Unity (moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej)

Unity
Ilustracja
Inne nazwy

Node 1

Zaangażowani

Stany Zjednoczone NASA Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla, Boeing

Rakieta nośna

Endeavour (STS-88)

Miejsce startu

Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego, USA

Opis
Komponent stacji

ISS

Typ elementu

łącznik

Czas trwania misji
Start

4 grudnia 1998 (8:35:34 UTC)

Dokowanie

6 grudnia 1998

Wymiary
Długość

5,47 m

Średnica

4,57 m

Multimedia w Wikimedia Commons
Stacja ISS po misji STS-88
Połączone moduły Zaria i Unity (czerwiec 1999)

Unity (z ang. „jedność”), także:Node 1 – pierwszy zbudowany przez Stany Zjednoczone komponent Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Został wyniesiony na orbitę 4 grudnia 1998 roku jako główny ładunek wahadłowca misji STS-88 – lot montażowy 2 A. Pełni funkcję korytarza łącznikowego między innymi modułami stacji; ma kształt walca; posiada sześć przejść (węzłów).

Node 1 został zbudowany przez firmę Boeing Company w ośrodku produkcyjnym Marshall Space Flight Center w Huntsville w stanie Alabama. Unity jest pierwszym z trzech modułów łącznikowych zbudowanych na potrzeby stacji.

Dostarczony na orbitę na pokładzie wahadłowca Endeavour, Unity został połączony 6 grudnia 1998 roku z już orbitującym modułem Zaria (komponentem stacji finansowanym przez Stany Zjednoczone, a zbudowanym przez Rosję), wystrzelonym wcześniej na pokładzie rakiety Proton z kosmodromu Bajkonur (Kazachstan). Dodatkowo do Unity są przyłączone:

Istotne zasoby stacji – takie jak płyny, systemy kontroli środowiska i podtrzymywania życia, systemy elektryczne i danych – przebiegają przez Unity, dostarczając zaopatrzenie niezbędne do życia i pracy na ISS. We wnętrzu modułu znajduje się przeszło 50 000 części mechanicznych, 216 przewodów od płynów i gazów oraz 121 kabli elektrycznych (wewnętrznych i zamontowanych na zewnątrz poszycia) o łącznej długości ponad 11 kilometrów. Node 1 posiada cztery specjalne półki na ekwipunek, wyposażony jest również w system komunikacji umożliwiający transmisję danych, głosu i sygnałów wideo niskiej jakości pomiędzy ISS a Centrum Kontroli Misji w Houston, używany na wczesnym etapie działania stacji. Konstrukcja modułu opiera się na aluminiowym szkielecie.

W czasie wystrzeliwania Unity na pokładzie Endeavour do obu końców modułu przyłączone były dwa stożkowe porty dokujące. Urządzenia PMA (ang. Pressurized Mating Adapter) pozwalają systemom dokującym o różnych standardach, używanych na amerykańskich wahadłowcach i modułach rosyjskich, na przyłączanie do włazów węzłów. Jeden z PMA na stałe łączy moduły Unity i Zaria, podczas gdy drugi zapewniał możliwość dokowania wahadłowcom (w toku dalszej rozbudowy stacji PMA ten został przeniesiony na dalsze moduły).

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Długość: 5,49 m
  • Średnica: 4,57 m
  • Masa: 11 612 kg

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mark Wade: ISS Unity. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-07-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Unity. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2014-06-25]. (ang.).
Moduły i systemy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej
Moduły
Podsystemy
Pojazdy zaopatrzeniowe

  1. ↑ elementy odłączone od stacji
  2. ↑ a b c d e f g elementy anulowane
  3. ↑ elementy jeszcze nie dostarczone do stacji
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Unity_(moduł_Międzynarodowej_Stacji_Kosmicznej)&oldid=69293975”