Nicolás Lapentti
 Nicolás Lapentti | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 sierpnia 1976 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 1995 |
| Zakończenie kariery | 1 stycznia 2011 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 5 |
| Najwyżej w rankingu | 6 (17 kwietnia 2000) |
| Australian Open | SF (1999) |
| Roland Garros | 4R (2000) |
| Wimbledon | QF (2002) |
| US Open | 3R (2001) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 32 (10 maja 1999) |
| Australian Open | QF (1999, 2001, 2003) |
| Roland Garros | QF (1998) |
| Wimbledon | 3R (2003) |
| US Open | 3R (2003) |
| Strona internetowa | |
Nicolás Alexander Lapentti Gómez (ur. 13 sierpnia 1976 w Guayaquil) – ekwadorski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Nicolás Lapentti jest bratem Giovanniego oraz Leonardo, również tenisistów. Jego wujkiem jest Andrés Gómez.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Występując jeszcze jako junior Lapentti wygrał w 1994 roku juniorską rywalizację w grze podwójnej na Rolandzie Garrosie (w parze z Gustavem Kuertenem) oraz podczas US Open (w parze z Benem Ellwoodem).
W 1995 roku Ekwadorczyk rozpoczął karierę zawodową, która trwała do stycznia 2011 roku[1]. W singlu wygrał 5 turniejów rangi ATP World Tour i osiągnął 7 finałów. Najlepszym wynikiem Ekwadorczyka w rozgrywkach wielkoszlemowych jest awans do półfinału Australian Open 1999. Spotkanie o finał zawodów przegrał z Thomasem Enqvistem.
Jako deblista, ekwadorski tenisista zwyciężył w 3 turniejach z cyklu ATP World Tour oraz 4 razy przegrywał w finałach.
Od 1992 roku do marca 2010 roku Lapentti reprezentował Ekwador w Pucharze Davisa. W singlu rozegrał 57 pojedynków, z których 41 wygrał, natomiast w deblu rywalizował 38 razy, a zwyciężając 20–krotnie.
Lapentti 3 razy uczestniczył w igrzyskach olimpijskich, w Atlancie (1996), Atenach (2004) i Pekinie (2008), przegrywając w 1 rundach gry pojedynczej[2].
W rankingu gry pojedynczej Lapentti najwyżej był na 6. miejscu (17 kwietnia 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 32. pozycji (10 maja 1999).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (5–7)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 17 września 1995 | Bogota | Ceglana |  Miguel Tobón | 2:6, 6:1, 6:4 |
| Finalista | 1. | 15 września 1996 | Bogota | Ceglana |  Thomas Muster | 7:6(6), 2:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 2 listopada 1997 | Bogota | Ceglana |  Francisco Clavet | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 11 lipca 1999 | Gstaad | Ceglana | Albert Costa | 6:7(4), 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 22 sierpnia 1999 | Indianapolis | Twarda |  Vince Spadea | 4:6, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 25 października 1999 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Lleyton Hewitt | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 4. | 15 października 2000 | Tokio | Twarda |  Sjeng Schalken | 4:6, 6:3, 1:6 |
| Zwycięzca | 4. | 29 lipca 2001 | Kitzbühel | Ceglana | Albert Costa | 1:6, 6:4, 7:5, 7:5 |
| Finalista | 5. | 17 lutego 2002 | Viña del Mar | Ceglana |  Fernando González | 3:6, 7:6(5), 6:7(4) |
| Zwycięzca | 5. | 26 maja 2002 | St. Pölten | Ceglana | Fernando Vicente | 7:5, 6:2 |
| Finalista | 6. | 13 lipca 2003 | Båstad | Ceglana |  Mariano Zabaleta | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 1 października 2006 | Palermo | Ceglana |  Filippo Volandri | 7:5, 1:6, 3:6 |
Gra podwójna (3–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 września 1996 | Bogota | Ceglana |  Pablo Campana |  Nicolás Pereira David Rikl | 3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 9 listopada 1997 | Santiago | Ceglana | Julián Alonso | Hendrik Jan Davids Andrew Kratzmann | 6:7, 7:5, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 3 sierpnia 1997 | Amsterdam | Ceglana | Paul Kilderry | Andrew Kratzmann Libor Pimek | 3:6, 7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 2. | 27 października 1997 | Meksyk | Ceglana | Daniel Orsanic |  Luis Herrera Mariano Sánchez | 4:6, 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 10 stycznia 1999 | Adelaide | Twarda |  Gustavo Kuerten | Jim Courier Patrick Galbraith | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 3. | 2 maja 1999 | Praga | Ceglana | Mark Keil | Martin Damm Radek Štěpánek | 0:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 15 lutego 2004 | Viña del Mar | Ceglana | Martín Rodríguez | Juan Ignacio Chela Gastón Gaudio | 6:7(2), 6:7(3) |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anthony Clavane: Lapentti Retires From Professional Tennis. ATP World Tour, 18 stycznia 2011. [dostęp 2011-09-10]. (ang.).
- ↑ Nicolás Lapentti Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-15] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-02] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-02] (ang.).