Otto Veraguth

Otto Veraguth (ur. 13 maja 1870 w Chur, zm. 17 grudnia 1944 w Zurychu) – szwajcarski lekarz neurolog i psychiatra.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Theodora i Anny Christiny z domu Herold. W 1892 roku ukończył gimnazjum w Chur, po czym studiował na Uniwersytecie w Zurychu. Studia ukończył w 1898 roku. W 1900 roku habilitował się z neurologii na podstawie pracy Über nieder differenzirte Missbildungen des Centralnervensystems, w 1918 został profesorem nadzwyczajnym[1]. Był przewodniczącym Szwajcarskiego Towarzystwa Neurologicznego w latach 1922–1924[2].

24 października 1901 roku ożenił się z Gertrud Keyser (1880–1962). Ich córką była Vrene Veraguth (1902–?)[3]. Dokumenty dotyczące Ottona Veragutha przechowywane są w archiwum w Bazylei[4].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Opisał tzw. objaw Veragutha[2]. Badał odruch psychogalwaniczny[5].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Untersuchungen über normale und entzündete Herzklappen (1895)
  • Ueber einen Fall von transitorischer reiner Worttaubheit (1900)
  • Ueber Mikropsie und Makropsie (1903)
  • Kultur und Nervensystem. Zurich, 1904
  • (z Giovannim Cloëttą) Klinische und experimentelle Beobachtungen an einem Fall vin traumatischer Läsion des rechten Stirnhirns (1907)
  • Das psychogalvanische Reflexphänomen. Berlin, 1909
  • Neurasthenia. Berlin, 1910
  • Die klinische Untersuchung Nervenkranker. Wiesbaden: Bergmann, 1911
  • Der neurologische Unterricht an den schweizerischen Universitäten. Correspondenzblatt für Schweizer Aerzte 20, ss. 696–708, 1911
  • Veraguth O, Sahli H. Ueber den neurologischen Unterricht an den schweizerischen Universitäten. Correspondenzblatt für Schweizer Aerzte 6, ss. 195–205, 1912
  • Die Sensibilitäten des menschlichen Organismus (1913)
  • Die Leitungsbahnen im Rückenmark. W: Handbuch der normalen und pathologischen Physiologie, Band 10. Berlin, 1927

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Otto Veraguth w bazie Who Named It (ang.)
  2. ↑ a b Bassetti CL. Swiss neurological eponyms. „Schweizer Archiv für Neurologie und Psychiatrie”. 159 (4), s. 238-246, 2008. 
  3. ↑ Matrikeledition. [dostęp 2015-04-12].
  4. ↑ PA 838a N 51.6 Veraguth, Otto, Prof. Dr., und Frau, Zürich (2), 1941 (Dossier) [online], query.staatsarchiv.bs.ch [dostęp 2017-11-25] (niem.).
  5. ↑ Verghese A. Some observations on the psychogalvanic reflex. „British Journal of Psychiatry”. 510 (114), s. 639–42, 1968. PMID: 5654139. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Veraguth&oldid=63829660”