyżnie Idzikowskiej.
Górski rzeka o długości około 3,3 km, prawy dopływ Waliszowskiej Wody[1], jest ciekiem IV rzędu należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Źródło rzeki położone jest w południowo-środkowej części pasma Krowiarek w miejscowości Nowy Waliszów na zachodnim zboczu wzniesienia Dzicza Góra, na wysokości ok. 495 m n.p.m. W części źródliskowej rzeka płynie szeroką doliną wśród zabudowań Nowego Waliszowa w kierunku północno-zachodnim. Niżej na poziomie 440 m n.p.m. u południowego podnóża wzniesienia Dzicza Góra rzeka skręca na południowy zachód i płynie zalesioną dobrze wykształconą V-kształtną w kierunku miejscowości Stary Waliszów do ujścia, gdzie na wysokości ok. 380 m n.p.m. w Starym Waliszowie, uchodzi do Waliszowskiej Wody. Koryto rzeki kamienisto-żwirowe słabo spękane i na ogół nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest południowo-zachodni. Jest to rzeka górska odwadniająca środkową część Wysoczyzny Idzikowskiej[2]. Rzeka w górnym biegu częściowo uregulowana w środkowym i dolnym biegu płynie dziko. W większości swojego biegu płynie obok drogi, wśród terenów zabudowanych i lasów, brzegi w 75% zadrzewione, szerokość koryta do 3,5 m. a śr. głębokość 0,30 m., dno bez roślin. Rzeka charakteryzuje się dużymi nie wyrównanymi spadkami podłużnymi. Gwałtowne topnienie śniegu wiosną, a w okresach letnich wzmożone opady i ulewne deszcze, które należą w tym rejonie do częstych zjawisk sprawiają wezbrania wody i często przybierają groźne rozmiary, stwarzając zagrożenie powodziowe w dolnym biegu. W przeszłości rzeka nosiła nazwę: niem. Pannewitz bach.
Inne[edytuj | edytuj kod]
W nielicznych publikacjach i opracowaniach rzeka wymieniana jest jako Waliszewska Panna lub Panewnica.
Dopływy[edytuj | edytuj kod]
kilka bezimiennych strumyków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień.
Miejscowości nad rzeką[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 304, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Region. Zarz. Gospodar. Wodnej we Wrocławiu (nadzór wodn. Kłodzko)- mapa
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa , mapa turystyczna Sudety Wschodnie, Skala 1:60.000, wydawca:ExpressMap,Warszawa ,2010, ISBN 978-83-7546-262-3.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16 Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-341-6
- Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne "Compass", Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1