Odorant
Odorant (łac. odor, zapach) – dowolna substancja mająca zapach, niezależnie od tego, czy wydaje się on przyjemny, czy nie. W inżynierii środowiska odorantami określa się (według normy PN-EN 13725:2007) wszystkie zanieczyszczenia zawarte w powietrzu, które pobudzają komórki nerwowe nabłonka węchowego[1]. Wynikiem pobudzenia jest wrażenie zapachu – przyjemne lub nieprzyjemne. Wszystkie zapachy mogą być wrażeniami niepożądanymi, gdy są obce dla danego środowiska. Rodzaj emocji, związanych z odbiorem zapachu, określa tzw. jakość hedoniczna[2].
Nomenklatura[edytuj | edytuj kod]
Szczególnym rodzajem odorantów są nawaniacze. Są to substancje o silnym, nieprzyjemnym zapachu (ostrzegawczym)[3] a stosowane są, na przykład, do nawaniania gazu ziemnego. Powszechnie stosowanym nawaniaczem gazu jest tetrahydrotiofen (THT). Odoranty o nieprzyjemnym zapachu (generujące odory) bywają określane jako substancje odorotwórcze, odorogenne i złowonne. Termin „substancja zapachowa” dotyczy związków, które są stosowane do produkcji środków zapachowych. Większość z nich ma zapach przyjemny[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zalecanych terminów i symboli zamieszczony w normie [1] „Jakość powietrza. Oznaczane stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej”
- ↑ Joanna Kośmider, Barbara Mazur-Chrzanowska, Bartosz Wyszyński: Odory. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 126-131. ISBN 978-83-01-14525-5.
- ↑ Nawaniacz. Słownik języka polskiego PWN. [dostęp 2010-08-23].
- ↑ zapachowe substancje, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-08-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Odory - Olfaktometria. Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. [dostęp 2010-08-19].