Pac (wrestler)

Adrian Neville
Ilustracja
Neville w kwietniu 2016
Imię i nazwisko

Benjamin Satterley

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1986
Newcastle upon Tyne, Anglia

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Adrian Neville
Ben Sacilly
Benjamin Satterly
Darkside Hayabusa
Jungle Pac
Neville
Pac
King Of The Cruseiweights

Wzrost

178 cm[1]

Masa ciała

88 kg

Trenerzy

Independent Wrestling Federation

Debiut

27 marca 2004

Adrian Neville, właśc. Benjamin Satterley (ur. 22 sierpnia 1986 w Newcastle upon Tyne) – brytyjski wrestler. Obecnie walczy w federacji AEW (All Elite Wrestling).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Scena niezależna (2004-2012)[edytuj | edytuj kod]

Satterley w latach 2004-2012 walczył na scenie niezależnej zaliczając występy w takich federacjach jak One Pro Wrestling, International Pro Wrestling: United Kingdom, Pro Wrestling Guerrilla, Total Nonstop Action, Chikara, Dragon Gate USA, American Wrestling Rampage i New Japan Pro Wrestling. Najczęściej występował pod pseudonimem Pac.

NXT (2012-2015)[edytuj | edytuj kod]

Brytyjczyk w NXT zadebiutował 18 października 2012 roku pod pseudonimem Adrian Neville. 27 lutego 2014 roku na NXT Arrival pokonał Bo Dallasa w ladder matchu i zdobył pas NXT Championship. Pas ten obronił na NXT Takeover przeciwko Tysonowi Kiddowi oraz na gali NXT TakeOver: Fatal 4-Way w Fatal 4-Way matchu, w którym udział wzięli również Sami Zayn, Tyler Breeze i Tyson Kidd. Neville pas NXT stracił po 287 dniach posiadania 11 grudnia 2014 roku na NXT TakeOver: R Evolution w walce z Samim Zaynem, w której stawką oprócz pasa mistrzowskiego była również kariera Zayna. Na NXT TakeOver: Rival przegrał w finale turnieju o miano pretendenta do pasa NXT z Finnem Bálorem.

WWE (od 2015)[edytuj | edytuj kod]

W głównym rosterze WWE zadebiutował 30 marca 2015 roku na Raw pod okrojonym pseudonimem Neville, pokonując Curtisa Axela. W kwietniu dotarł do finału turnieju King of the Ring pokonując Luke'a Harpera w 1. rundzie i Sheamusa w półfinale. W finale przegrał jednak 28 kwietnia z Bad News Barrettem. 11 maja na RAW odpowiedział na Open Challenge Johna Ceny o pas WWE United States Championship, ale przegrał walkę. Na Payback Neville pokonał Barretta. Na Elimination Chamber Neville wygrał z Bo Dallasem. Na Money in the Bank Neville wziął udział w ladder matchu o walizkę MITB. 8 czerwca Neville odpowiedział na Open Challenge Kevina Owensa o pas NXT, ale przegrał walkę. Na The Beast in the East Neville przegrał z Chrisem Jericho. 3 sierpnia na Raw przegrał walkę o pas WWE World Heavyweight Championship z Sethem Rollinsem. Na SummerSlam Neville w tag teamie ze Stephenem Amellem pokonał Stardusta i Barretta. W listopadzie Neville wziął udział w turnieju o zwakowany pas WWE World Heavyweight Championship, gdzie po pokonaniu Kinga Barretta w 1. rundzie odpadł w ćwierćfinale w walce z Kevinem Owensem. 21 grudnia otrzymał nagrodę Slammy Award w kategorii Breakout star of the Year.

Styl Walki[edytuj | edytuj kod]

Neville wykonujący Red Arrow.

Finishery[edytuj | edytuj kod]

  • Jako Adrian Neville
    • Imploding 450° splash
    • Red Arrow (Corkscrew shooting star press)
    • Reversed Frankensteiner
  • Jako Pac
    • 630° senton
    • Bridging German suplex
    • Corkscrew 450° splash
    • Corkscrew shooting star press
    • Flaming Star Press
    • Shooting star senton

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Neville jako mistrz NXT
  • 3 Count Wrestling
    • 3CW Heavyweight Championship (1 raz)[2]
    • 3CW North East Championship (1 raz)
  • American Wrestling Rampage
    • AWR No Limits Championship (1 raz)
  • Dragon Gate USA
    • Open the United Gate Championship (1 raz) – z Masato Yoshino
  • Frontier Wrestling Alliance
    • FWA Flyweight Championship (1 raz)[4]
  • Independent Wrestling Federation
    • IWF Tag Team Championship (1 raz) – z Harrym Painem
  • One Pro Wrestling
    • 1PW Openweight Championship (1 raz)[5][6]
  • Pro Wrestling Illustrated
    • PWI sklasyfikowało go na 39 miejscu na liście PWI 500 w 2014 roku[10]
  • SoCal Uncensored
    • Match of the Year (2006) vs. El Generico, 18 listopada, Pro Wrestling Guerrilla[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]