Niezależni sportowcy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012

Niezależni sportowcy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012
Kod MKOl

IOA

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Londyn
Chorąży

Brooklyn Kerlin

Liczba zawodników

4 w 4 konkurencjach w 3 dyscyplinach

Medale Złoto
0 		Srebro
0 		Brąz
0 		Razem
0

Niezależni sportowcy olimpijscy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 – drużyna składająca się z czterech sportowców: trzech mężczyzn i jednej kobiety podczas igrzysk, które rozgrywano w brytyjskim Londynie. Nie zdobyli oni żadnego medalu. Uczestniczyli w 4 spośród 26 rozgrywanych dyscyplin[1]. Chorążym ekipy była amerykańska piłkarka Brooklyn Kerlin, która nie brała udziału sportowego w igrzyskach[2]. W skład drużyny weszło trzech zawodników z byłych Antyli Holenderskich (wszyscy z nich to mieszkańcy Curaçao) i 1 z Sudanu Południowego[3]. Początkowo sportowcy z Kuwejtu mieli także uczestniczyć w igrzyskach jako niezależni sportowcy olimpijscy[4]. Najmłodszą przedstawicielką Curaçao była Philipine van Aanholt, która w dniu rozpoczęcia igrzysk miała dwadzieścia lat i sześćdziesiąt sześć dni, zaś najstarszym z Curaçao był Reginald de Windt, który miał dwadzieścia osiem lat i dwieście czterdzieści pięć dni[1]. Jedyny przedstawiciel Sudanu Południowego miał dwadzieścia osiem lat i sto dwa dni. Wszyscy niezależni olimpijczycy zadebiutowali na igrzyskach[1][5].

Był to trzeci występ niezależnych sportowców olimpijskich na igrzyskach olimpijskich. Poprzednio startowali w 1992, na igrzyskach w Barcelonie i na igrzyskach w Sydney w 2000 roku[6]. Najlepszym dotychczasowym wynikiem niezależnych olimpijczyków był start sportowców z Federalnej Republiki Jugosławii i Macedonii w 1992. Zdobyli wtedy trzy medale (wszystkie w strzelectwie) – srebrny Jasny Šekarić i dwa brązowe Aranki Binder i Stevana Pletikosicia. Zajęli wtedy czterdziestą czwartą pozycję w klasyfikacji medalowej[7].

Najlepszymi wynikami osiągniętymi przez ekipę niezależnych sportowców olimpijskich na igrzyskach w 2012 było ósme miejsce w biegu półfinałowym na 400 metrów Liemarvina Bonevacii[8] i siedemnasta pozycja Reginalda de Windta w turnieju judoków w konkurencji do 81 kg[9].

Tło startu[edytuj | edytuj kod]

Antyle Holenderskie[edytuj | edytuj kod]

10 października 2010 Antyle Holenderskie w wyniku referendum rozpadły się na 5 osobnych terytoriów[10]. Na 123 sesji MKOl organizacja ta wycofała uznanie dla narodowego komitetu olimpijskiego Antyli Holenderskich. Do igrzysk w Londynie nie zostały utworzone narodowe komitety olimpijskie nowo powstałych krajów. MKOl wprowadził tymczasową strukturę, która miała za zadanie koordynację występu na londyńskich igrzyskach sportowców z byłych Antyli Holenderskich[3][11].

Sudan Południowy[edytuj | edytuj kod]

Sudan Południowy w wyniku przeprowadzonego referendum uzyskał niepodległość 9 lipca 2011[12]. W państwie tym do dnia rozpoczęcia zmagań olimpijskich nie powstał jeszcze narodowy komitet olimpijski. Międzynarodowy Komitet Olimpijski podobnie jak w przypadku olimpijczyków z Antyli Holenderskich dał możliwość startu jedynemu zakwalifikowanemu przedstawicielowi Sudanu Południowego, czyli maratończykowi Guorowi Marialowi[3].

Kuwejt[edytuj | edytuj kod]

Pod flagą olimpijską mieli konkurować także sportowcy z Kuwejtu, ponieważ MKOl 24 maja zawiesił Kuwejcki Komitet Olimpijski na okres dwóch lat. 14 lipca MKOl wycofał jednak zawieszenie i sportowcy z Kuwejtu mogli rywalizować pod własną flagą[4].

Statystyki według dyscyplin[edytuj | edytuj kod]

Lp. Sport Mężczyźni Kobiety
1. Judo 1 0
2. Lekkoatletyka 2 0
3. Żeglarstwo 0 1
Łącznie 3 1

Wyniki niezależnych sportowców olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Judo[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Judo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.

Jedynym niezależnym judoką był przedstawiciel Curaçao Reginald de Windt. Najlepsi awansowali dzięki zajmowanej przez nich pozycji w rankingu (de Windt był sklasyfikowany w rankingu na 210. miejscu, tak więc nie mógł się zakwalifikować w ten sposób[13]). Jednym z turniejów kwalifikacyjnych do igrzysk w Londynie były rozgrywane tego samego roku Mistrzostwa Panamerykańskie w kanadyjskim mieście Montreal. De Windt zajął w nich siódme miejsce[14], jednak z tych mistrzostw tylko dwóch judoków zdołało się zakwalifikować do igrzysk – Omar Simmonds Pea z Panamy oraz wspomniany de Windt, ponieważ każdy kraj mógł wystawić tylko jednego zawodnika z tych eliminacji w danej konkurencji w judo[13].

W Londynie startował w kategorii wagowej do 81 kilogramów. Zmagania zaczął od drugie rundy, czyli od 1/16 finału. Zawody tej rundy rozpoczęły się we wtorek 31 lipca. De Windt stanął do pojedynku w piętnastym pojedynku. Jego przeciwnikiem był reprezentant Rosji, Iwan Nifontow, z którym przegrał 0,0,0,4-1,0,0,0 odpadając tym samym z rywalizacji o medale[15]. W tej konkurencji zwyciężył Koreańczyk Kim Jae-bum. De Windt został sklasyfikowany na 17. pozycji ex aequo z zawodnikami, którzy odpadli w tej samej rundzie[16].

Zawodnik Konkurencja 1/32 1/16 1/8 Ćwierćfinał Półfinał Repesaże O 3. miejsce Finał
Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Pozycja
Reginald de Windt - 81 kg BYE Rosja Iwan Nifontow
P 0,0,0,4-1,0,0,0 		NQ 17.

Lekkoatletyka[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.
Lekkoatleta z Curaçao – Liemarvin Bonevacia

Podczas letnich igrzysk olimpijskich w Londynie wystąpiło dwóch niezależnych sportowców olimpijskich. Był nim pochodzący z Curaçao lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów Liemarvin Bonevacia i południowosudański maratończyk Guor Marial[17].

Minimum kwalifikacyjne jakie musiał wypełnić zawodnik startujący w biegu na 400 m był czas poniżej 45,30 (minimum A) lub 45,90 (minimum B). Wynik ten zawodnik musiał uzyskać pomiędzy 1 maja 2011 a 8 lipca 2012[18]. Bonevacia wypełnił minimum B 28 kwietnia 2012 roku podczas Gran Prix Internacional Ximena Restrepo w Medellín (Kolumbia) w którym pobiegł z czasem 45,77[19].

4 sierpnia odbyła się rudna eliminacyjna biegu na 400 m mężczyzn. Liemarvin Bonevacia pobiegł w grupie drugiej, w której z czasem 45,60 (nowy rekord życiowy[20]) zajął trzecie miejsce i tym samym zakwalifikował się do półfinału[21]. Wystartował w trzecim biegu półfinałowym, w którym doznał kontuzji i przy aplauzie publiczności dobiegł do mety z czasem 1:36,42[22]. Zajął ostatnie ósme miejsce i nie awansował do finału[23]. Rywalizację w tej konkurencji wygrał reprezentant Grenady Kirani James[24].

Zawodnik Konkurencja Eliminacje Półfinał Finał
Wynik Miejsce Wynik Miejsce Wynik Miejsce
Liemarvin Bonevacia 400 m 45,60 3. 1:36,42 8. NQ
Maratończyk z Sudanu Południowego – Guor Marial

W maratonie minimum kwalifikacyjne jakie musiał wypełnić zawodnik to czas poniżej 2:15:00 (minimum A) lub 2:18:00 (minimum B). Wynik ten zawodnik musiał uzyskać pomiędzy 1 maja 2011 a 8 lipca 2012[18]. Marial wypełnił minimum A 2 października 2011 podczas maratonu w Saint Paul (Minnesota, Stany Zjednoczone) uzyskując czas 2:14:32[25].

12 sierpnia odbył się maraton mężczyzn. Do rywalizacji przystąpiło 105 zawodników, spośród których bieg ukończyło 85. Południowosudańczyk Guor Marial z czasem 2:19:32 zajął 47. miejsce tracąc do zwycięzcy Stephen'a Kiprotich'a, który reprezentował Ugandę 11 minut i 31 sekund[26].

L.p. zawodnik pomiar czasu (miejsce) na rezultat strata
5 km 10 km 15 km 20 km ½ trasy 25 km 30 km 35 km 40 km
47. Sudan Południowy Guor Marial 15:27 (29.) 30:49 (35.) 46:28 (41.) 1:03:11 (54.) 1:06:55 (56.) 1:20:11 (59.) 1:37:12 (59.) 1:54:40 (57.) 2:12:03 (51.) 2:19:32 +11:31

Żeglarstwo[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Żeglarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012.

W żeglarstwie jedyną niezależną olimpijką była Philipine van Aanholt. Aby jednak wystąpić na igrzyskach musiała zająć przynajmniej 29. miejsce na Mistrzostwach Świata w Żeglarstwie 2011 lub być w dziewiątce najlepszych niezakwalifikowanych zawodniczek z MŚ na Mistrzostwa Świata 2012 dla klasy Laser Radial[27]. Na Mistrzostwach Świata w Żeglarstwie 2011 odbywających się w Perth (Australia) zajęła 83. miejsce co nie dawało jej kwalifikacji olimpijskiej[28]. W Boltenhagen (Niemcy), gdzie odbywały się Mistrzostwa Świata 2012 dla klasy Laser Radial zajęła 37.[29], które dawało jej miejsce na igrzyskach, ponieważ większość wyżej notowanych zawodniczek miała już zapewniony start poprzez MŚ[27].

30 lipca rozpoczęła zmagania w konkursie olimpijskim w Weymouth. Choć wcześniej van Aanholt reprezentowała Antyle Holenderskie, podczas igrzysk w Londynie występowała jako niezależny olimpijczyk. Van Aanholt mogła wybrać starty jako reprezentantka Holandii, jednak odrzuciła taką możliwość zarówno ze względów patriotycznych, jak i sportowych (wyższe wymogi kwalifikacyjne)[30]. W regatach olimpijskich zajęła 36. miejsce na 41 zawodniczek. Najlepszy wynik osiągnęła w siódmym wyścigu, w którym była 16. Rywalizację w tej konkurencji wygrała Chinka Xu Lijia[31].

Miejsce Zawodnik Wyścig Punkty
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 M Tot Net
36. Philipine van Aanholt 36. 38. 38. 29. 33. 37. 16. 27. 42. 37. NQ 333 291

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Individual Olympic Athletes at the 2012 London Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  2. ↑ Brooklyn Kerlin at the Olympics!. firstpointusa.com. [dostęp 2013-06-15]. (ang.).
  3. ↑ a b c Dzisiaj rozpoczną się XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie. pl.delfi.lt. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
  4. ↑ a b Olympics-Kuwait to hoist flag at Games after row resolved. reuters.com. [dostęp 2013-06-14]. (ang.).
  5. ↑ Guor Marial. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-03)]. (ang.).
  6. ↑ Individual Olympic Athletes. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  7. ↑ Individual Olympic Athletes at the 1992 Barcelona Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2013-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-18)]. (ang.).
  8. ↑ Liemarvin Bonevacia. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  9. ↑ Reginald de Windt. sports-reference.com. [dostęp 2013-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  10. ↑ Antyle Holenderskie przestały istnieć. mojekaraiby.eu. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
  11. ↑ Curtain comes down on 123rd IOC Session. olympic.org. [dostęp 2011-07-09]. (ang.).
  12. ↑ Trudna niepodległość Sudanu Południowego. podroze.onet.pl. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
  13. ↑ a b IJF Olympic Qualification List. intjudo.eu. s. 10. [dostęp 2012-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)]. (ang.).
  14. ↑ Pan American Championships Montreal, 2012, Canada. judoinside.com. [dostęp 2013-08-02]. (ang.).
  15. ↑ Judo at the 2012 London Summer Games: Men's Half-Middleweight Round Two. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ang.).
  16. ↑ Judo at the 2012 London Summer Games: Men's Half-Middleweight [online], Sports-Reference.com [dostęp 2013-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-06] (ang.).
  17. ↑ Individual Olympic Athletes Athletics at the 2012 London Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-31)]. (ang.).
  18. ↑ a b London 2012 Olympics: Athletics qualification. telegraph.co.uk. [dostęp 2013-08-02]. (ang.).
  19. ↑ Liemarvin Bonevacia…. curacaoatletiekbond.com. [dostęp 2013-08-02]. (ang.).
  20. ↑ RESULTS THE XXX OLYMPIC GAMES: 400 METRES - MEN [online], iaaf.org [dostęp 2013-10-12] (ang.).
  21. ↑ Athletics at the 2012 London Summer Games: Men's 400 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  22. ↑ Koniec snu Pistoriusa. tvn24.pl. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
  23. ↑ Athletics at the 2012 London Summer Games: Men's 400 metres Semi-Finals. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-02)]. (ang.).
  24. ↑ Athletics at the 2012 London Summer Games: Men's 400 metres. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-14)]. (ang.).
  25. ↑ Medtronic St. Paul MN USA 2 October Road race. tilastopaja.org. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).
  26. ↑ Athletics at the 2012 London Summer Games: Men's Marathon. sports-reference.com. [dostęp 2013-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-08)]. (ang.).
  27. ↑ a b QUALIFICATION SYSTEM – GAMES OF THE XXX OLYMPIAD ISAF. sailing.org. [dostęp 2013-09-04].
  28. ↑ PERTH 2011 ISAF SAILING WORLD CHAMPIONSHIPS/Fleet racing - Women - Laser Radial - 200. sailing.org. [dostęp 2013-09-04].
  29. ↑ Final Result Races: 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12. laserworldchampionship.com. [dostęp 2013-09-04].
  30. ↑ Eric Beauchemin: No national anthem for Curaçao's Olympians. Radio Netherlands Worldwide, 2011-07-24. [dostęp 2012-08-18]. (ang.).
  31. ↑ Women’s Laser Radial. Event standings. Londyn 2012. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ang.).
Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie, Wielka Brytania
Afryka
Ameryka
Azja
Europa
Australia i Oceania
Inne

Flaga olimpijska

Niezależni sportowcy olimpijscy na igrzyskach olimpijskich
Letnie IO
Zimowe IO

Flaga olimpijska

Antyle Holenderskie na igrzyskach olimpijskich
Letnie IO
Zimowe IO

Flaga olimpijskaFlaga Antyli Holenderskich

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Niezależni_sportowcy_olimpijscy_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_2012&oldid=71133214”