Mistrzostwa Świata w Gimnastyce Sportowej 2018
| |||
| Data | 25 października – 3 listopada | ||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Liczba konkurencji | 14 | ||
| Liczba zawodników | 542 | ||
| Liczba reprezentacji | 76 | ||
| Strona internetowa | |||
Mistrzostwa Świata w Gimnastyce Sportowej 2018 – 48. edycja mistrzostw świata w gimnastyce sportowej. Zawody odbyły się w dniach 25 października – 3 listopada w Aspire Dome w stolicy Kataru, Dosze[1]. Były to pierwsze mistrzostwa rozegrane w Azji Zachodniej[2].
Po trzy najlepsze reprezentacje w zawodach drużynowych awansowały na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2020 w Tokio[2].
Terminarz[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa zostały rozegrane od 25 października do 3 listopada. Jednak treningi zaczęły się już 20 października[3].
| Data | Wydarzenie | Konkurencja |
|---|---|---|
| 25 października | Kwalifikacje | Wielobój mężczyzn Ćwiczenia wolne mężczyzn Ćwiczenia na koniu z łękami mężczyzn Ćwiczenia na kółkach mężczyzn Skoki mężczyzn Ćwiczenia na poręczach mężczyzn Ćwiczenia na drążku mężczyzn Zawody drużynowe mężczyzn |
| 26 października | ||
| 27 października | Wielobój kobiet Ćwiczenia wolne kobiet Ćwiczenia na poręczach asymetrycznych kobiet Ćwiczenia na równoważni kobiet Ćwiczenia wolne kobiet Zawody drużynowe kobiet | |
| 28 października | ||
| 29 października | Finały | Zawody drużynowe mężczyzn |
| 30 października | Zawody drużynowe kobiet | |
| 31 października | Wielobój mężczyzn | |
| 1 listopada | Wielobój kobiet | |
| 2 listopada | Ćwiczenia wolne mężczyzn Ćwiczenia na koniu z łękami Ćwiczenia na kółkach Skoki kobiet Ćwiczenia na poręczach asymetrycznych | |
| 3 listopada | Skoki mężczyzn Ćwiczenia na poręczach Ćwiczenia na drążku Ćwiczenia na równoważni Ćwiczenia wolne kobiet |
Format zawodów[edytuj | edytuj kod]
Dla zawodów drużynowych mistrzostwa były pierwszą szansą na zakwalifikowanie się do Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio.
Rywalizacja toczyła się w czterech różnych fazach:
- kwalifikacje drużynowe i indywidualne,
- finały wielobojów,
- finały na przyrządach,
- finał drużynowy[4].
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy zostali podzieleni według losowania na grupy z jednej reprezentacji w przypadku zawodów drużynowych oraz na grupy mieszane, w których wystąpili zawodnicy z różnych reprezentacji występujący w zawodach indywidualnych. Ustalona została również kolejność startów i przynależność do grupy.
Do wyniku ogólnego w przypadku zawodów drużynowych zaliczane były wyniki trzech zawodników, którzy zdobyli największą ilość punktów na każdym z przyrządów. Przystąpić do jednej konkurencji mogło maksymalnie czterech zawodników. Każda reprezentacja mogła wystawić w tej konkurencji pięciu zawodników.
Reprezentacje, które zgłosiły czterech lub pięciu zawodników w kwalifikacjach, ale wystąpiły tylko trzy, mogły zakwalifikować się do finału zawodów drużynowych. Jeśli zostali zgłoszeni troje zawodników, jako osoby indywidualne, mogli również być brani pod uwagę w zawodach drużynowych, jeśli złożyli prośbę o wliczenie wyników do rywalizacji drużynowej.
Wyniki uzyskane w kwalifikacjach nie były brane pod uwagę w finałach[4].
Finały drużynowe[edytuj | edytuj kod]
W finale wzięło udział osiem najlepszych drużyn w kwalifikacjach. Każdy zespół mógł składać się z maksymalnie pięciu zawodników. Wyniki w poszczególnych przyrządach były zaliczane przez wszystkich trzech zawodników, którzy mogli wystąpić w jednej konkurencji.
Wszystkie reprezentacje zostały podzielone na cztery grupy, w których wystąpiły po dwie drużyny. Każda grupa wykonywała ćwiczenia na jednym przyrządzie. Razem wykonywały zmiany ćwiczeń[4].
Finały wielobojów[edytuj | edytuj kod]
Do finałów wielobojów awansowało po 24 zawodników, którzy zdobyli największą ilość zsumowanych punktów na każdym z przyrządów. Dwóch zawodników, którzy nie zdołali się zakwalifikować byli rezerwowymi w przypadku wycofania się lepszego zawodnika[4].
Finały na przyrządach[edytuj | edytuj kod]
Do finałów na przyrządach awansowało do ośmiu zawodników, którzy w kwalifikacjach zdobyli największą ilość punktów na danym przyrządzie. Nie mogło wystąpić więcej niż dwoje zawodników z jednej reprezentacji. Na liście rezerwowej znaleźli się zawodnicy z miejsc od dziewiątego do jedenastego w kwalifikacjach.
Kolejność występów została ustalona według losowania[4].
Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
W zawodach wzięło udział 542 zawodników (287 mężczyzn i 255 kobiet) z 76 państw[5].
| Reprezentacja | Liczba zawodników | ||
|---|---|---|---|
| Mężczyźni | Kobiety | Razem | |
 Algieria | 0 | 2 | 2 |
 Argentyna | 6 | 5 | 11 |
 Armenia | 5 | 0 | 5 |
 Australia | 6 | 5 | 11 |
 Austria | 6 | 5 | 11 |
 Azerbejdżan | 5 | 1 | 6 |
 Belgia | 6 | 6 | 12 |
 Białoruś | 5 | 3 | 8 |
 Boliwia | 0 | 1 | 1 |
 Brazylia | 6 | 6 | 12 |
 Bułgaria | 1 | 0 | 1 |
 Chile | 1 | 1 | 2 |
 Chiny | 6 | 6 | 12 |
 Chińskie Tajpej | 6 | 6 | 12 |
 Chorwacja | 5 | 1 | 6 |
 Cypr | 4 | 1 | 5 |
 Czechy | 5 | 5 | 10 |
 Dania | 3 | 4 | 7 |
 Dominikana | 1 | 0 | 1 |
 Egipt | 0 | 4 | 4 |
 Ekwador | 1 | 0 | 1 |
 Filipiny | 1 | 1 | 2 |
 Finlandia | 6 | 6 | 12 |
 Francja | 6 | 6 | 12 |
 Grecja | 6 | 6 | 12 |
 Gruzja | 5 | 1 | 6 |
 Gwatemala | 1 | 1 | 2 |
 Hiszpania | 6 | 6 | 12 |
 Holandia | 6 | 6 | 12 |
 Hongkong | 3 | 2 | 5 |
 Indonezja | 0 | 1 | 1 |
 Irak | 3 | 0 | 3 |
 Irlandia | 3 | 1 | 4 |
 Islandia | 3 | 5 | 8 |
 Izrael | 6 | 2 | 8 |
 Jamajka | 3 | 3 | 6 |
 Japonia | 6 | 6 | 12 |
 Jordania | 3 | 1 | 4 |
 Kajmany | 0 | 1 | 1 |
 Kanada | 6 | 6 | 12 |
 Katar | 2 | 1 | 3 |
 Kazachstan | 5 | 2 | 7 |
 Kolumbia | 6 | 5 | 11 |
 Korea Południowa | 6 | 6 | 12 |
 Korea Północna | 5 | 5 | 10 |
 Kostaryka | 0 | 3 | 3 |
 Kuba | 2 | 0 | 2 |
 Litwa | 3 | 0 | 3 |
 Łotwa | 0 | 3 | 3 |
 Malezja | 1 | 3 | 4 |
 Meksyk | 5 | 5 | 10 |
 Niemcy | 6 | 6 | 12 |
 Norwegia | 5 | 5 | 10 |
 Nowa Zelandia | 5 | 3 | 8 |
 Peru | 2 | 1 | 3 |
 Polska | 0 | 4 | 4 |
 Południowa Afryka | 0 | 3 | 3 |
 Portugalia | 3 | 4 | 7 |
 Rosja | 6 | 6 | 12 |
 Rumunia | 6 | 6 | 12 |
 Serbia | 5 | 3 | 8 |
 Singapur | 1 | 1 | 2 |
 Słowacja | 1 | 5 | 6 |
 Słowenia | 1 | 4 | 5 |
 Stany Zjednoczone | 6 | 6 | 12 |
 Syria | 1 | 1 | 2 |
 Szwajcaria | 6 | 6 | 12 |
 Szwecja | 6 | 3 | 9 |
 Tajlandia | 2 | 0 | 2 |
 Turcja | 6 | 4 | 10 |
 Ukraina | 6 | 6 | 12 |
 Uzbekistan | 5 | 2 | 7 |
 Węgry | 5 | 6 | 11 |
 Wielka Brytania | 6 | 6 | 12 |
 Wietnam | 5 | 2 | 7 |
 Włochy | 6 | 6 | 12 |
| 76 reprezentacje | 287 | 255 | 542 |
Medaliści[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Reprezentacja | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Stany Zjednoczone | 4 | 2 | 3 | 9 |
| 2. | Chiny | 4 | 1 | 1 | 6 |
| 3. | Rosja | 2 | 3 | 2 | 7 |
| 4. | Belgia | 1 | 0 | 0 | 1 |
| Grecja | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| Holandia | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| Korea Północna | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| 8. | Japonia | 0 | 3 | 3 | 6 |
| 9. | Kanada | 0 | 2 | 0 | 2 |
| 10. | Brazylia | 0 | 1 | 0 | 1 |
| Ukraina | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| Wielka Brytania | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| 13. | Chińskie Tajpej | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Filipiny | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Meksyk | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Niemcy | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Włochy | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| Razem | 14 | 14 | 14 | 42 | |
Występy reprezentantów Polski[edytuj | edytuj kod]
Na mistrzostwach świata wystąpiło czworo zawodniczek reprezentacji Polski. W kwalifikacjach zawodów drużynowych Marta Pihan-Kulesza, Katarzyna Jurkowska-Kowalska, Gabriela Janik i Wiktoria Łopuszańska zajęły 22. pozycją. W indywidualnych występach najlepiej poradziła sobie Marta, zajmując 25. miejsce na równoważni. Żadnej z Polek nie udało się zakwalifikować do finału[19].
| Zawodniczka | Konkurencja | Kwalifikacje | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Skok | Poręcze | Równoważnia | Ćw. wolne | Wynik | Pozycja | ||
| Polska | Zawody drużynowe | 39,233 (27.) | 36,273 (23.) | 37,332 (15.) | 36,833 (21.) | 149,671 | 22. |
| Gabriela Janik | Wielobój i konkurencje indywidualne | 13,233 (97.) | 12,766 (53.) | 11,866 (83.) | 12,000 (102.) | 49,865 | 46. |
| Katarzyna Jurkowska-Kowalska | 13,400 (74.) | 11,841 (96.) | 12,366 (60.) | 12,000 (102.) | 49,607 | 49. | |
| Wiktoria Łopuszańska | 12,600 (149.) | 11,666 (112.) | 10,100 (166.) | 11,466 (153.) | 45,832 | 100. | |
| Marta Pihan-Kulesza | 11,500 (189.) | 11,633 (113.) | 13,100 (25.) | 12,833 (36.) | 49,066 | 61. | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 48th FIG Artistic Gymnastics World Championships. [dostęp 2018-10-24]. (ang.).
- ↑ a b 2018 Artistic Gymnastics World Championships: Five things to know. 2018-10-21. [dostęp 2018-10-24]. (ang.).
- ↑ PROVISIONAL COMPETITION SCHEDULE – Version 3. [dostęp 2018-10-25]. (ang.).
- ↑ a b c d e Competition format. [dostęp 2018-10-24]. (ang.).
- ↑ Number of Entries by NOC. 2018-10-22. [dostęp 2018-10-24]. (ang.).
- ↑ Men’s Floor Exercise Final – Results. 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Men’s Pommel Horse Final – Results. 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Men’s Vault Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Men’s Parallel Bars Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Men’s Horizontal Bar Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Men’s All-Around Final – Medallists. 2018-10-31. [dostęp 2018-11-01]. (ang.).
- ↑ Men’s Team – Medallists. 2018-10-29. [dostęp 2018-10-29]. (ang.).
- ↑ Women’s Vault Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Women’s Uneven Bars Final – Results. 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Women’s Balance Beam Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Women’s Floor Exercise Final – Results. 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
- ↑ Women’s All-Around – Medallists. 2018-11-01. [dostęp 2018-11-01]. (ang.).
- ↑ Women’s Team – Medallists. 2018-10-30. [dostęp 2018-10-31]. (ang.).
- ↑ MŚ w gimnastyce sportowej: triumf Amerykanek w drużynie, jedenaste złoto Simone Biles. Onet.pl, 2018-10-30. [dostęp 2018-10-30]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona mistrzostw. worldgymdoha18.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-28)]. (ang.).
- Mistrzostwa świata na stronie Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej (ang.)
_pictogram.svg)