Minuskuł 17
 Początek Ewangelii Mateusza | |
| Data powstania | XV wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 1 |
| Zawartość | Ewangelie |
| Język | grecko-łaciński |
| Rozmiary | 30,9 × 21 cm |
| Typ tekstu | tekst bizantyński |
| Kategoria | V |
| Miejsce przechowywania | |
Minuskuł 17 (wedle numeracji Gregory—Aland), ε 525 (von Soden)[1] – grecko-łaciński rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim i łacińskim z XV wieku[2]. Przechowywany jest w Paryżu, posiada pozabiblijne dodatki.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 354 pergaminowych kartach (30,9 cm na 21 cm)[2]. Tekst łaciński przekazuje tekst Wulgaty.
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 25-26 linijek w kolumnie[2].
Tekst dzielony jest według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza nie zostały opatrzone odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[3][4].
Zawiera noty liturgiczne na marginesach, łaciński synaksarion (księga liturgiczna), oraz ilustracje[4].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5]. Według Claremont Profile Method, tj. metody wielokrotnych wariantów, reprezentuje rodzinę Kx (standardowy bizantyński) w Łk 1 oraz Łk 20. W Łukaszu 10 nie dokonano profilu[6].
Tekst łaciński reprezentuje Wulgatę.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie rękopis datowany jest na wiek XV[2]. Rękopis sporządzony został we Francji przez Georga Hermonymus, w końcu XV wieku. Należał niegdyś do kardynała Charles II de Bourbon (1476-1488)[4].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein[7].
Rękopis badał Griesbach[8], Scholz oraz Henri Omont.
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 55) w Paryżu[2].
Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (NA26, NA27)[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, s. 48.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 48.
- ↑ F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 192.
- ↑ a b c C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 132-133.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 53. ISBN 0-8028-1918-4.
- ↑ J.J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 47.
- ↑ J.J. Griesbach, Symbolae critiquae, p. CLII.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C.M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*-59*, 704. ISBN 978-3-438-05100-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Codex 17 (GA). Liste Handschriften. [w:] Münster Institute [on-line]. INTF. [dostęp 2012-06-06].
- Minuscule 17 BnF