Orkiestra Rozrywkowa Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi

Orkiestra Rozrywkowa Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi (początkowo Orkiestra Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia) – orkiestra działająca w latach 1950–1991 przy Polskim Radiu Łódź. Występowała w Polsce i za granicą, nagrała 50 płyt i muzykę do ponad 20 filmów[1]. Od 1952 do 1991 kierownikiem artystycznym Orkiestry, jej dyrygentem oraz kompozytorem setek wykonywanych przez nią utworów, był Henryk Debich[2].

Częstymi gośćmi w studiu Orkiestry byli Zygmunt Gzella, Marek Sart, Ryszard Damrosz, Edward Czerny, Witold Krzemiński, Henryk Czyż, Stefan Rachoń, Miloš Machek, Jerzy Hudeč i Jan Fryda, Vilmoc Koermendi (Węgry), Werner Krumbein (NRD), Marin Hoffmann (NRD), Jurij Silantiew (ZSRR) i Rafael Somavilla (Kuba)[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1949 roku Henryk Debich i Mieczysław Drobner zorganizowali przy Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi zespół wokalno-instrumentalny[3]. Chcieli zorganizować koncert, który przekonałby kierownictwo Polskiego Radia, że łódzka rozgłośnia potrzebuje własnej, stałej orkiestry radiowej[3]. Przygotowaniem 16-osobowego chóru i aranżacjami dla niego zajął się Tadeusz Dobrzyński, a 18-osobową orkiestrą zaopiekował się Henryk Debich[3].

Pierwszy koncert odbył się w końcu września lub na początku października 1949 roku w hali fabrycznej Zakładów im. J. Strzelczyka[3]. Dyrygentami byli Henryk Debich i Aleksander Tarski[3].

1 stycznia 1950, po kilku miesiącach działalności, zespół ten stał się etatową Orkiestrą Rozrywkową Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia[4]. Oficjalnym dyrektorem mianowano Aleksandra Tarskiego[3].

W 1952 roku, po wyjeździe Aleksandra Tarskiego do Opery Warszawskiej, kierownictwo artystyczne Orkiestry objął Henryk Debich[3].

1 lipca 1954 na wniosek Towarzystwa Przyjaciół Opery Łódzkiej, uchwałą Prezydium Rady Narodowej utworzono Operę Łódzką (23 sierpnia 1966 zmieniła nazwę na Teatr Wielki w Łodzi)[5]. Na jej rzecz oddano radiowy chór, w zamian poszerzając zespół orkiestrowy do 42 osób[3].

22–24 sierpnia 1967 Orkiestra po raz pierwszy towarzyszyła solistom na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie[4].

13 lipca 1974 jury Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu nagrodziło Orkiestrę Rozrywkową Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi „Złotym Pierścieniem” za osiągnięcia artystyczne[4]. Orkiestra do tamtej pory nagrała 10 tys. utworów, przygotowała 4 tys. koncertów na antenę ogólnopolską, 2 tys. na antenę lokalną, uczestniczyła wielokrotnie w festiwalach w Sopocie, Kołobrzegu i Zielonej Górze[4].

Orkiestra Rozrywkowa Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi znana była również za sprawą telewizyjnego programu rozrywkowego Dobry wieczór, tu Łódź, realizowanego w Teatrze Wielkim w Łodzi[6].

W 1991 roku Orkiestra została rozwiązana[1].

Orkiestra Henryka Łódzkiego[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą płytą nagraną przez Orkiestrę pod kierunkiem Henryka Debicha, była Orkiestra Henryka Łódzkiego wydana nakładem wytwórni płytowej Muza[3]. Debich nie zgodził się na firmowanie płyty swoim nazwiskiem ani nazwą Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi[3]. 30-minutowy album zawierał walce Straussa, Karla Millöckera i Émile Waldteufela[3]. Został nagrany a vista w ciągu trzech dni i trzech nocy w wynajętej sali filharmonii, bez wcześniej przygotowanych aranżacji[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b O nas. Radiowa Filharmonia New Art. [dostęp 2010-08-09]. (pol.).
  2. Henryk Debich: Biografia. www.art.intv.pl. [dostęp 2010-08-09]. (pol.).
  3. a b c d e f g h i j k l m Krystyna Pietranek (rozm.): Umiem naprawić każdy zegar (wywiad z 1983 roku). W: Barwny świat mikrofonu – wspomnienia radiowców. Tadeusz Szewera (red.). Wydawnictwo Łódzkie, 1992. ISBN 83-218-0239-7.
  4. a b c d Historia Radia Łódź. Radio Łódź. [dostęp 2010-08-09]. (pol.).
  5. Dorota Pulik, Monika Pulik. Teatr Wielki w Łodzi. „Trubadur”. 1(22)/2002. ISSN 1642-3399. 
  6. Twórca o telewizji; Dobry wieczór – tu Łódź, Ryszard Czubaczyński; Anna Świerkocka, Gazeta Wyborcza

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]