Nathalie Tauziat

Natalie Tauziat

Tauziat podczas finału Pucharu Federacji w 2016 roku
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	17 października 1967 Bangi
Wzrost	165 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1985
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	3 (8 maja 2000)
Australian Open	4R (1993)
Roland Garros	QF (1991)
Wimbledon	F (1998)
US Open	QF (2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	25 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	3 (8 października 2001)
Australian Open	3R (1993)
Roland Garros	SF (1990, 1994, 1997, 1999, 2000)
Wimbledon	SF (2001)
US Open	F (2001)
Multimedia w Wikimedia Commons

Nathalie Tauziat (ur. 17 października 1967 w Bangi, Republika Środkowoafrykańska) – francuska tenisistka, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Praworęczna zawodniczka, z klasycznym jednoręcznym bekhendem, prezentowała ofensywny styl „serwis-wolej”. Najlepsze wyniki, w tym finał wielkoszlemowy i awans do czołowej dziesiątki rankingu, osiągnęła po ukończeniu 30. roku życia.

Pierwszy turniej w grze pojedynczej wygrała w 1990 w Bajonnie, pokonując w finale Niemkę Anke Huber. W 1991 na kortach im. Rolanda Garrosa (French Open) była w ćwierćfinale (pierwszy awans do tej rundy w Wielkim Szlemie). W latach 1990–1993 regularnie kończyła sezony w najlepszej dwudziestce na świecie i występowała w turnieju Masters (WTA Tour Championships). W 1995 wygrała swój pierwszy turniej na nawierzchni trawiastej, w angielskim Eastbourne.

Po kilku latach słabszych wyników (chociaż wciąż pozostawała w najlepszej setce rankingu) w 1997 zaliczyła swój drugi ćwierćfinał na Wimbledonie (poprzedni w 1992); awans do ćwierćfinału nastąpił w niecodziennych okolicznościach. W meczu przeciwko rodaczce Sandrine Testud miała w trzecim secie do obrony dwie piłki meczowe, gdy rywalizację przerwał deszcz; po wznowieniu gry Tauziat wygrała cztery piłki z rzędu, a następnie cały zacięty pojedynek 4:6, 7:5, 12:10. Udana dalsza część sezonu pozwoliła Francuzce wrócić do najlepszej dwudziestki i po kilkuletniej przerwie awansować do turnieju Masters, w którym pokonała dwie znacznie wyżej notowane rywalki – Amandę Coetzer z RPA i Ivę Majoli z Chorwacji (aktualną mistrzynię French Open), docierając do półfinału. Przyczyniła się również do pierwszego triumfu Francji w Pucharze Federacji, pozostając niepokonana w 1997 w meczach pucharowych zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej; w meczu I rundy przeciwko Japonii ustanowiła rekord – pokonała Naoko Sawamatsu 7:5, 4:6, 17:15, a decydujący set, a także cały mecz były najdłuższe w historii Pucharu Federacji (w singlu)^[1].

Rok 1998 przyniósł największy sukces w karierze Nathalie Tauziat. W swoim czterdziestym trzecim starcie w turnieju wielkoszlemowym dotarła do finału Wimbledonu, pokonując po drodze m.in. rodaczkę Julie Halard-Decugis, Brytyjkę Samanthę Smith, rozstawioną z dwójką Amerykankę Lindsay Davenport i w półfinale po zaciętym pojedynku Białorusinkę Natallę Zwierawą. W decydującym meczu nie sprostała innej weterance, Czeszce Janie Novotnej, 4:6, 6:7. W dalszej części sezonu była jeszcze m.in. w IV rundzie US Open, gdzie Davenport wzięła rewanż. Jesienią 1998 w serii halowych turniejów europejskich była kolejno w półfinale Pucharu Wielkiego Szlema (ponownie pokonała Davenport, uległa Venus Williams), ćwierćfinale w Filderstadt (porażka z Davenport), półfinale w Zurychu (porażka z V. Williams), półfinale w Luksemburgu (porażka z Silvią Fariną), finale w Lipsku (porażka ze Steffi Graf), półfinale w Filadelfii (ponownie porażka z Graf) i ćwierćfinale WTA Tour Championships (porażka z Davenport). Wyniki te zapewniły jej pierwszy w karierze awans do czołowej dziesiątki rankingu światowego.

Kontynuowała udane występy w kolejnych sezonach. W 1999 wygrała dwa turnieje, w tym zaliczaną do tzw. Tier I (najwyższej kategorii po Wielkim Szlemie) imprezę w Moskwie. Przegrała w dwóch finałach turniejowych na trawie (Birmingham z Halard-Decugis, Eastbourne ze Zwierawą), a w ćwierćfinale Wimbledonu uległa Mirjanie Lučić. Na koniec sezonu 1999 po raz drugi w karierze osiągnęła półfinał Masters. W 2000 osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu – nr 3, m.in. dzięki wygranej w halowym turnieju w Paryżu, gdzie w finale pokonała Serenę Williams. Była też w ćwierćfinale US Open, pokonując po drodze – po raz pierwszy w karierze – utytułowaną Hiszpankę Arantxę Sánchez Vicario.

W 2001 wygrała turniej w Birmingham^[2]. Była także – po raz piąty w karierze – w ćwierćfinale Wimbledonu, również jako najstarsza wielkoszlemowa ćwierćfinalistka od czasu Navrátilovej. Jako jedenasta zawodniczka w historii przekroczyła liczbę 600 zwycięstw w cyklu zawodowym. Zapewniła sobie także dziewiąty udział w turnieju Masters, po którym zdecydowała się zakończyć karierę singlową^[3].

W 2002 kontynuowała jeszcze występy w wybranych turniejach deblowych. W październiku 2001 osiągnęła najwyższy ranking deblowy (nr 3 na świecie). Łącznie w karierze wygrała 25 turniejów deblowych, wystąpiła w siedmiu edycjach deblowego Masters (osiągając finały w 1997 i 1998). W początkowej fazie kariery tworzyła parę z Isabelle Demongeot, później głównie z Alexandrą Fusai. W grze mieszanej osiągnęła ćwierćfinał US Open w 1997, w parze z Kanadyjczykiem Danielem Nestorem.

W reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji występowała w latach 1985–2001; wygrała 33 pojedynki, przegrała 21. Ponadto reprezentowała barwy Francji na trzech olimpiadach – Seul 1988, Barcelona 1992 i Atlanta 1996.

Oprócz bogatej, wieloletniej kariery Nathalie Tauziat znana była z protestu, jaki zgłosiła wobec głośnego stękania na korcie liderki tenisa światowego na początku lat 90. – Moniki Seles^[4]. Już pod koniec kariery Tauziat zdecydowanie krytykowała zainteresowanie mediów osobą Anny Kurnikowej, kreujące Kurnikową na ikonę popkultury bez względu na średnie (w grze pojedynczej) osiągnięcia sportowe.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 22 (8-14)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	17 lipca 1988	Nicea	Ceglana	Sandra Cecchini	5:7, 4:6
Finalistka	2.	28 sierpnia 1988	Mahwah	Twarda	Steffi Graf	0:6, 1:6
Finalistka	3.	11 lutego 1990	Wichita	Twarda	Dianne Van Rensburg	6:2, 5:7, 2:6
Zwyciężczyni	1.	30 września 1990	Bayonne	Dywanowa	Anke Huber	6:3, 7:6
Finalistka	4.	13 października 1991	Zurich	Dywanowa	Steffi Graf	4:6, 4:6
Finalistka	5.	29 marca 1992	San Antonio	Twarda	Martina Navrátilová	2:6, 1:6
Finalistka	6.	4 października 1992	Bayonne	Dywanowa	Manuela Maleewa	7:6, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni	2.	7 listopada 1993	Quebec	Dywanowa	Katerina Maleewa	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	25 czerwca 1995	Eastbourne	Trawiasta	Chanda Rubin	3:6, 6:0, 7:5
Finalistka	7.	16 czerwca 1996	Birmingham	Trawiasta	Meredith McGrath	6:2, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	16 czerwca 1997	Birmingham	Trawiasta	Yayuk Basuki	2:6, 6:2, 6:2
Finalistka	8.	19 października 1997	Zurich	Twarda	Lindsay Davenport	6:7, 5:7
Finalistka	9.	9 listopada 1997	Chicago	Dywanowa	Lindsay Davenport	0:6, 5:7
Finalistka	10.	5 lipca 1998	Wimbledon	Trawiasta	Jana Novotná	4:6, 6:7
Finalistka	11.	8 listopada 1998	Lipsk	Dywanowa	Steffi Graf	3:6, 4:6
Finalistka	12.	13 czerwca 1999	Birmingham	Trawiasta	Julie Halard-Decugis	2:6, 6:3, 4:6
Finalistka	13.	19 czerwca 1999	Eastbourne	Trawiasta	Natalla Zwierawa	6:0, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	5.	24 października 1999	Moskwa	Dywanowa	Barbara Schett	2:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	6.	7 listopada 1999	Lipsk	Twarda	Květa Hrdličková	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	7.	13 lutego 2000	Paryż	Dywanowa	Serena Williams	7:5, 6:2
Finalistka	14.	24 lutego 2001	Dubaj	Twarda	Martina Hingis	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	8.	17 czerwca 2001	Birmingham	Trawiasta	Miriam Oremans	6:3, 7:5

Gra podwójna 58 (25-33)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	4 października 1987	Paryż	Ceglana	Isabelle Demongeot	Sandra Cecchini Sabrina Goleš	1:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	2.	15 maja 1988	Berlin	Ceglana	Isabelle Demongeot	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:2, 4:6, 6:4
Finalistka	1.	11 lipca 1988	Nicea	Ceglana	Isabelle Demongeot	Catherine Suire Catherine Tanvier	4:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	3.	23 października 1988	Zurich	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:3, 6:3
Finalistka	2.	30 października 1988	Brighton	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Lori McNeil Betsy Nagelsen	6:7, 6:2, 6:7
Zwyciężczyni	4.	7 maja 1989	Hamburg	Ceglana	Isabelle Demongeot	Jana Novotná Helena Suková	Walkower
Finalistka	3.	22 października 1989	Zurich	Dywanowa	Isabelle Demongeot	Jana Novotná Helena Suková	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	4.	18 lutego 1990	Chicago	Dywanowa	Arantxa Sánchez Vicario	Martina Navratilova Anne Smith	7:6, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	5.	28 października 1990	Brighton	Dywanowa	Helena Suková	Jo Durie Natalla Zwierawa	6:1, 6:4
Finalistka	5.	28 kwietnia 1991	Barcelona	Ceglana	Judith Wiesner	Martina Navrátilová Arantxa Sánchez Vicario	1:6, 6:4, 1:6
Finalistka	6.	4 sierpnia 1991	San Diego	Twarda	Gigi Fernández	Jill Hetherington Kathy Rinaldi	4:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni	6.	28 września 1991	Bayonne	Dywanowa	Patricia Tarabini	Rachel McQuillan Catherine Tanvier	6:3, krecz
Finalistka	7.	26 kwietnia 1992	Barcelona	Ceglana	Judith Wiesner	Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	7.	16 stycznia 1993	Melbourne	Twarda	Nicole Provis	Cammy MacGregor Shaun Stafford	1:6, 6:3, 6:3
Finalistka	8.	7 listopada 1993	Quebec	Dywanowa	Katerina Maleewa	Katrina Adams Manon Bollegraf	4:6, 4:6
Finalistka	9.	24 kwietnia 1994	Barcelona	Ceglana	Julie Halard	Łarysa Neiland Arantxa Sánchez Vicario	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	8.	14 sierpnia 1994	Oakland	Twarda	Julie Halard-Decugis	Jana Novotná Lisa Raymond	6:1, 0:6, 6:1
Zwyciężczyni	9.	6 listopada 1994	Quebec	Dywanowa	Elna Reinach	Chanda Rubin Linda Wild	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	10.	26 lutego 1995	Linz	Dywanowa	Meredith McGrath	Iva Majoli Petra Schwarz	6:1, 6:2
Finalistka	10.	18 lutego 1996	Paryż	Dywanowa	Julie Halard-Decugis	Jana Novotná Kristie Boogert	4:6, 3:6
Finalistka	11.	16 marca 1996	Indian Wells	Twarda	Julie Halard-Decugis	Chanda Rubin Brenda Schultz	1:6, 4:6
Finalistka	12.	16 czerwca 1996	Birmingham	Trawiasta	Lori McNeil	Elizabeth Smylie Linda Wild	3:6, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni	11.	6 października 1996	Lipsk	Dywanowa	Kristie Boogert	Miriam Oremans Sabine Appelmans	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	12.	27 października 1996	Luksemburg	Dywanowa	Kristie Boogert	Barbara Rittner Dominique Monami	2:6, 6:4, 6:2
Finalistka	13.	10 listopada 1996	Oakland	Dywanowa	Irina Spîrlea	Lindsay Davenport Mary Joe Fernández	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	13.	16 lutego 1997	Linz	Dywanowa	Alexandra Fusai	Eva Melicharová Helena Vildová	4:6, 6:3, 6:1
Finalistka	14.	15 marca 1997	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	3:6, 2:6
Finalistka	15.	15 czerwca 1997	Birmingham	Trawiasta	Linda Wild	Katrina Adams Łarysa Neiland	2:6, 3:6
Finalistka	16.	24 sierpnia 1997	Atlanta	Twarda	Alexandra Fusai	Nicole Arendt Manon Bollegraf	7:6(5), 3:6, 2:6
Finalistka	17.	26 października 1997	Quebec	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lisa Raymond Rennae Stubbs	4:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni	14.	9 listopada 1997	Chicago	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Monica Seles	6:3, 6:2
Finalistka	18.	23 listopada 1997	Nowy Jork	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Jana Novotná	7:6(5), 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	15.	1 marca 1998	Linz	Dywanowa	Alexandra Fusai	Anna Kurnikowa Łarysa Neiland	6:3, 3:6, 6:4
Finalistka	19.	15 marca 1998	Indian Wells	Twarda	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	4:6, 6:2, 4:6
Finalistka	20.	17 maja 1998	Berlin	Ceglana	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	3:6, 0:6
Zwyciężczyni	16.	24 maja 1998	Linz	Ceglana	Alexandra Fusai	Yayuk Basuki Caroline Vis	6:4, 6:3
Finalistka	21.	9 sierpnia 1998	San Diego	Twarda	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	17.	30 sierpnia 1998	New Haven	Twarda	Alexandra Fusai	Jana Novotná Mariaan de Swardt	6:1, 6:0
Finalistka	22.	22 listopada 1998	Nowy Jork	Dywanowa	Alexandra Fusai	Lindsay Davenport Natalla Zwierawa	7:6(6), 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	18.	14 lutego 1999	Prościejów	Dywanowa	Alexandra Fusai	Květa Hrdličková Helena Vildová	3:6, 6:2, 6:1
Finalistka	23.	21 lutego 1999	Hanower	Twarda	Alexandra Fusai	Serena Williams Venus Williams	7:5, 2:6, 2:6
Finalistka	24.	9 maja 1999	Rzym	Ceglana	Alexandra Fusai	Martina Hingis Anna Kurnikowa	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	19.	16 maja 1999	Berlin	Ceglana	Alexandra Fusai	Jana Novotná Patricia Tarabini	6:3, 7:5
Finalistka	25.	22 maja 1999	Strasburg	Ceglana	Alexandra Fusai	Ai Sugiyama Jelena Lichowcewa	6:2, 6:7(6), 1:6
Finalistka	26.	17 października 1999	Zurich	Dywanowa	Natalla Zwierawa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 2:6
Finalistka	27.	5 lutego 2000	Tokio	Dywanowa	Alexandra Fusai	Martina Hingis Mary Pierce	4:6, 1:6
Zwyciężczyni	20.	24 czerwca 2000	Eastbourne	Trawiasta	Ai Sugiyama	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 6:3, 7:6
Zwyciężczyni	21.	20 sierpnia 2000	Montreal	Twarda	Martina Hingis	Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama	6:3, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	22.	1 października 2000	Luksemburg	Twarda	Alexandra Fusai	Ljubomira Baczewa Cristina Torrens Valero	6:3, 7:6(0)
Finalistka	28.	22 października 2000	Linz	Twarda	Ai Sugiyama	Amélie Mauresmo Chanda Rubin	4:6, 4:6
Finalistka	29.	11 lutego 2001	Paryż	Twarda	Kimberly Po	Virginie Razzano Iva Majoli	2:6, 1:6
Finalistka	30.	18 lutego 2001	Nicea	Twarda	Kimberly Po	Émilie Loit Anne-Gaëlle Sidot	6:1, 2:6, 0:6
Zwyciężczyni	23.	1 kwietnia 2001	Miami	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	Lisa Raymond Rennae Stubbs	6:0, 6:4
Finalistka	31.	17 czerwca 2001	Birmingham	Trawiasta	Kimberly Po	Jelena Lichowcewa Cara Black	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	24.	12 sierpnia 2001	Los Angeles	Twarda	Kimberly Po	Nicole Arendt Caroline Vis	6:3, 7:5
Finalistka	32.	9 września 2001	US Open	Twarda	Kimberly Po	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni	25.	30 września 2001	Lipsk	Twarda	Jelena Lichowcewa	Květa Peschke Barbara Rittner	6:4, 6:2
Finalistka	33.	16 czerwca 2002	Birmingham	Trawiasta	Kimberly Po	Shinobu Asagoe Els Callens	4:6, 3:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-02-17]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-02-17]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-02-17]  (ang.).