Mychajło Fedorow
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Mychajło Albertowycz Fedorow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 stycznia 1991 |
| Zawód, zajęcie | polityk, przedsiębiorca |
| Stanowisko | wicepremier (od 2019), minister transformacji cyfrowej (od 2019) |
Mychajło Albertowycz Fedorow, ukr. Михайло Альбертович Федоров (ur. 21 stycznia 1991 w Wasylówce[1]) – ukraiński polityk i przedsiębiorca, od 2019 wicepremier oraz minister transformacji cyfrowej[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na wydziale socjologii i zarządzania Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego, był stypendystą OBWE i działaczem studenckim w Zaporożu[1]. W 2013 założył własną agencję reklamową SMMSTUDIO, specjalizującą się w reklamie internetowej i kampaniach w serwisach społecznościowych[3]. W 2014 kandydował w wyborach do Rady Najwyższej z ramienia ugrupowania „5.10”, które nie przekroczyło progu wyborczego[4]. W 2018 był dyrektorem operacyjnym projektu „Superludy”[3][5].
W 2019 odpowiadał za kampanię internetową Wołodymyra Zełenskiego; po jego zwycięstwie w wyborach prezydenckich otrzymał nominację na funkcję doradcy do spraw cyfrowych[1][3]. Kierowany przez niego zespół z okresu kampanii otrzymał 7 nominacji w organizowanym przez Europejskie Stowarzyszenie Konsultantów Politycznych (EAPC) konkursie Polaris Awards[3].
W wyborach parlamentarnych przeprowadzonych również w 2019 z ramienia prezydenckiego ugrupowania Sługa Ludu uzyskał mandat posła do Rady Najwyższej IX kadencji[6]. Złożył go w sierpniu tegoż roku na pierwszym posiedzeniu nowego parlamentu – objął wówczas urzędy wicepremiera oraz ministra transformacji cyfrowej w powołanym rządzie Ołeksija Honczaruka[7]. Pozostał na tych stanowiskach również w utworzonym w utworzonym w marcu 2020 gabinecie Denysa Szmyhala[8].
W dacie nominacji stał się najmłodszym w historii niepodległej Ukrainy członkiem rządu[9]. W okresie urzędowania był inicjatorem portalu i aplikacji „Dija”, stanowiących elektroniczny serwis usług publicznych[10]. W związku z reorganizacją zakresu jego kompetencji 20 marca 2023 został odwołany z zajmowanych stanowiska, a następnego dnia powołany na urzędy wicepremiera ds. innowacji, rozwoju edukacji, nauki i technologii oraz ministra transformacji cyfrowej[11][12].
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2020 został umieszczony na liście Forbes „30 Under 30” ukraińskiej edycji magazynu „Forbes”[13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Mychajło Fedorow jest żonaty, ma córkę[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Новий віце-прем'єр і міністр цифрової трансформації Михайло Федоров – головні факти. nv.ua, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-30]. (ukr.).
- ↑ Formalnie z krótką przerwą między 20 a 21 marca 2023 wynikającą z reorganizacji zakresu jego kompetencji.
- ↑ a b c d e Федоров Михаил. liga.net. [dostęp 2021-01-12]. (ros.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2021-01-12]. (ukr.).
- ↑ Дводенна маркетингова подія від Fedoriv Hub! знову збирає найкращих. redbull.com, 15 listopada 2018. [dostęp 2021-01-12]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-08-30]. (ukr.).
- ↑ Верховна Рада призначила склад нового Кабінету Міністрів України. kmu.gov.ua, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-30]. (ukr.).
- ↑ Верховна Рада України призначила склад нового Кабінету Міністрів України. kmu.gov.ua, 4 marca 2020. [dostęp 2020-03-04]. (ukr.).
- ↑ Наймолодший член Кабміну. Головні факти з біографії віцепрем'єра і міністра цифрової трансформації Михайла Федорова. nv.ua, 5 marca 2020. [dostęp 2021-01-12]. (ukr.).
- ↑ Михайло Федоров презентував 100 перемог Мінцифри за 2020 рік та анонсував масштабні Національні проекти. kmu.gov.ua, 23 grudnia 2020. [dostęp 2021-01-12]. (ukr.).
- ↑ Iryna Bałaczuk: Рада звільнила трьох міністрів. pravda.com.ua, 20 marca 2023. [dostęp 2023-04-02]. (ukr.).
- ↑ Федоров Михайло Альбертович. lb.ua, 21 marca 2023. [dostęp 2023-04-02]. (ukr.).
- ↑ Хто потрапив у список «30 до 30» від українського Forbes. the-village.com.ua, 4 listopada 2020. [dostęp 2021-01-12]. (ukr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
.jpg)
_(cropped).jpg)