Obciążenie zewnętrzne

Obciążenie zewnętrzne, siła zewnętrzna – działa z zewnątrz (ze strony otoczenia) na pewien wyodrębniony układ fizyczny (ciał, konstrukcji), stanowiący spójną całość o określonym wnętrzu. Wnętrzem na przykład układu konstrukcyjnego jest cała przestrzeń jaką zajmuje materiał jego poszczególnych elementów składowych. W budownictwie typowymi obciążeniami zewnętrznymi są na przykład: obciążenia użytkowe konstrukcji, parcie wiatru, cieczy i gruntu, ciężar śniegu itp. Obciążenia zewnętrzne mogą się składać z sił i momentów skupionych albo z różnego rodzaju obciążeń rozłożonych[1][2][3]. W odróżnieniu od ciężarów własnych konstrukcji, obciążenia zewnętrzne działają tylko na ich powierzchnie. Do obciążeń zewnętrznych zalicza się również oddziaływania termiczne[4] działające na całe wnętrze konstrukcji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Witold Nowacki, Mechanika budowli, PWN Warszawa 1957, tom 1, str. 14
  2. ↑ Orłowski W., Słowański L., Wytrzymałość materiałów, Arkady Warszawa 1966, str. 8
  3. ↑ Piechnik S., Wytrzymałość materiałów, PWN Warszawa 1980, str. 17
  4. ↑ Olszowski B., Radwańska M., Mechanika budowli, Politechnika Krakowska Kraków 2010, str. 58, 262, 282, 332
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Obciążenie_zewnętrzne&oldid=62845809”