Muzeum Słońca w Nowosybirsku
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data założenia | |
| Zakres zbiorów | |
| Wielkość zbiorów | ponad 2000 |
| Dyrektor | Walerij Lipienkow |
Położenie na mapie Nowosybirska  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |
 54°52′01″N 83°05′09″E/54,866944 83,085833 | |
| Strona internetowa | |
Muzeum Słońca w Nowosybirsku (ros. Музей Солнца) – jedyne w Rosji[1] i pierwsze na świecie[2][1] muzeum poświęcone słońcu oraz związanych z nim kultom oraz bóstwom. Powstało w 1994 roku w nowosybirskim Akademgorodoku na bazie prywatnej kolekcji.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Placówka została założona w 1994 roku przez fizyka jądrowego, wieloletniego pracownika Instytutu Fizyki Jądrowej Syberyjskiego Oddziału Rosyjskiej Akademii Nauk – Walerija Lipienkowa[1]. Pierwsze pomysły rozpoczęcia tego typu działalności pojawiły się jeszcze w latach osiemdziesiątych XX wieku, ale na ich realizacje przyszło poczekać do czasów rozpadu Związku Radzieckiego[3]. Muzeum zostało zorganizowane na bazie prywatnych zbiorów jej założyciela i dyrektora. Przez lata nie tylko kolekcjonował on, ale także sam tworzył oraz wykonywał reprodukcje różnych obiektów (wizerunków słońca, bóstw solarnych itp.) pochodzących z wielu kultur całego świata[4]. Początkowo przez wiele lat nie posiadało oficjalnego statusu muzeum, a jego zbiory znajdowały się w piwnicy jednego z budynków[4]. Mimo to wykazywało się sporą aktywnością, organizowało bowiem wystawy, warsztaty i prezentacje związane z tematem słońca w różnych ośrodkach naukowo-kulturalnych Nowosybirska[4]. W 1998 roku Syberyjski Oddział Rosyjskiej Akademii Nauk przekazał muzeum nowe pomieszczenia, co umożliwiło rozwój placówki. W 1999 roku nastąpiło ich uroczyste otwarcie, a w 2000 roku muzeum zostało oficjalnie zarejestrowane jako jedna z miejskich organizacji kulturalnych[4].
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
Muzeum Słońca w Nowosybirsku posiada kolekcję liczącą ponad 2000[5] wyobrażeń solarnych pochodzących z różnych kręgów kulturowych: Indii i Nepalu, starożytnych Egiptu i Bliskiego Wschodu, Japonii i Chin, Europy, Afryki, Azji Południowo-Wschodniej, Oceanii, Syberii i Ałtaju oraz związanych z wierzeniami amerykańskich Indian, a także rosyjską kulturą ludową[6]. Ponad 25% eksponatów to kopie wykonane przez jego założyciela i dyrektora[5]. Zbiory dzielą się przede wszystkim na: wyobrażenia bóstw solarnych, wyobrażenia słońca, współczesne przedmioty użytkowe związane z tematyką Słońca oraz współczesne obiekty artystyczne. Placówka gromadzi także kolekcje literatury, poezji, czasopism oraz książek poświęconym szeroko pojętym zagadnieniom związanym z tematyką słoneczną[5]. Najstarszym obiektem muzealnym jest kilkusetletni wizerunek japońskiej bogini Amaterasu[7].
Oprócz nieustannego powiększania zbiorów, nowosybirskie Muzeum Słońca zajmuje się także działalnością edukacyjną i dydaktyczną. W swoich murach organizuje spotkania dla dzieci i dorosłych, recitale, koncerty, spotkania, wykłady oraz warsztaty artystyczne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sunmuseum.ru: Музей Солнца: О Музее. [dostęp 2012-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-09)]. (ros.).
- ↑ Posibiri.ru: Музей Солнца. Новосибирск. [dostęp 2012-05-25]. (ros.).
- ↑ Sayanring.com: Novosibirsk: The Museum of the Sun. [dostęp 2012-05-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Sunmuseum.ru: Музей Солнца: История создания. [dostęp 2012-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-09)]. (ros.).
- ↑ a b c Sib.net: Музей Солнца. [dostęp 2012-05-25]. (ros.).
- ↑ Sunmuseum.ru: Музей Солнца: Коллекция. [dostęp 2012-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-09)]. (ros.).
- ↑ Rg.ru: Солнцепоклонник: Уникальный музей Солнца – в подвале пятиэтажки. [dostęp 2012-05-25]. (ros.).