Okręty podwodne typu Ethan Allen

Okręty podwodne typu Ethan Allen
Ilustracja
Rodzaj okrętu

SSBN

Kraj budowy

Stany Zjednoczone

Stocznia

Electric Boat, Newport News

Zbudowane

5

Użytkownicy

 US Navy

Typ poprzedzający

George Washington

Typ następny

Lafayette

Służba w latach

1961-1985

Uzbrojenie:
Polaris A-2
• 12 torped
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe


4 × 533 mm

Wyrzutnie rakietowe

16 x pocisków SLBM

Załoga

136 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

6.900 t

• w zanurzeniu

7.900 t

Zanurzenie testowe

300 m

Długość

125,13 m

Szerokość

10,06 m

Napęd:
• 1 reaktor S5W
• dwie turbiny 15.000 KM
• 1 śruba
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16 węzłów
21 węzłów

Okręty podwodne typu Ethan Allen (typ 608) amerykańskie okręty podwodne o napędzie atomowym, przenoszące pociski balistyczne klasy SLBM. Zbudowano pięć okrętów tego typu, które wchodziły do służby w US Navy w latach 19611963.

Wraz z czterema innymi typami strategicznych okrętów podwodnych, jednostki typu Ethan Allen należały do grupy okrętów nazywanej „41 for Freedom”, która składała się z czterdziestu jeden jednostek wyposażonych w pociski balistyczne.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt okrętów typu Ethan Allen powstał w wyniku wprowadzenia niewielkich zmian w konstrukcji produkowanych wcześniej okrętów typu George Washington. Zamówienie na pierwszą jednostkę typu USS „Ethan Allen” złożono 17 lipca 1958 w stoczni Electric Boat. Rozpoczęcie budowy miało miejsce 14 września 1959. Wodowanie nastąpiło 22 listopada 1960, wejście do służby 8 sierpnia 1961.

6 maja 1962 r., operujący w ramach Floty Pacyfiku pierwszy okręt tego typu USS „Ethan Allen”, przeprowadził jedyny w historii US Navy test pocisku balistycznego (Polaris A-1) w pełni uzbrojonego w głowicę jądrową. W związku z traktatem o ograniczeniu zbrojeń strategicznych (SALT), niektóre okręty tego typu zostały przeklasyfikowane na okręty myśliwskie. Okręty początkowo były wyposażone w pociski balistyczne typu Polaris A-2, które następnie w wyniku modernizacji wymieniono na Polaris A-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.