Order San Marino
 Awers gwiazdy i rewers orderu | |
 Baretka V klasy | |
| Ustanowiono | |
|---|---|
| Kruszec | |
| Poniżej | |
Order San Marino, Order Rycerski Cywilny i Wojskowy Świętego Maryna (wł. Ordine Eguestre Civile e Militare di San Marino) – jedno z odznaczeń państwowych Republiki San Marino ustanowione w 1859[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Order San Marino został ustanowiony 13 sierpnia 1859 ku czci patrona republiki świętego Maryna. Jest przyznawany cudzoziemcom, którzy poprzez swoją działalność cywilną lub wojskową zasłużyli się republice. Order przyznaje się w szczególności za zasługi w dziedzinie kultury, nauki, filantropii i działalności politycznej. Biuro Wielkiego Mistrza orderu dzielą dwaj kapitanowie-regenci San Marino, mający podczas pełnienia swojego urzędu prawo do noszenia go w najwyższej klasie. Odznaczonym przysługują honory wojskowe, jeśli noszą order w sposób widoczny[2].
Order początkowo dzielił się na pięć klas:
- I klasa – Krzyż Wielki (Cavalieri di Gran Croce), limitowany do 50 osób, nadawany jest głowom koronowanym i prezydentom,
- II klasa – Wielki Oficer (Grandi Uffiziali), limitowany do 100 osób, zarezerwowany dla dyplomatów,
- III klasa – Komandor (Uffiziali Maggiori lub Commendatori), limitowany do 200 osób, zarezerwowany dla dyplomatów,
- IV klasa – Oficer (Uffiziali), limitowany do 400 osób, nadawany pozostałym osobom,
- V klasa – Kawaler (Cavalieri), limitowany do 2 tys. osób, nadawany pozostałym osobom[3],
oraz dołączony do orderu:
- Złoty Medal,
- Srebrny Medal,
- Brązowy Medal[2].
30 kwietnia 1964 ustanowiono dodatkowo Łańcuch Orderu Rycerskiego San Marino (Collare dell'Ordine Equestre di San Marino) nadawany głowom państw[3].
Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]
Opis odznaki[edytuj | edytuj kod]
Odznaką orderu jest emaliowany na biało złoty krzyż tzw. kotwicowy. Pomiędzy jego ramionami znajdują się złote baszty z herbu San Marino. Pośrodku krzyża widnieje okrągły medalion z portretem Świętego Maryna na błękitnym tle. Dookoła napis w języku włoskim: San Marino Prottetore (Święty Maryn Protektor). Nad odznaką widnieje złota korona. Rewers odznaki przedstawia herb San Marino na białym tle i włoski napis: Merito Civile e Militare (zasługi cywilne i wojskowe). Kawalerom orderu I i II klasy przysługuje również gwiazda orderowa. Jest nią ośmiokątna gwiazda z promienistymi ramionami ze srebra, wyłożonymi małymi brylantami. Pośrodku gwiazdy znajduje się odznaka Orderu Świętego Maryna, jednak bez wizerunku patrona republiki, za to ze złotym napisem łacińskim na granatowym tle: Relinquo vos liberos ab utroque homine (Pozostawiam was wolnymi od kogokolwiek). Pod ramionami odznaki znajduje się wieniec oliwkowy z zielonej emalii. Wstążka orderu ma formę równej szerokości pasów w kolorach niebieskim i białym ułożonych na przemian (4 pasy niebieskie i 3 białe oraz wąski biały margines po obu brzegach wstążki). Order I klasy nosi się na wstędze orderowej, order II i III klasy na wstążce na szyi, a order IV i V klasy na wstążce na piersi[2].
| Baretki Orderu San Marino | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Łańcuch | Krzyż Wielki |  Wielki Oficer |  Komandor |  Oficer | Kawaler |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. Red. Andrzej Krupa. T. 2: N-Ż. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN-Wydawnictwo Bellona, 2007, s. 67. ISBN 978-83-11-10727-4.
- ↑ a b c Poul Ohm Hieronymussen: Europæiske ordner i farver. Kopenhaga: Politikens Forlag, 1966, s. 196-197.
- ↑ a b Statuti dell'Ordine Equestre di San Marino. cnicg.net (Corpo della Nobiltà Italiana). [dostęp 2015-11-19]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Poul Ohm Hieronymussen: Europæiske ordner i farver, Politikens Forlag, Kopenhaga 1966
- Aleksandra Pronińska: Historia San Marino (w: Historia małych krajów Europy), Ossolineum, Wrocław 2002, ISBN 83-04-04590-7
|
| Rodzaj odznaczenia | |
|---|---|
| Elementy insygniów | |
| Formy zredukowane |
|
| Lista odznaczeń w | |
| Lista baretek w | |
| Prawo | |
| System odznaczeń w Polsce |
