North American Soccer League (1984)

North American Soccer League 1984
North American Soccer League
1983 Ostatni sezon
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone

Liczba zespołów

9

Liczba meczów

108

Liczba bramek

427

Zwycięzca

Chicago Sting

Król strzelców

Slaviša Žungul (20 goli)

North American Soccer League 1984 – 17. i ostatni sezon NASL, ligi zawodowej znajdującej się na najwyższym szczeblu rozgrywek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Finał Soccer Bowl został rozegrany 1 i 3 października 1984 roku. Soccer Bowl zdobyła drużyna Chicago Sting.

Rozgrywki[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywkach ligi NASL w sezonie 1984 udział wzięło 9 zespołów. Zimą 1983 roku z rozgrywek wycofały się: Montreal Manic[1], Team America[2] i Seattle Sounders[3].

Władze ligi NASL wówczas kłóciły się z władzami MISL o wynagrodzenia, frekwencję i brak ze strony amerykańskich stacji telewizyjnych[4]. Władze ligi planowały rozegranie 24 kolejek w rozgrywkach na otwartych boiskach oraz 40 kolejek w halowej lidze[5].

Władze ligi NASL planowały jeszcze rozegranie rozgrywek w sezonie 1985, ale Chicago Sting, Minnesota Strikers, New York Cosmos i San Diego Sockers przeszły do MISL[6]. Liga została rozwiązana dnia 23 marca 1985 roku, gdyż chęć udziału w rozgrywkach zgłosiły tylko Toronto Blizzard i Minnesota Strikers[7].

Sezon zasadniczy[edytuj | edytuj kod]

W = Wygrane, P = Porażki, R = Remisy, PpD = Porażki po dogrywce, GZ = Gole strzelone, GS = Gole stracone, BP = Punkty bonusowe PKT = Liczba zdobytych punktów

Punktacja:

  • 6 punktów za zwycięstwo
  • 4 punkty za zwycięstwo po rzutach karnych
  • 1 punkt każdy za gol zdobyty w trzech meczach
  • 0 punktów za porażkę
Eastern Division W L GF GA BP PKT Dom Wyjazd
Chicago Sting 13 11 50 49 44 120 6-6 7-5
Toronto Blizzard 14 10 46 33 35 117 9-3 5-7
New York Cosmos 13 11 43 42 39 115 9-3 4-8
Tampa Bay Rowdies 9 15 43 61 35 87 9-3 0-12
Western Division W L GF GA BP PKT Dom Wyjazd
San Diego Sockers 14 10 51 42 40 118 9-3 5-7
Vancouver Whitecaps 13 11 51 48 43 117 10-2 3-9
Minnesota Strikers 14 10 40 44 35 115 8-4 6-6
Tulsa Roughnecks 10 14 42 46 38 98 8-4 2-10
Golden Bay Earthquakes 8 16 61 62 49 95 4-8 4-8
Awans do playoff
Mistrz rundy zasadniczej

Liderzy klasyfikacji[edytuj | edytuj kod]

Kanadyjska[edytuj | edytuj kod]

Punktacja:

  • 2 punkty za bramkę
  • 1 punkt za asystę
Zawodnik Drużyna Mecze Gole Asysty Punkty
Pato Margetic Chicago Sting 5 6 1 13
Karl-Heinz Granitza Chicago Sting 5 3 6 12
Manny Rojas Chicago Sting 5 2 3 7
Ace Ntsoelengoe Toronto Blizzard 4 1 3 5
David Byrne Toronto Blizzard 4 1 2 4
Roberto Bettega Toronto Blizzard 4 1 2 4

Bramkarze[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik Drużyna Mecze Minuty Stracone
bramki		 Średnia straconych
bramek na mecz		 Wygrane Porażki Shutouty
Paul Hammond Toronto Blizzard 4 360 6 1.50 2 2 1
Zoltan Toth San Diego Sockers 2 180 3 1.50 0 2 0
Victor Nogueira Chicago Sting 5 459 8 1.60 4 1 0
Paul Bradshaw Vancouver Whitecaps 3 279 7 2.33 1 2 0

Drużyna gwiazd sezonu[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Pierwsza drużyna[8] Druga drużyna Wyróżnienia
BR Hubert Birkenmeier (New York Cosmos) Paul Hammond (Toronto Blizzard) Paul Bradshaw (Vancouver Whitecaps)
OB Andranik Eskandarian (New York Cosmos) Dwight Lodeweges (Minnesota Strikers) Gregg Thompson (Tampa Bay Rowdies)
OB Johan Neeskens (New York Cosmos) Victor Moreland (Tulsa Roughnecks) Fernando Clavijo (Golden Bay Earthquakes)
OB Kevin Crow (San Diego Sockers) Bob Lenarduzzi (Vancouver Whitecaps) Dan Canter (New York Cosmos)
OB Bruce Wilson (Toronto Blizzard) Terry Moore (Tulsa Roughnecks) Barry Wallace (Minnesota Strikers)
PO Ray Hudson (Minnesota Strikers) Pato Margetic (Chicago Sting) Kazimierz Deyna (San Diego Sockers)
PO Frans Thijssen (Vancouver Whitecaps) Jimmy Nicholl (Toronto Blizzard) Brian Quinn (San Diego Sockers)
PO Vladislav Bogicevic (New York Cosmos) Fran O’Brien (Vancouver Whitecaps) Ace Ntsoelengoe (Toronto Blizzard)
NA Steve Zungul (Golden Bay Earthquakes) Alan Willey (Minnesota Strikers) Carl Valentine (Vancouver Whitecaps)
NA Karl-Heinz Granitza (Chicago Sting) Branko Šegota (Golden Bay Earthquakes) Roberto Cabañas (New York Cosmos)
NA Peter Ward (Vancouver Whitecaps) David Byrne (Toronto Blizzard) Ron Futcher (Tulsa Roughnecks)

Playoff[edytuj | edytuj kod]

  Półfinały Soccer Bowl 1984
                         
  1  Chicago Sting        
4  Vancouver Whitecaps        
  1  Chicago Sting      
  3  Toronto Blizzard      
2  San Diego Sockers      
  3  Toronto Blizzard           Mecz o brązowy medal
            
            


Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 Wynik Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz Trzeci mecz
Chicago Sting 2:1 Vancouver Whitecaps 0:1 (OT) 3:1 4:3 18 września – 5,484
23 września – 14,753
28 września – 10,139
San Diego Sockers 0:2 Toronto Blizzard 1:2 0:1 x 18 września – 4,204
21 września – 12,460

Soccer Bowl 1984[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 Wynik Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz Trzeci mecz
Chicago Sting 2:0 Toronto Blizzard 2:1 3:2 x 1 października – Comiskey Park 8,352
3 października – Varsity Stadium 16,842

Pierwszy mecz[edytuj | edytuj kod]

1 października 1984 Chicago Sting
Margetic Gol 51'
Rojas Gol 86'
 2:1
0:1
 Toronto Blizzard
Gol 16' Wilson
 Comiskey Park, Chicago[9]
Widzów: 8 352
Sędzia: David Socha[10][11]

Drugi mecz[edytuj | edytuj kod]

3 października 1984 Toronto Blizzard
Paskin Gol 71'
Bettega Gol 73'
 2:3
0:1
 Chicago Sting
Gol 17' Simanton
Gol 68', 82' Margetic
 Varsity Stadium, Toronto[12]
Widzów: 16 842[13]
Sędzia: Bill Maxwell[14][15]
North American Soccer League
1984 Zwycięzcy
Chicago Sting
2. Tytuł

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Frekwencja według klubów[edytuj | edytuj kod]

Klub Mecze Frekwencja Średnia frekwencja
na mecz
Vancouver Whitecaps 12 182 494 15 208
Minnesota Strikers 12 171 151 14 263
New York Cosmos 12 153 807 12 817
Toronto Blizzard 12 137 420 11 452
Tampa Bay Rowdies 12 131 194 10 933
Golden Bay Earthquakes 12 123 383 10 282
Chicago Sting 12 100 512 8 376
Tulsa Roughnecks 12 93 567 7 797
San Diego Sockers 12 68 422 5 702
Razem 108 1 161 950 10 759

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Molson sounds last call for Manic [dostęp:1983-11-05] (ang.)
  2. ↑ NASL President Denies Team America Disbanded [dostęp:1983-09-09] (ang.)
  3. ↑ Seattle Sounders folding [dostęp:1983-09-07] (ang.)
  4. ↑ Soccer It flourishes for participants, but suffers at gate [dostęp:1983-12-18] (ang.)
  5. ↑ Must Play in '84, Sting Is Told [dostęp:1984-10-02] (ang.)
  6. ↑ MISL takes four NASL teams [dostęp:1984-08-31] (ang.)
  7. ↑ NASL down to two teams, Ducks won't play for this season [dostęp:1985-03-29] (ang.)
  8. ↑ NASL Homepage (ang.)
  9. ↑ Sting wins Soccer Bowl opener [1984-10-02] (ang.)
  10. ↑ NASL Soccer Bowl 84 - Game 1 (Sting vs. Blizzard) - First Half (ang.)
  11. ↑ NASL Soccer Bowl 84 - Game 1 (Sting vs. Blizzard) - Second Half (ang.)
  12. ↑ Chicago has a champ: Sting wins NASL [1984-10-04] (ang.)
  13. ↑ Toye labels Sting 'unworthy champions' [dostęp:1984-10-04] (ang.)
  14. ↑ NASL Soccer Bowl 84 - Game 2 (Sting at Blizzard) - First Half (ang.)
  15. ↑ NASL Soccer Bowl 84 - Game 2 (Sting at Blizzard) - Second Half (ang.)
  16. ↑ Soccer reviews varied [dostęp:1984-10-30] (ang.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa USA w piłce nożnej
North American Soccer League
Major League Soccer
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=North_American_Soccer_League_(1984)&oldid=68176720”