Muzeum Geologii Złóż Politechniki Śląskiej w Gliwicach
 Budynek Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej, siedziba muzeum (2018) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | ul. Akademicka 2 |
| Data założenia | 1961 |
| Zakres zbiorów | skały, minerały, skamieniałości |
Położenie na mapie Gliwic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°17′26,7″N 18°40′29,4″E/50,290750 18,674833 | |
| Strona internetowa | |
Muzeum Geologii Złóż Politechniki Śląskiej w Gliwicach – muzeum geologiczne założone w 1961 roku, znajduje się na Wydziale Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej w Gliwicach, największa tego typu placówka pod względem liczby zbiorów na Górnym Śląsku[1].
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Muzeum znajduje się w Gliwicach przy ul. Akademickiej 2 na Wydziale Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej.
Muzeum jest największą placówką naukowo-dydaktyczną na Górnym Śląsku, udostępniającą zbiory kopalin użytecznych z całego świata, a także kolekcje minerałów, skał i skamieniałości (ponad 25 tysięcy okazów). Zbiory uzyskano głównie z muzeów miejskich Śląska Górnego i Cieszyńskiego, a także od pracowników, absolwentów i studentów Politechniki Śląskiej.
Placówka wspomaga nauczanie przedmiotów geologicznych, głównie na Wydziale Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej oraz propaguje nauki o Ziemi wśród młodzieży szkolnej i w społeczeństwie (wstęp wolny).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najstarszą kolekcją muzealną są okazy skał, minerałów i rud zebrane przez księdza Leopolda Jana Szersznika, które udostępnione zostały po raz pierwszy w 1802 roku w Cieszynie. Pierwszą ekspozycję zbiorów zaprezentowano w trzech salach (71 gablot) w 1961 roku[2]. W 1985 roku muzeum nadano imię Czesława Poborskiego, inicjatora powstania Muzeum i jego pierwszego kierownika (w marcu 1964 roku zginął w wypadku samochodowym w drodze na zajęcia dydaktyczne do Rybnika).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzeszowska, Machłajewska 2014 ↓, s. 47.
- ↑ Krzeszowska, Machłajewska 2014 ↓, s. 48.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Krzeszowska, Iwona Machłajewska. „Górnictwo i Geologia”. 7 (3), 2012.