Napoleon Baniewicz

Napoleon Baniewicz
Ilustracja
Herb rodziny Baniewiczów
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1904
Kowno

Data i miejsce śmierci

1979
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

Neurolog

Napoleon Baniewicz (ur. 4 stycznia 1904 w Kownie, zm. 1979) – polski lekarz, neurolog i psychiatra. Jako pierwszy opisał objaw, znany obecnie jako objaw Baniewicza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, jako syn Napoleona i Marii z Citowiczów. Jego ojciec był administratorem dóbr Tyszkiewiczów.

Ukończył szkołę powszechną w Kownie i tamtejsze polskie gimnazjum (1922). Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielami byli m.in. Otto Pötzl, Emil Redlich, Arnold Pick, Erwin Stransky, Otto Marburg, Eduard Pernkopf i Josef Schaffer.

Od 1929 był wolontariuszem w klinice neurologicznej w Wilnie. 18 lipca 1930 roku otrzymał tytuł doktora wszechnauk lekarskich. Od 1930 do 1935 asystent w Klinice i Katedrze Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej wówczas przez Stanisława Władyczkę. Po reorganizacji wydziału i odejściu Władyczki z Uniwersytetu, stanął do konkursu na ordynatora Oddziału Neurologicznego Szpitala PKP w Wilnie, na stanowisku tym pracował od 1935 do 1940 roku.

Po II wojnie światowej osiadł w Bydgoszczy, w 1945 roku mianowany ordynatorem neurologii Szpitala Miejskiego. Oddziałem kierował przez następne 25 lat. W ostatnich latach życia odsunięty od pracy w klinice, pracował w Wojewódzkiej Przychodni Neurologicznej. Chorował na szpiczaka, zmarł w 1979 roku.

Należał do Bydgoskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Żonaty z Walentyną Lachowicz. Mieli troje dzieci: Olgierda (1933), Witolda (1937) i Kazimierza (1944).

W jego dorobku naukowym Baniewicza znajdują się prace poświęcone neurologii, psychiatrii i neuropatologii. Był autorem monografii poświęconej chorobom zakaźnym układu nerwowego, wydanej jako IV tom podręcznika chorób zakaźnych pod redakcją Stanisława Wszelakiego. Rozprawę habilitacyjną poświęcił tzw. odruchom osiowym.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. N. Baniewicz, Die Achsenreflexe (Mittelflächenreflexe), „Psychiat Neurol”, 149 (1), 1965, s. 49–59, DOI10.1159/000128802, ISSN 0014-3022.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]