Olga Adamska

Olga Adamska
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1973
Szczecin

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 1997

Zespół artystyczny
Teatr Polski w Szczecinie, Teatr Kameralny w Szczecinie
Cytaty w Wikicytatach

Olga Adamska (ur. 4 maja 1973 w Szczecinie) – polska aktorka teatralna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędziła w dzielnicy Pogodno. Uczęszczała do szkoły podstawowej przy ul. Siemiradzkiego. Teatrem interesowała się od najmłodszych lat. Uczestniczyła w zajęciach o profilu teatralnym w Pałacu Młodzieży w Szczecinie. Brała udział w lokalnych i ogólnopolskich konkursach recytatorskich. Występowała także na akademiach. W trakcie nauki w II Liceum Ogólnokształcącym im. Mieszka I zainteresowała się również poezją śpiewaną.

Po ukończeniu szkoły średniej zadebiutowała na scenie Piwnicy przy Krypcie w wieczorze kabaretowym Po sezonie po raz piąty (1993). Wkrótce wyjechała do Krakowa z zamiarem podjęcia studiów w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Równocześnie złożyła dokumenty na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na studia aktorskie dostała się dopiero za drugim razem. W słynnej krakowskiej uczelni teatralnej studiowała m.in. pod kierunkiem prof. Izabelli Olszewskiej, Anny Polony i Jerzego Treli. Zajęcia z reżyserii odbyła pod kierunkiem Mikołaja Grabowskiego. Dyplom u Jana Peszka i Mikołaja Grabowskiego.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze w trakcie studiów zadebiutowała rolą Marie Szatow w przedstawieniu Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych Fiodora Dostojewskiego w reż. Ludwika Flaszena w Teatrze Starym (1995).

Po ukończeniu PWST zagrała w Babińcu Antoniego Czechowa w reż. Grzegorza Wiśniewskiego w Teatrze Stu. Ze względu na brak interesujących propozycji aktorskich postanowiła opuścić Kraków i wrócić do rodzinnego miasta.

W 1998 roku została zaangażowana przez dyrektora Adama Opatowicza do Teatru Polskiego. Ze sceną tą związana jest do dziś. Tu zadebiutowała rolą księżnej Iriny Wsiewołodownej w Szewcach Witkacego w reż. Andrzeja Markowicza.

Współpracuje również z Teatrem Kameralnym, kierowanym przez Michała Janickiego, Teatrem Krypta i z Pogotowiem Teatralnym. Jest również aktorką kabaretu Czarny Kot Rudy. Daje również własne recitale.

Brała udział w Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, zostając finalistką tej imprezy w roku 1998 i 2006.

Dwukrotnie nominowana przez publiczność do szczecińskiej nagrody Bursztynowego Pierścienia (1999 i 2007), uzyskała to prestiżowe wyróżnienie w 2007 roku za rolę Hrabiny Hrr w Stacyjce Zdrój Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego w reż. Adama Opatowicza i Andrzeja Poniedzielskiego.

Role teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • Po sezonie po raz piąty (wieczór kabaretowy), Piwnica przy Krypcie, 19 czerwca 1993
  • Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych Fiodor Dostojewski, w reż. Ludwika Flaszena, jako Marie Szatow, Teatr Stary, 1995
  • Babiniec Antoniego Czechowa, w reż. Grzegorza Wiśniewskiego, Teatr STU, 1997
  • Szewcy Stanisław Ignacy Witkiewicz, w reż. Andrzej Markowicz obsada aktorska, jako Księżna Irina Wsiewołodowna, Teatr Polski, 10 maja 1998
  • Ogrody czasu wg utworów Federico Garcíi Lorki, w reż. Adam Opatowicz obsada aktorska, jako Belisa, Teatr Polski, 3 października 1998
  • Cztery koty, czyli pies z kulawą nogą w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 7 listopada 1998
  • Skóra węża Slobodan Snajder, w reż. Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz, Teatr Krypta, 23 listopada 1998
  • Wizyta starszej pani Friedrich Dürrenmatt, w reż. Ryszard Major, jako Dziennikarz I, Teatr Polski, 6 lutego 1999
  • Rewizor Nikołaj Gogol, w reż. Wojciech Solarz obsada aktorska, jako Maria Antonowna, Teatr Polski, 29 maja 1999
  • Antygona Sofokles, w reż. Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz, jako Przodownik Chóru, Teatr Polski, 16 października 1999
  • Przygody rozbójnika Rumcajsa Václav Čtvrtek, Saša Lichý, w reż. Adam Dzieciniak, jako Jiczinianka, Teatr Polski, 11 grudnia 1999
  • Wesele Stanisław Wyspiański, w reż. Janusz Józefowicz osada aktorska, w reż. Rachel, Teatr Polski, 2 września 2000
  • Trans-Atlantyk Witold Gombrowicz, w reż. Wiesław Górski, jako Urzędniczka firmy „Koński psi interes”, Teatr Polski, 14 października 2000
  • Nerwy szminek, czyli dwa razy więcej nóg za tę samą cenę, w reż. Michał Janicki, Teatr Kameralny, 31 marca 2001
  • Dekameron Giovanni Boccaccio, w reż. Tatiana Malinowska-Tyszkiewicz, jako Beatrycze, Żona Zeppy, Teatr Polski, 12 maja 2001
  • Morderstwo w hotelu Sam Bobrick, Ron Clark, w reż. Michał Janicki, jako Arlen Miller, Teatr Kameralny, 1 grudnia 2001
  • Szkoła żon Molière, w reż. Andrzej Sadowski, jako Agatka, Teatr Polski, 12 stycznia 2002
  • Czarownice z Salem Arthur Miller, w reż. Jacek Bunsch, jako Mercy Lewis, Teatr Polski, 6 kwietnia 2002
  • Hamlet William Shakespeare, w reż. Adam Opatowicz, jako Aktorka, Teatr Polski, 7 czerwca 2002
  • Maestro Gershwin Olga Makarowa, w reż. Michał Janicki, jako Geri Lawrence, Teatr Kameralny, 22 czerwca 2002
  • Kordian Juliusz Słowacki, w reż. Andrzej Rozhin, jako Anioł; Zakonnica II, Teatr Polski, 21 września 2002
  • Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło Stanisław Ignacy Witkiewicz, w reż. Adam Opatowicz, jako Siostra Anna, Teatr Polski, 9 listopada 2002
  • 4 kwadranse humoru, czyli kwadrans muzyczny, kwadrans liryczny, kwadrans polityczny i sex sceniczny, w reż. Michał Janicki, Teatr Kameralny, 30 listopada 2002
  • Wieczór teatralny z Konstantym Konstanty Ildefons Gałczyński, w reż. Ryszard Major, Teatr Polski, 16 lutego 2003
  • Ubu niewolnik, czyli Francuzi Alfred Jarry, w reż. Wiesław Górski, jako Trójkolorowa, Teatr Polski, 26 kwietnia 2003
  • Kolacja dla głupca Francis Veber, w reż. Anna Kękuś, jako Christine, Teatr Polski, 16 sierpnia 2003
  • Faust tragedii część I i II Johann Wolfgang Goethe, w reż. Ryszard Major, jako Helena, Teatr Polski, 8 listopada 2003
  • Sposób na życie, czyli... Fadil Hadżić, w reż. Ewa Grabowska, jako Kobieta, Teatr Kameralny, 29 listopada 2003
  • Prywatna klinika John Chapman, Dave Freeman, w reż. Stefan Szaciłowski, jako Harriet, Teatr Polski, 6 lutego 2004
  • Sen nocy letniej William Shakespeare, w reż. Adam Opatowicz, jako Hermia, Teatr Polski, 12 sierpnia 2004
  • Elementarz Marian Falski, w reż. Ryszard Major, Teatr Polski, 1 września 2004
  • Igraszki z diabłem Jan Drda, w reż. Wojciech Solarz, jako Disperanda, Teatr Polski, 2 stycznia 2005
  • Sufit Jonasza Kofty, czyli gdzie ta bohema Jonasz Kofta, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 26 lutego 2005
  • Cień Wojciech Młynarski, w reż. Adam Opatowicz, jako Julia Giulii, Teatr Polski, 18 czerwca 2005
  • Dancing Szczecin, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 20 stycznia 2006
  • Boy, Honor i Ojczyzna Tadeusz Boy-Żeleński, w reż. Stanisław Tym, Teatr Polski, 27 maja 2006
  • Don Kichot Miguel de Cervantes, w reż. Ryszard Major, Teatr Polski, 11 listopada 2006
  • Koszerne trzy po trzy, w reż. Michał Janicki, Teatr Kameralny, 17 grudnia 2006
  • Stacyjka Zdrój Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, w reż. Adam Opatowicz, Andrzej Poniedzielski, jako Hrabina Hrr, Teatr Polski, 31 marca 2007
  • Czerwony element (recital) piosenki m.in. Mirosława Czyżykiewicza, Hanki Ordonówny, Kayah, Wojciecha Waglewskiego, Camarillo Jazz Club, 24 kwietnia 2007
  • Gąska Nikołaj Kolada, w reż. Anna Kękuś-Poks, jako Ałła, Teatr Polski, 10 listopada 2007
  • Tuwim Zaczarowany Adam Opatowicz (scenariusz na podst. tekstów Juliana Tuwima), w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 23 maja 2008
  • Burza William Shakespeare, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 14 sierpnia 2008
  • Śpiewnik domowy Jana Kaczmarka na podst. tekstów Jana Kaczmarka, w reż. Adam Opatowicz, Andrzej Poniedzielski, Teatr Polski, 7 marca 2009
  • Którędy do morza Roman Ossowski, w reż. Adam Opatowicz, jako Żona aparatczyka, Teatr Polski, 6 lutego 2010
  • Po omacku Donald Churchill, w reż. Michał Janicki, jako Sonia, Teatr Kameralny, 12 czerwca 2010
  • Uwierz w swoją nieważność, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 11 września 2010
  • Jesiennik salonowy albo intymne życie Mikołaja Kopernika , w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 30 września 2010
  • Wyzwolenie Stanisław Wyspiański, w reż. Waldemar Modestowicz, jako Maska, Muza, Teatr Polski, 23 października 2010
  • Bóg mordu Yasmina Reza, w reż. Marek Gierszał, jako Annette Reille, Teatr Polski, 15 stycznia 2011
  • Gazeta spada zawsze papierem do góry Stanisław Tym, w reż. Stanisław Tym, jako Córka Vivien (aktorka filmów erotycznych), Teatr Polski, 9 kwietnia 2011
  • Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna Andrzej Stasiuk, w reż. Julia Wernio, Teatr Polski, 10 września 2011
  • Koniom i zakochanym siano pachnie inaczej Adam Opatowicz, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 9 listopada 2011
  • Paryż, 30 czerwca Patrycja Fessard, w reż. Michał Janicki, jako Lydia Witkiewiczówna, Teatr Kameralny, 12 listopada 2011
  • Bal manekinów Bruno Jasieński, w reż. Adam Opatowicz, jako Manekin damski; Solange, Teatr Polski, 10 grudnia 2011
  • Czego nie widać Michael Frayn, w reż. Andrzej Zaorski, jako Olga, już nie naiwna, Teatr Polski, 26 maja 2012
  • Magia obłoków na podst. utworów Jana Kantego Pawluśkiewicza i Marka Grechuty, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 8 września 2012
  • Jak wam się podoba William Shakespeare, w reż. Marek Gierszał asystent reżysera, jako Karol, zapaśnik na dworze księcia Fryderyka; Lakmus, błazen, Teatr Polski, 11 maja 2013
  • Opera za trzy grosze Bertolt Brecht, w reż. Adam Opatowicz, jako Jenny Knajpiarka, Teatr Polski, 4 stycznia 2014
  • Kobieta, która ugotowała męża Debbie Isitt, w reż. Tomasz Obara asystent reżysera, jako Hilary, Teatr Polski, 27 marca 2014
  • Hotel snów Marek Pacuła i Adam Opatowicz (scenariusz), w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 24 maja 2014
  • Romeo i Julia 1939 William Shakespeare, w reż. Grzegorz Suski, jako Głos, Teatr Polski, 13 września 2014
  • Gwiezdny saturator Modiglianiego, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 22 stycznia 2015
  • Rosyjska noc, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 14 marca 2015
  • Podwieczorek u Łazarza Artur Daniel Liskowacki, w reż. Adam Opatowicz, jako Pani T., Teatr Polski, 6 czerwca 2015
  • Pan Geldhab Aleksander Fredro, w reż. Janusz Cichocki, jako Major, przyjaciel Lubomira, Teatr Polski, 5 grudnia 2015
  • Wieczór w teatrze Federico Garcii Lorki, w reż. Adam Opatowicz, jako Żona widza, Teatr Polski, 30 stycznia 2016
  • Pif! Paf! Papuga i paw, w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 15 kwietnia 2016
  • Kawiarenka Hemar Adam Opatowicz i Andrzej Poniedzielski (scenariusz na podst. piosenek Mariana Hemara), w reż. Adam Opatowicz, Teatr Polski, 13 sierpnia 2016
  • Mieszczanie Maksym Gorki, w reż. Anton Malikov, jako Helena, Teatr Polski, 10 grudnia 2016
  • Uwiedziona Chili Show Olgi Adamskiej Marian Hemar, Tadeusz Boy-Żeleński, Wojciech Młynarski, Henri Michaux, Jeremi Przybora, Ireneusz Iredyński, w reż. Adam Opatowicz (realizacja), Teatr Polski, 4 lutego 2017
  • Wio!... siennik, w reż., Teatr Polski, 19 maja 2017
  • Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna Ivo Brešan, w reż. Tomasz Obara, jako Maria Miś, zwana Majkača, bufetowa w gospodzie ludowej, w roli królowej Gertrudy, Teatr Polski, 16 września 2017
  • Pensjonat Pana Bielańskiego Carl Laufs i Wilhelm Jacoby, w reż. Marek Gierszał, jako Baronowa Sołowiejczyk, pisarka powieści z wydźwiękiem, Teatr Polski, 6 stycznia 2018

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olga_Adamska&oldid=72166701”