Opodatkowanie jako forma niewolnictwa
Opodatkowanie jako forma niewolnictwa – koncepcja głosząca, że opodatkowanie jest wynikiem pozbawienia wolności społeczeństwa i ludzie są zmuszeni do pracy na rzecz rządu oraz jego beneficjentów, a nie tylko dla własnych korzyści[1].
Zwolennicy[edytuj | edytuj kod]
Jednymi ze zwolenników tej teorii są klasyczni anarchiści oraz libertarianie z Międzynarodowego Towarzystwa na rzecz Wolności Indywidualnej. Lew Tołstoj argumentował, że opodatkowanie pracy jest jedną w trzech faz ustroju niewolniczego obok „niewolnictwa ziemi” oraz „osobistego niewolnictwa”. Jako dowód, że ta teoria istnieje od wieków, dziennikarz Gail Buckley w swojej książce American Patriots napisał, że w oczach Brytyjczyków amerykańskie kolonie istniały tylko dla dobra ich kraju, natomiast Amerykanie postrzegali wszelkie rodzaje opodatkowania jako niewolnictwo.
Argument Roberta Nozicka[edytuj | edytuj kod]
Amerykański filozof Robert Nozick w swojej książce pod tytułem "Anarchia, państwo, utopia" napisał na temat opodatkowania:
Opodatkowanie zapłaty za pracę stoi na równi z pracą przymusową. Niektórzy uważają tę tezę za prawdziwą w sposób oczywisty: zabieranie zapłaty za n godzin pracy przypomina zabieranie komuś n godzin pracy; jest niczym zmuszanie kogoś do pracy przez n godzin nie dla swoich celów.
Argument Thomasa Rusticiego[edytuj | edytuj kod]
Profesor Thomas Rustici z George Mason University zilustrował nakładanie podatków jako niewolnictwo w następujący sposób. Porównał on dwa przypadki utraty zarobionych pieniędzy. W pierwszym przypadku osoba A okrada osobę B z pięćdziesięciu dolarów. W drugim natomiast osoba A głosuje na polityka, który opodatkowuje B w celu redystrybucji pięćdziesięciu dolarów dla pozostającego w trudnej sytuacji życiowej A. Oba przykłady obejmują użycie siły, jednak drugi scenariusz jest według Rusticiego gorszy, ponieważ za pośrednictwem państwa, A jest upoważniony do wielokrotnego pobierania pieniędzy od innych osób, co czyni je de facto niewolnikami.
Kontrargumenty[edytuj | edytuj kod]
Przeciwnicy takowego poglądu podkreślają, iż różnica pomiędzy niewolnictwem a opodatkowaniem leży w umotywowaniu i skutkach - przeznaczeniu podatków na publiczne dobra, których opodatkowani są współwłaścicielami[2].
Opodatkowanie jako kradzież[edytuj | edytuj kod]
Zbliżoną koncepcją jest postrzeganie pobierania podatków jako kradzieży. Na jej poparcie przeprowadza się eksperyment myślowy dotyczący analogii pomiędzy demokratycznym umocowaniem systemu podatkowego a napadem przeprowadzonym przez gang. Eksperyment w jednej z wersji polega na zadaniu następujących pytań: "Czy kradzieżą jest przywłaszczenie samochodu przez pięciu ludzi?", "Co jeśli gang dziesięciu osób zagłosuje czy zabrać samochód, pozwalając głosować również właścicielowi?", "Co jeśli 1000 osób zagłosuje za zabraniem ofierze samochodu i oddaniu go potrzebującemu?". Brak ostrej granicy prowadzi do konkluzji, iż każde opodatkowanie to kradzież[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jean Baptiste Say: Traktat o ekonomii politycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1960, s. 760, 765.
- ↑ http://www.christianaid.org.uk/images/Tax-Morality-Report-J2951.pdf
- ↑ Napolitano, Andrew B. (October 18, 2011). "Chapter 13 Theft by Any Other Name". It Is Dangerous to Be Right When the Government Is Wrong: The Case for Personal Freedom. Thomas Nelson Inc. s. 221–225. ISBN 978-1-59555-350-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Buckley, Gail (May 14, 2002). American Patriots: The Story of Blacks in the Military From the Revolution to Desert Storm. Random House, s. 3.
- David F. Burg (2004). A World History of Tax Rebellions.
- Hans-Hermann Hoppe, "Demokracja - bóg, który zawiódł", Fijorr Publishing, 2005.
- Robert Nozick, Anarchia, państwo, utopia, Paweł Maciejko, Michał Szczubiałka, Warszawa: Fundacja „Aletheia”, 1999, ISBN 83-87045-36-5, OCLC 69326928.
- Murray N. Rothbard, The Myth of Neutral Taxation, „Cato Journal” (jesień 1981), s. 551-554.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
