Musa (sułtan)
Musa (zm. 1413) – sułtan osmański w Rumelii w latach 1410–1413.
Musa był jednym z młodszych synów sułtana Bajazyda I Błyskawicy. Po porażce w bitwie pod Ankarą i uwięzieniu ojca (1402), a wkrótce potem jego śmierci w niewoli, w imperium osmańskim rozpoczął się okres chaosu i walk o władzę pomiędzy synami Bajazyda. Musa wzięty do niewoli wraz z ojcem, został z niej wypuszczony przez Tamerlana po śmierci Bajazyda z jego ciałem, które przewiózł do Bursy. Początkowo wspierał brata Mehmeda (który opanował część Anatolii) w walkach przeciwko innemu bratu Isie, a po pokonaniu tego ostatniego przeciwko najstarszemu bratu Sulejmanowi rządzącemu w Rumelii. Początkowo Sulejman odnosił sukcesy, ale Musa, wysłany w 1409 r. przez Mehmeda do Europy i wspierany przez hospodara wołoskiego Mirczę Starego (Musa poślubił jego córkę) pokonał Sulejmana. Jednak zamiast oddać zdobycz Mehmedowi, sam objął władzę w Rumelii i obwołał się w Adrianopolu w 1410 r. sułtanem. Odtąd w grze o tron sułtański pozostało dwóch braci: Musa w Europie oraz Mehmed w Azji.
Mehmed już w 1410 r. podjął próbę obalenia Musy, jednak bezskutecznie. Tymczasem Musa zaatakował księcia serbskiego Stefana Lazarevicia, którego winił za swą pierwszą porażkę w starciach z Sulejmanem, rozpoczął też oblężenie Konstantynopola. W efekcie Mehmed, który pokonał swoich wrogów w azjatyckiej części imperium, a który nie tylko chciał zdobyć Rumelię, ale też ukarać brata za zdradę, porozumiał się z cesarzem bizantyjskim Manuelem II Paleologiem oraz księciem Stefanem – ich armie wkroczyły do Rumelii. W 1413 r. w decydującej bitwie w okolicach Sofii wojsko Musy, zdemoralizowane z powodu okrucieństwa swego wodza, uciekło, a sam Musa zginął.
Musa nie pozostawił potomstwa. Po jego śmierci władzę w zjednoczonym imperium objął Mehmed.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter F. Sugar: Southeastern Europe under Ottoman Rule, 1354-1804. Seattle: University of Washington Press, 1977, s. 24-27, seria: A History of East Central Europe. 5. ISBN 0-295-95443-4. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
- Stanford J. Shaw: History of the Ottoman Empire and modern Turkey. T. 1: Empire of the Gazis. The Rise and the Decline of Ottoman Empire 1280–1808. Cambridge: Cambridge University Press, 1977, s. 35–38. ISBN 0-521-29163-1. (ang.).
- Warren T. Treadgold: A history of the Byzantine State and Society. Stanford: Stanford University Press, 1997, s. 790. ISBN 0-8047-2421-0. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
- H.J. Kissling i inni: The Muslim World. A Historical Survey. T. 3: The Last Great Muslim Empires. Markus Wiener Publishers, 1969, s. 13–14. ISBN 1-55876-112-8. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
- Ruth Tenzer Feldman: The Fall of Constantinople. Minneapolis: Twenty-First Century Books (CT), 2008, s. 71. ISBN 0-8225-5918-8. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).