Natalie Angier

Natalie Angier
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1958 ; Nowy Jork
Narodowość	amerykańska
Język	angielski
Alma Mater	Barnard College
	Ważne dzieła
	Kobieta. Geografia intymna (1999); Kanon: Wyprawa galopem przez piękne podstawy nauki (2007);
	Strona internetowa

Natalie Angier (ur. 16 lutego 1958 w Bronksie, w Nowym Jorku) – amerykańska pisarka literatury faktu, feministka i dziennikarka tematyki naukowej dla „New York Timesa”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu dwóch lat studiów na University of Michigan, studiowała fizykę i anglistykę w Barnard College, który ukończyła w 1978.

Od roku 1980 do 1984, Angier pisała na tematy z biologii dla „Discover Magazine”. Pracowała także jako pisarka dla „Time Magazine” i była krótko adiunktem w New York University's Graduate Program. W roku 1990 rozpoczęła pracę w „New York Times” jako dziennikarz tematyki nauki.

Mieszka w Waszyngtonie, na przedmieściu Takoma Park, Maryland, ze swoim mężem, reporterem naukowym i medycznym w „Washington Post”, i córką. Angier otwarcie deklaruje, że jest ateistką^[1].

W książce Kobieta. Geografia intymna opisuje ciało kobiece – jego anatomię, procesy chemiczne, jego ewolucję. Eksploruje kobiece ciało, ale stara się przy tym – jak sama to formułuje – „by nie pogrążyć się w bagnie biologicznego determinizmu”, z dystansem odnosząc się do dokonań psychologii ewolucyjnej. Książka ta w swej wymowie ma charakter feministyczny i mieści się w ramach nurtu określanego mianem biologii wyzwolenia^[2].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Została nagrodzona Nagrodą Pulitzera w 1991 roku w kategorii „Beat Reporting”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Natalie Angier: Mój problem z Bogiem. portal Racjonalista. [dostęp 2009-09-15]. (pol.).
↑ Mariusz Agnosiewicz: Płeć, socjobiologia i gender studies. portal Racjonalista. [dostęp 2009-01-25]. Cytat: „Natalie Angier, autorka głośnej (przywitanej hucznie również na polskim podwórku) książki: Kobieta. Geografia intymna (Warszawa 2001), zwanej „manifestem feministycznym”, na zwalczanie psychologii ewolucyjnej poświęciła kilkadziesiąt stron rozdziału „Psychologia ewolucyjna na kozetce”. Zaraz po tym, kończący książkę rozdział otrzymał tytuł: „Sceptyk w raju. Wezwanie do psychologii rewolucyjnej”. Pani Angier, na co dzień dziennikarka popularnonaukowa „New York Timesa”, uznaje się za przedstawicielkę tzw. biologii wyzwolenia (liberation biology). W tej niezwykle emocjonalnie i soczyście napisanej książce [18], Natalie Angier, autorka książki o biologii i ludziach opętanych pragnieniem wiedzy (Natural Obsessions), pilnie dbając „by nie pogrążyć się w bagnie biologicznego determinizmu”, ciska gromy w psychologów ewolucyjnych, których obrzuca takimi epitetami jak „ewo-psychole”, wzywając do rebelii przeciwko „betonowi psychologii ewolucyjnej – modzie, która na koktajlach zastąpiła freudyzm jako ulubioną metodę analizy postępków nieznośnych kochanków”, gdyż oni „nie mają pojęcia o większości nas, dziewczynek, oraz że chcemy i zasługujemy na coś więcej niż komiksowe stereotypy.” (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Opętani nauką. Na tropie zagadki nowotworów, Warszawa, Prószyński i S-ka. 2007, s. 385, ISBN 978-83-7469-588-6 (Natural Obsessions 1988)
The Beauty of the Beastly (1995)
Kobieta. Geografia intymna, Warszawa, Prószyński i S-ka. Wyd I 1999, Wyd II 2001, s. 448, ISBN 83-7255-193-6 (Woman. An Intimate Geography 1999)
Kanon. Wyprawa galopem przez piękne podstawy nauki, Warszawa, Prószyński i S-ka. 2008, s. 296, ISBN 978-83-7469-895-5 (The Canon. A Whirligig Tour of the Beautiful Basics of Science 2007, ISBN 0-618-24295-3)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Natalie Angier. newsarchives.clas.asu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-17)].
Strona domowa Natalie Angier. natalieangier.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].

[1] Natalie Angier: Mój problem z Bogiem. portal Racjonalista. [dostęp 2009-09-15]. (pol.).

[2] Mariusz Agnosiewicz: Płeć, socjobiologia i gender studies. portal Racjonalista. [dostęp 2009-01-25]. Cytat: „Natalie Angier, autorka głośnej (przywitanej hucznie również na polskim podwórku) książki: Kobieta. Geografia intymna (Warszawa 2001), zwanej „manifestem feministycznym”, na zwalczanie psychologii ewolucyjnej poświęciła kilkadziesiąt stron rozdziału „Psychologia ewolucyjna na kozetce”. Zaraz po tym, kończący książkę rozdział otrzymał tytuł: „Sceptyk w raju. Wezwanie do psychologii rewolucyjnej”. Pani Angier, na co dzień dziennikarka popularnonaukowa „New York Timesa”, uznaje się za przedstawicielkę tzw. biologii wyzwolenia (liberation biology). W tej niezwykle emocjonalnie i soczyście napisanej książce [18], Natalie Angier, autorka książki o biologii i ludziach opętanych pragnieniem wiedzy (Natural Obsessions), pilnie dbając „by nie pogrążyć się w bagnie biologicznego determinizmu”, ciska gromy w psychologów ewolucyjnych, których obrzuca takimi epitetami jak „ewo-psychole”, wzywając do rebelii przeciwko „betonowi psychologii ewolucyjnej – modzie, która na koktajlach zastąpiła freudyzm jako ulubioną metodę analizy postępków nieznośnych kochanków”, gdyż oni „nie mają pojęcia o większości nas, dziewczynek, oraz że chcemy i zasługujemy na coś więcej niż komiksowe stereotypy.” (pol.).

[1]

[2]