Mokradnik argentyński
| Pseudocolopteryx dinelliana[1] | |||
| Lillo, 1905 | |||
.jpg) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | mokradnik argentyński | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym poza sezonem lęgowym | |||
Mokradnik argentyński[4][5] (Pseudocolopteryx dinelliana) – gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Występuje plamowo w środkowej części Ameryki Południowej. Obecnie znany jest ze stanowisk w Argentynie, Boliwii i Paragwaju[6]. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson ten jako pierwszy opisał argentyński przyrodnik Miguel Lillo w 1905 roku, nadając mu nazwę Pseudocolopteryx dinellianus[7]. Epitet gatunkowy upamiętnia Luísa M. Dinellego, aktywnego w pierwszej połowie XX wieku argentyńskiego przyrodnika i kolekcjonera okazów, który urodził się we Włoszech[8]. Nie wyróżnia się podgatunków[7][9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała około 11,5 cm[6]. Wierzch ciała oliwkowobrązowy z brązowym wierzchem głowy, spód ciała żółty[6][10]. Dziób czarny, oczy czarno-brązowe[10].
Występowanie i środowisko[edytuj | edytuj kod]
Mokradnik argentyński zamieszkuje obszary okresowo zalewanych mokradeł z szuwarami, wysokimi trawami i krzewami w okolicach nizinnych cieków wodnych[3][6].
Występuje głównie w niewielkich obszarach północnej Argentyny (w prowincjach: Tucumán, Santiago del Estero, Santa Fe, Córdoba i być może w prowincji Salta)[3][6]. Poza sezonem lęgowym migruje na niewielkie odległości na północ[10] po argentyńską prowincję Formosa oraz przyległe obszary w południowej Boliwii (2 okazy odłowione w 1926 roku)[3][6] i Paragwaju (19 potwierdzonych stwierdzeń z 9 stanowisk według stanu na rok 2013[11]).
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Rozmnaża się tylko na stanowiskach położonych w Argentynie. Gniazduje w krzakach, szuwarach i wysokich trawach[3][6]. W jednym lęgu samica składa średnio 3 jaja[12].
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN mokradnik argentyński od 2000 roku klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1994 roku miał status gatunku narażonego (VU, Vulnerable), a od 1988 roku uznawano go za gatunek najmniejszej troski. Liczebność populacji wstępnie szacowana jest na około 6700 dorosłych osobników, rozmieszczonych plamowo. Szacuje się, że populacja systematycznie maleje z powodu zawężania się i zanikania jego naturalnego siedliska oraz melioracji bagien[3][6].
BirdLife International wymienia 20 ostoi ptaków IBA, w których ten gatunek występuje, są to m.in.: w Argentynie Reserva Natural Loro Hablador, Reserva Natural Formosa, Reserva El Bagual, Reserva Provincial de Usos Múltiples Federico Wildermuth, Park Narodowy Ansenuza, Park Narodowy Chaco, w Paragwaju Park Narodowy Defensores del Chaco, Park Narodowy Tinfunqué i w Boliwii Reserva Nacional de Flora y Fauna Tariquía[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pseudocolopteryx dinelliana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Denis Lepage: Dinelli's Doradito Pseudocolopteryx dinelliana (Lillo, 1905). Avibase. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Pseudocolopteryx dinelliana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Elaeniini Cabanis & Heine, 1859-60 (wersja: 2021-01-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-08].
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 218, 1999.
- ↑ a b c d e f g h Species factsheet: Pseudocolopteryx dinelliana. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
- ↑ a b Dinelli's Doradito (Pseudocolopteryx dinelliana). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tyrant flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
- ↑ a b c Dinelli's Doradito. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-04-02]. (ang.).
- ↑ P. Smith. Status and distribution of the doraditos (Tyrannidae: Pseudocolopteryx) in Paraguay, including a new country record. „Revista Brasileira de Ornitologia”. 22 (2), s. 180–188, 2014. (ang.).
- ↑ Walter Jetz, Cagan H Sekercioglu & Katrin Böhning-Gaese. The Worldwide Variation in Avian Clutch Size across Species and Space. „PLOS Biology”. 6 (12), s. 2650–2657, 2008. DOI: 10.1371/journal.pbio.0060303.
- ↑ Species factsheet: Pseudocolopteryx dinelliana, Data table and detailed info. BirdLife International. [dostęp 2021-04-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).