ORP Hel

ORP Hel
Ilustracja
Jeden z polskich kutrów rakietowych proj. 205
Klasa

kuter rakietowy

Projekt

205

Historia
 Marynarka Wojenna (PRL)
Wejście do służby

4 stycznia 1964

Wycofanie ze służby

1984

ORP Hel – okręt polskiej Marynarki Wojennej, kuter rakietowy radzieckiego projektu 205 (według nomenklatury NATO: typ Osa I).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Został zbudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku na terenie byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był pierwszym z trzynastu okrętów tego typu w Polsce. Ceremonia podniesienia bandery miała miejsce 4 stycznia 1964. Banderę wręczył minister obrony narodowej, marszałek Polski Marian Spychalski.

Do służby w 3 dywizjonie kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni wszedł 14 stycznia 1964 roku. Od 1971 roku znajdował się w składzie 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W czerwcu 1975 roku okręt wziął udział w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[1]. Został skreślony z listy floty 31 grudnia 1984 roku. Miał numer burtowy 421, a imię nosił od miasta Hel. Faktycznie, w celach dezinformacji, na okręcie nie ujawniano właściwego numeru burtowego, a malowano lub wykładano na metalowych tabliczkach inne numery, m.in. prawdopodobnie 080, 158, 058[2].

Ostatnim dowódcą okrętu był kpt. mar. Włodzimierz Morawski.

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: kutry rakietowe projektu 205.
  • Wyporność standardowa: 171 t
  • Długość: 38,5 m
  • Szerokość: 7,6 m
  • Prędkość maksymalna: 40 w
  • Zasięg: 800 Mm
  • Autonomiczność: 5 dób
  • Załoga: 30 osób

Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

  • 4x1 wyrzutnie przeciwokrętowych kierowanych pocisków rakietowych P-15 Termit (według nomenklatury NATO: SS-N-2A Styx)
  • 1x4 wyrzutnia przeciwlotniczych kierowanych pocisków rakietowych Strzała-2M (według nomenklatury NATO: SA-N-5 Grail)
  • 2x2 armaty morskie kalibru 30 mm AK-230

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rochowicz 2021 ↓, s. 29.
  2. Robert Rochowicz: Narcyz – system zmiennych numerów burtowych. Magnum-x, 2020.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Rochowicz. Ostatnia parada MW PRL. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6 (204), 2021. Magnum-X. ISSN 1426-529X.