Niedźwiedzia Przełęcz
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | Wielicka Kopa, Zadnia Niedźwiedzia Czuba |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′33,1″N 20°09′52,1″E/49,159194 20,164472 | |
Niedźwiedzia Przełęcz (słow. Sedlo pod Velickou kopou[1], Medvedie sedlo[2]) – szeroka przełęcz położona w słowackich Tatrach Wysokich, w masywie Granatów Wielickich, w bocznej grani odchodzącej na południowy zachód od Staroleśnego Szczytu. Przełęcz należy do grupy Granackich Turni (wyższej z dwóch części Granatów Wielickich) i oddziela Wielicką Kopę od Zadniej Niedźwiedziej Czuby – najbardziej na północ wysuniętą z Niedźwiedzich Czub[1]. Przełęcz położona jest tuż poniżej tej ostatniej turni[3].
Jest to płytka, trawiasto-piarżysta przełęcz. Wejście na nią z Doliny Sławkowskiej i Doliny Wielickiej nie stwarza wielu trudności, lecz dostępne jest jedynie dla taterników. Przełęcz umożliwia dogodne wejście obiekty w masywie Granatów Wielickich. Stoki wschodnie i południowo-wschodnie opadają z niej do Niedźwiedziego Żlebu, położonego między dolinami Wielicką i Sławkowską[1].
Nazwy Niedźwiedziej Przełęczy, Niedźwiedzich Czub i Niedźwiedziego Żlebu związane są z tym, że okolice te bywają odwiedzane przez niedźwiedzie[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- letnie – myśliwi, najpóźniej w XIX wieku,
- zimowe – Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 6 kwietnia 1909 r.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 250–251.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 382. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 141. ISBN 83-909352-2-8.