Noël de Castelnau

Édouard de Curières de Castelnau
Noël Édouard Marie Joseph de Curières de Castelnau
	generał armii
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1851 ; Saint-Affrique
Data i miejsce śmierci	19 marca 1944 ; Montastruc-la-Conseillère
	Przebieg służby
Lata służby	1870–1919
Siły zbrojne	Francuskie Siły Zbrojne
Główne wojny i bitwy	wojna francusko-pruska,; I wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Noël Marie Joseph Édouard, Vicomte de Curières de Castelnau (ur. 24 grudnia 1851 w Saint-Affrique, zm. 19 marca 1944 w Montastruc-la-Conseillère) – generał francuski, podczas I wojny światowej, jeden z propagatorów tzw. attaque à outrance, tj. działań ofensywnych za wszelką cenę, które miały prowadzi do szybkich sukcesów na polu walki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Saint-Affrique w Gaskonii w rodzinie o długich tradycjach wojskowych. W 1870 zaciągnął się do armii i brał udział w wojnie francusko-pruskiej w latach 1870 – 1871. Z uwagi na swoje przywiązanie do wiary katolickiej nazywany był „le Capucin Botté” („Kapucynem w oficerkach” lub „Walecznym Mnichem”). Od 1911 do 1914 pełnił funkcję Szefa Sztabu przy generale Josephie Joffre i pomagał w opracowywaniu strategicznego Planu XVII dla armii francuskiej, mającego na celu odparcie ewentualnej inwazji niemieckiej i zajęcie Alzacji i Lotaryngii.

Po wybuchu I wojny światowej i francuskich niepowodzeniach na froncie w sierpniu 1914 organizował obronę Nancy. Podczas I bitwy nad Marną dowódca 2. Armii. Pod koniec 1914 na czele oddziałów francuskich podczas walk w Szampanii. W 1915 ponownie zostaje Szefem Sztabu głównodowodzącego wojskami francuskimi generała Joffre. W 1916 bierze udział w organizowaniu obrony bombardowanej przez Niemców twierdzy Verdun.

Podczas II wojny światowej zdystansował się od Philippe'a Petain'a, swojego dawnego przełożonego, krytykując rewolucję narodową oraz hierarchów kościelnych wspierających marionetkowe Państwo Francuskie. Zachęcił swoich potomków do wstąpienia w szeregi Sił Wolnych Francuzów, sam mimo sędziwego wieku wspierał potajemnie ruch oporu min. ukrywając broń dla Tajnej Armii^[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Żoną gen. de Castelnau była Marie Barthe (1858–1927). W czasie I wojny światowej poległo troje ich synów: Gérald (1879–1914), Hugues (1895–1915) i Xavier (1893–1914). W II wojnie światowej polegli jego wnuk Urbain de la Croix (1919–1945) oraz prawnukowie Jean de Curières de Castelnau (1913–1944) i Noël de Mauroy (1924–1944). Jest także pradziadkiem prawnika i działacza Francuskiej Partii Komunistycznej Régis'a de Castelnau^[2].