Mimizuka
Mimizuka (jap. 耳塚; dosłownie "Kopiec Uszu"), pierwotnie Hanazuka (jap. 鼻塚; dosł. "Kopiec Nosów") – kopiec grobowy, w którym pochowane są nosy odcięte Koreańczykom podczas japońskiej inwazji na Koreę w XVI wieku. Kopiec znajduje się w Kioto, obok chramu Toyokuni, poświęconego pamięci Hideyoshi Toyotomiego, na którego polecenie inwazja ta się rozpoczęła. Ma około 10 m wysokości[1]. Został poświęcony 18 września 1597[2]. Japońscy samurajowie, dla udowodnienia swoich osiągnięć wojennych, mieli zwyczaj zbierania głów zabitych przez siebie wrogów. Często wodzowie nagradzali wojowników od ilości przyniesionych głów. Zwyczaj ten był powszechnie kultywowany także w czasie wojny w Korei i nawet podczas zaciętych bitew wojownicy konkurowali ze sobą, o to kto zabierze głowę poległego[3]. Po zdobyciu Namwon Japończycy zebrali 3762 głowy mieszkańców i obrońców miasta[4].
Hideyoshi Toyotomi żądał dowodów zwycięstw swoich wojowników w postaci obciętych nosów (transport całych głów był niepraktyczny), dlatego nosy poległych w Namwon odcięto, zakonserwowano w soli i zapakowano w baryłki. Każda była starannie zarejestrowana i opisana przez urzędników państwowych, przed wysłaniem do Japonii[4]. Samurajowie metodycznie wyniszczali całe wsie, zabijając zarówno żołnierzy, jak i chłopów, starannie kolekcjonując ich nosy – nie mniej, niż 10 tys. w ciągu 10 dni po upadku Namwon[4]. Podobnie, po wygranej bitwie pod Sacheon, 30 tys. chińskich żołnierzy zostało pochowanych w wielkim kopcu na polu bitwy, ale ich zasolone nosy przesłano Hideyoshiemu[5].
Łącznie 214 752 nosy Koreańczyków (żołnierzy, kobiet i dzieci, w tym noworodków) i Chińczyków zostało wysłanych do Japonii[6]. Większość została wyrzucona po przeliczeniu, ale część została pochowana w kilku „grobowcach” lub „kopcach nosów”. Jeden z nich znajduje się niedaleko Bizen. Około 38 tys. nosów pogrzebanych jest w Mimizuka[2][1].
W Japonii kopiec nie jest szczególnie znany, do niedawna nie wspominały o nim szkolne podręczniki. Autorów pierwszego podręcznika, który mówił o Mimizuce, Ministerstwo Edukacji skłoniło do złagodzenia „nazbyt drastycznego” opisu i zaznaczenia, że Hideyoshi Toyotomi nakazał upamiętnić zmarłych, budując kopiec (Toyotomi jest w Japonii czczony jako kami, bohater narodowy i jeden ze zjednoczycieli kraju). W Korei pamięć o kopcach nosów jest żywa i pojawiały się głosy żądające zrównania grobowca z ziemią, ale także zachowania go, jako pamiątki japońskich okrucieństw[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Nicholas D. Kristof: Japan, Korea and 1597: A Year That Lives in Infamy. 14 września, 1997. [dostęp 2008-09-22]. (ang.).
- ↑ a b Mimizuka Mound - 耳塚 (built 1597). [w:] Asian Historical Architecture [on-line]. [dostęp 2013-04-18]. (ang.).
- ↑ Turnbull 2002 ↓, s. 194.
- ↑ a b c Turnbull 2002 ↓, s. 195.
- ↑ Turnbull 2002 ↓, s. 221-222.
- ↑ Turnbull 2002 ↓, s. 230.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen Turnbull: Samurai Invasion: Japan's Korean War 1592 -1598. Londyn: Cassell, 2002. ISBN 0-304-35948-3. OCLC 50289152. (ang.).