Pałuczanie

Pałuczanie
Miejsce zamieszkania

Polska (Pałuki)

Język

polski standardowy, dialekt wielkopolski, gwary pałuckie

Grupa

Polacy

Pałuczanie – grupa etnograficzna ludności polskiej zamieszkującej Pałuki – obszar przejściowy między Wielkopolską, Kujawami i Krajną.

Ich nazwa wywodzi się od starosłowiańskich wyrazów łęg, ług, łuk, łuh oznaczających tereny podmokłe, bądź od średniowiecznego rodu Pałuków[1], władających dobrami, obejmującymi część chodzieskiego, część wągrowieckiego, okolice Żnina i Szubina po Noteć. Swoją gwarą i tradycyjną kulturą ludową nawiązują do północnej Wielkopolski, a także do elementów z terenu Kujaw.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jerzy Adamczewski, Budownictwo ludowe na Pałukach, „Studia Lednickie”, 7, 2002, s. 193-238 [dostęp 2020-06-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Brencz, Wielkopolska jako region etnograficzny, Poznań 1996
Grupy etnograficzne i etniczne Polski
Łęczycanie i Sieradzanie
Małopolanie
Mazowszanie
Ludy pruskie
Pomorzanie
Ślązacy
Wielkopolanie
Kresowiacy
uznane mniejszości
inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pałuczanie&oldid=72907524”