Nieborowice

Nieborowice
	wieś
	; Centrum wsi z kaplicą św. Jadwigi
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	gliwicki
Gmina	Pilchowice
Liczba ludności (2022)	1389
Strefa numeracyjna	032
Kod pocztowy	44-144
Tablice rejestracyjne	SGL
SIMC	0219023
	Położenie na mapie gminy Pilchowice Nieborowice
	Położenie na mapie Polski Nieborowice
	Położenie na mapie województwa śląskiego Nieborowice
	Położenie na mapie powiatu gliwickiego Nieborowice
	50°13′47″N 18°36′30″E/50,229722 18,608333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nieborowice (niem. Nieborowitz)– wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Pilchowice. Nazwa wsi pochodzi od imienia Niebora.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Nieborowice, po jej zniesieniu w gromadzie Żernica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod obecnie używaną, polską nazwą Nieborowice oraz zgermanizowaną - Nieborowitz^[4]. Spis wymienia również części i przysiółki wsi: Nieborowitzer Hammer, Muschagora, Ungerschutz oraz Wydzyrow^[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nieczynna stacja Górnośląskich Kolei Wąskotorowych

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1407 roku. W połowie XIX wieku w miejscowości dominowała ludność polska. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje stosunki ludnościowe na terenie wsi - "Das Dorf enthalt in 66 Haushaltungen 341 polnisch Sprechende(...)." czyli w tłumaczeniu na język polski "Wieś zawiera w 66 gospodarstwach domowych 341 osób mówiących po polsku(...)"^[5]. Podczas niemieckiego spisu powszechnego w 1910 roku 552 mieszkańców Nieborowic łącznie z obszarem dworskim zadeklarowało, że posługuje się językiem polskim, a 117 językiem niemieckim^[6].

W ramach plebiscytu na Górnym Śląsku w 1921 roku w Nieborowicach łącznie z obszarem dworskim 196 opowiedziało się za pozostaniem w Niemczech, a 151 za przyłączeniem do Polski^[6].

Jesienią 1939 roku, w pobliżu wsi hitlerowcy utworzyli przejściowy obóz dla 3 000 żołnierzy polskich, działaczy i powstańców śląskich, gdzie zginęło ok. 2 000 osób, między innymi kapitan Jan Kotucz – dowódca kampanii 75 p.p., jednostki, która jako ostatnia broniła Rybnika. 11.09.1939^[7] roku podczas inwazji Niemiec hitlerowskich na Polskę doszło do zbrodni niemieckiej na mieszkańcach wsi. Pod upozorowanym zarzutem ucieczki Niemcy rozstrzelali 16 byłych powstańców śląskich^[8].