Otto Liman von Sanders
 | |
 marszałek polowy (Armia Osmańska) | |
| Pełne imię i nazwisko | Otto Viktor Karl Liman von Sanders |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1855 |
| Data i miejsce śmierci | 22 sierpnia 1929 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1874–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 21 brygada kawalerii |
| Stanowiska | generalny inspektor armii osmańskiej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
.svg){kind=small}
Otto Viktor Karl Liman von Sanders (ur. 17 lutego 1855 w Słupsku, zm. 22 sierpnia 1929 w Monachium) – niemiecki generał kawalerii oraz marszałek polny Armii Osmańskiej. Dowódca wojsk osmańskich podczas I wojny światowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dnia 13 marca 1874 roku wstąpił do 115 pułku piechoty armii heskiej. W październiku 1875 roku nominowany do stopnia porucznika. W latach 1878-1881 był studentem akademii wojennej w Berlinie. W marcu 1885 nominowany do stopnia pierwszego porucznika. Od następnego roku stacjonował w 21 brygadzie kawalerii we Frankfurcie. W 1887 roku został przydzielony do sztabu generalnego. Od marca 1899 roku stacjonował w 28 pułku piechoty w Karlsruhe. W grudniu 1894 roku został awansowany na majora. W następnym roku przydzielony do sztabu 14 Pułku Ułanów w Avold. Od 1901 roku dowodził 6 Pułkiem Huzarów w Głubczycach. W czerwcu tego roku nominowany na podpułkownika. W kwietniu 1904 został pułkownikiem. Od czerwca 1906 dowodził 15 brygada kawalerii. 20 marca 1908 nominowany do stopnia generała majora. w kwietniu 1911 roku został generalnym inspektorem kawalerii w Saarbrücken. Od czerwcu 1913 roku przewodniczył zespołowi niemieckich doradców wojskowych w Imperium Osmańskim. W styczniu 1915 roku generalnym inspektorem wszystkich sił osmańskich. Został wówczas mianowany osmańskim marszałkiem polowym i niemieckim generałem kawalerii. Dowodził 5 armią osmańską podczas bitwy o Gallipoli. Został wówczas nagrodzony orderem Pour le Mérite. Od lutego 1917 roku dowodził armiami we wschodniej Anatolii. Dnia 1 marca 1918 objął dowodzenie grupą armii F z zadaniem wzmocnienia obrony w Palestynie i Syrii. Po październikowym zawieszeniu broni w Mudros powrócił do Stambułu. Jego zadaniem było nadzorowanie repatriacji wojsk niemieckich. W lutym 1919 roku został aresztowany przez siły brytyjskie[1]. Generał był przetrzymywany na Malcie przez sześć miesięcy jako podejrzany o zbrodnię wojenną. Odszedł z wojska w październiku 1919 roku[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Pour le Mérite – 23 sierpnia 1915
- Liście Dębu – 10 stycznia 1916