Milicz

Milicz
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek (2015)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

milicki

Gmina

Milicz

Aglomeracja

wrocławska

Data założenia

XII wiek

Prawa miejskie

1245

Burmistrz

Piotr Lech

Powierzchnia

13,51 km²

Wysokość

99 – 162[potrzebny przypis] m n.p.m.

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


10 859[1]
803,8 os./km²

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

56-300

Tablice rejestracyjne

DMI

Położenie na mapie gminy Milicz
Mapa konturowa gminy Milicz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Milicz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Milicz”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Milicz”
Położenie na mapie powiatu milickiego
Mapa konturowa powiatu milickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Milicz”
Ziemia51°31′39″N 17°16′17″E/51,527500 17,271389
TERC (TERYT)

0213034

SIMC

0987130

Urząd miejski
ul. Trzebnicka 2
56-300 Milicz
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Wiadomości w Wikinews
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
St. kustosz dyplomowany w Pracowni Zbiorów Muzycznych Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu Andrzej Jazdon opowiada o zbiorach rękopisów muzycznych z Milicza rodziny Maltzanów
30 listopada 2018
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Milicz (łac. Milicium[2], niem. Militsch) – miasto w Polsce w północnej części województwa dolnośląskiego, leżące w powiecie milickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Milicz, nad rzeką Barycz.

Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na pograniczu z Wielkopolską. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wrocławskiego, obecnie jest jednym z miast aglomeracji wrocławskiej. Milicz jest siedzibą urzędu miejskiego i starostwa powiatowego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 10 859 mieszkańców[1] (364. miejsce w kraju). Jego powierzchnia wynosi 13,51 km² (448. miejsce w kraju), natomiast gęstość zaludnienia 803,8 osób/1 km².

Miasto leży przy DK nr 15, przy linii kolejowej Wrocław – Jarocin, około 55 km od Wrocławia, 125 km od Poznania i około 45 km od Ostrowa Wielkopolskiego.

Od nazwy Milicza wziął nazwę największy w Europie zespół stawów hodowlanych – Stawy Milickie. Co roku władze miejskie organizują tu imprezę zwaną Świętem Karpia Milickiego oraz Dni Ziemi Milickiej.

W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rybackie Milicz.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Mielicz wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 wydanym w języku polskim w Berlinie[3].
Ruiny zamku książęcego

Nazwa miejscowości została utworzona za pomocą przyrostka dzierżawczego -jь'' od nazwy osobowej Milik i oznaczała gród Milika. Miejscowość jest wymieniana po raz pierwszy w bulli z 1136 r. jako Miliche, a następnie w bulli wrocławskiej z 1155 (Milice, Miliche), w 1223 (Melicz), 1224 (Milich), 1249 (Milicz), 1271 (Melicz). Forma zgermanizowana to Militsch, zaś zlatynizowana – Milicium[4][5].

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w staropolskiej formie Mylicz[6][7]. Nazwę miejscowości w obecnej polskiej formie „Milicz” wymienia spisany ok. 1300 roku średniowieczny łaciński utwór opisujący żywot świętej Jadwigi Vita Sanctae Hedwigis[8].

Kościół w Miliczu, Friedrich Bernhard Werner: (1748/52); jeden z Kościołów Łaski

Jeszcze w 1750 polska nazwa „Mielicz” wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[9]. Miejscowość wymieniona jest w opisie Śląska wydanym w 1787 roku w Brzegu w jęz. niemieckim jako Militsch, po łacinie Milich, Milith, oraz Milicium oraz w języku polskim jako Mielicz[2].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod nazwami: niemiecką Militsch, polską Mielicz oraz łacińską Milicium[10]. Nazwę miejscowości jako Mielidza oraz Mielicza w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[11]. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946[12].

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

Najnowsze badania piaszczystej wydmy po prawej stronie Baryczy wykazały, że początki osadnictwa w Miliczu przypadają na końcówkę IX w. Początkowo osada ta funkcjonowała w formie otwartej, a ochronę zapewniały jej podmokłe tereny Baryczy.

Po 960 r. wzniesiono od strony południowej gród obronny ogrodzony wałami[13].

Badania wałów wykazały, że drugiej poł. XII w. gród rozbudowano i zwiększono jego powierzchnie[14], jest on wymieniany w 1136 i 1154[15].

Jako drugi człon osadnictwa, u schyłku XII w. na lewym brzegu Baryczy, na terenie dzisiejszego rynku powstała nowa osada rzemieślniczo-targowa[16], określana jako burgus i działająca na prawie niemieckim, chroniona wałami ziemnymi[17].

Pod koniec XIII w. także na lewym brzegu, nieopodal osady targowo-rzemieślniczej wzniesiono pałac biskupi[18]. Rozwijająca się na podgrodziu osada targowa z czasem przeniosła się na lewy brzeg Baryczy i w 1245 otrzymała prawa targowe[15].

Ulokowany na wyspie Milicz, ze względu na swoje strategiczne położenie na szlaku handlowym był w centrum uwagi władzy książęcej, jak i kościelnej. W XIII w. po części był własnością biskupią, po części książęcą[19].

Doszło do sytuacji, że w Miliczu było dwóch kasztelanów (książęcy i kościelny) i aby rozstrzygnąć spór o ich uprawnienia, doszło do rozmów przedstawicieli obu stron. Po ustaleniach podpisano ugodę 26 VI 1249 roku[20]. W rezultacie której zwiększyły się uprawnienia kasztelana kościelnego kosztem władzy książęcej.

Po 1300 roku, jak wykazały badania nawarstwień i ceramiki grodowej po prawej stronie Baryczy nie znaleziono dalszych śladów użytkowania osady, co oznacza, że została opuszczona[21].

Od czasów Bolesława Krzywoustego Milicz należał do ziemi śląskiej i był siedzibą kasztelanii, znane są imiona pierwszych kasztelanów, byli to Zdzisław, Wojciech, Gosław, Radwan i inni. W latach 1164–1358 należał do Księstwa wrocławskiego, wymieniony jako jedno z miast przypadłych księciu Bolesławowi Wysokiemu.

Po Henryku Pobożnym miasto odziedziczył jego syn Henryk III. Później stanowił własność Henryka IV Probusa, a potem Henryka Grubego. W wyniku wojny z księciem głogowskim Milicz wchodzi we władanie Henryka Głogowczyka w 1290. Po śmierci Henryka Wiernego w 1309 miasto wraz z Oleśnicą dziedziczą książęta oleśniccy – Bolko i Konrad od których Milicz zakupiło biskupstwo wrocławskie. W 1339 miasto zagarnął zbrojnie Jan Luksemburczyk, przez co biskup Nankier rzucił na niego klątwę. W 1342 wróciło do kapituły wrocławskiej, biskupem był wtedy Przecław z Pogorzeli. W 1358 zakupił je książę oleśnicki Konrad I, w 1492 dynastia oleśnicka wygasła. Spadkobiercą był król czeski Władysław Jagiellończyk, który utworzył odrębne księstwo stanowe i w 1494 sprzedał je, stało się siedzibą wolnego państwa stanowego należącego do Kurzbachów. Na początku XVI przeszli oni na luteranizm i Milicz stał się ośrodkiem reformacji i protestantyzmu. W 1590 ród Kurzbachów wygasł, hrabstwo zostało na podstawie testamentu przekazane rodzinie Maltzanów. Zachowany średniowieczny układ miasta zbliżony do owalu, z rynkiem i ulicami zbiegającymi się przy dawnych bramach miejskich. W XVII wieku miasto spustoszyły wojska szwedzkie, w 1742 pruskie i austriackie. Od 1742 Milicz leżał w Królestwie Pruskim, w 1806 przez miasto przeszły wojska francuskie, w 1813 miało tu miejsce spotkanie cara Aleksandra I z marszałkiem polnym Michaiłem Kutuzowem. Na początku XIX wieku powstały pierwsze przędzalnie wełny i manufaktury sukiennicze, połowie tego wieku miasto zyskało liczne urządzenia komunalne m.in. szpital, nowy ratusz, przebudowane wodociągi i kanalizację[15]. Od 1871 Milicz leżał w Cesarstwie Niemieckim, od 1918 w Republice Weimarskiej, przekształconej po 1933 w III Rzeszę pod rządami dyktatora Adolfa Hitlera.

22 stycznia 1945 zdobyty został przez oddziały 2 armii pancernej I Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej[22]. Wraz z Ziemiami Odzyskanymi przyznany Polsce w ramach ładu pojałtańskiego przez zwycięskie mocarstwa II wojny światowej. We wrześniu 1966 roku wzniesiono pomnik ku czci Armii Czerwonej i Wojska Polskiego[22].

W okresie Polski Ludowej w Miliczu rozwinął się przemysł spożywczy, drzewny i materiałów budowlanych[23].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[24]:

Kościół pw. św. Andrzeja Boboli
Pałac w Miliczu
Budynek banku PKO BP, dawna apteka

inne zabytki:

  • ruiny Czarnej Bramy w parku pałacowym
  • grobowiec hrabiego Maltzana
  • brama wjazdowa (dworska)
  • grodzisko Chmielnik, ślady osadnictwa z ok. 7000 lat p.n.e. z około 1815

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Piramida wieku mieszkańców Milicza w 2014 roku.

Herb, flaga[edytuj | edytuj kod]

Herb Milicza przedstawiający świętego Jerzego na koniu zabijającego smoka istnieje co najmniej od XV w., gdyż taki wizerunek widnieje na najstarszej zachowanej pieczęci miejskiej.

W niemieckich czasach flaga Milicza miała kolorystykę biało-żółtą i pochodziła od flagi tutejszego bractwa kurkowego; w czasach PRL nieużywana. Do tematu flagi wrócono po upadku systemu i pierwszych wolnych wyborach samorządowych w 1990 r. Do niemieckich barw dodano zieleń (symbolizującą otaczające Milicz lasy), by odróżnić ją od popularnej w Polsce flagi papieskiej. Uchwałą Rady Miejskiej w Miliczu flaga gminy Milicz to 3 poziome pasy: biały – żółty – zielony.

Burmistrzowie i pełniący funkcję burmistrza od 1990[edytuj | edytuj kod]

  • 1990-1994 – J. Wierzowiecki
  • 1994-1998 – T. Staniewska
  • 1998-2002 – W. Wall
  • 2002-2006 – R. Mieloch
  • 2006-2010 – D. Stachowiak, J. Supeł, D. Stachowiak, R. Augustyn, R. Mieloch, D. Duszyński, P. Wybierała
  • 2010-2014 – P. Wybierała
  • 2014-2018 – P. Lech
  • 2018-2023 – P. Lech

Transport[edytuj | edytuj kod]

Przez miasto przebiegają drogi: krajowa i wojewódzkie:

W mieście znajduje się stacja kolejowa Milicz położona na państwowej linii kolejowej nr 281. 5 marca 2019 r. wznowiono połączenia pasażerskie na wyremontowanej linii kolejowej[25]. W rozkładzie jazdy 2018/2019 założono obsługę stacji przez pociągi spółki Koleje Dolnośląskie[26]. 7 połączeń dziennie w dni robocze oraz 4 pary połączeń w weekendy kursują w ramach linii D7 Krotoszyn – Jelcz-Laskowice przez Oleśnicę i Wrocław[26][27]. Czas przejazdu między Miliczem a stacją Wrocław Główny wynosi około 90 minut[25].

Regionalną komunikacje autobusową w Miliczu i okolicach zapewnia przedsiębiorstwo PKS Wołów, które posiada w mieście placówkę terenową oraz dworzec autobusowy. Utrzymywane są kursy autokarów do Wrocławia, Wołowa, Trzebnicy, Twardogóry, Sycowa, Poznania, Żmigrodu, Sulmierzyc, Krotoszyna, Jutrosina i in. Dworzec w Miliczu obsługują przelotowo autobusy przedsiębiorstw PKS Konin oraz PKS Ostrów Wielkopolski.

Od 26 marca 2019 r. gmina Milicz organizuje bezpłatną komunikację miejską (Mała Komunikacja Miejska w Miliczu), służącą lepszemu skomunikowaniu miasta ze stacją kolejową[28]. Założono kursowanie w dni robocze 4 kursów mikrobusu po linii okólnej, łączącej 10 przystanków w granicach miasta[28]. Połączenia obsługuje miejscowa placówka terenowa PKS Wołów[28]. Przejazdy są bezpłatne dla pasażerów[28].

Klimat (1979-2013)[edytuj | edytuj kod]

Średnie miesięczne ciśnienie atmosferyczne waha się od 1014,5 hPa (IV) do 1018,4 hPa (I), największy zanotowany wzrost ciśnienia 24 hPa, największy spadek 29 hPa[29].

Średnia roczna prędkość wiatru wynosi 4,1 m/s. Najmniejsze średnie zachmurzenie osiąga 47% (VIII), największe 75% (XII), średnie roczne 60%[30].

Średnia roczna temperatura powietrza osiąga +8,8 °C. W przebiegu rocznym najchłodniejszy jest styczeń (–1,1 °C), najcieplejszy lipiec (+18,7 °C). Najwyższą maksymalną temperaturę zanotowano 10 sierpnia 1992 (+37,6 °C), najniższą temperaturę minimalną 14 stycznia 1987 (–28,5 °C)[29].

Absolutna amplituda temperatury powietrza osiągnęła 66,1 °C. W ciągu roku występuje 43 dni gorących, czyli takich, w których maksymalna temperatura przekracza 25 °C, z czego 7 to dni upalne z temperaturą powyżej 30 °C; czasami zdarzają się w Miliczu dni bardzo upalne, podczas których maksymalna temperatura przekracza 35 °C. Najdłuższe fale upałów nad miastem wystąpiły:

  • 6–11 VIII 1992 r. (6 dni)
  • 23 VII – 2 VIII 1994 r. (11 dni)
  • 18–28 VII 2006 r. (11 dni)
  • 25–29 VII 2008 r. (5 dni)
  • 10–17 VII 2010 r. (8 dni)[29]

Najwięcej dni upalnych (z temperaturą maksymalną powyżej 30 °C) zanotowano w 1994 r. – aż 20 dni, z czego 12 w lipcu 1994. Latem występują bardzo rzadko "noce tropikalne", kiedy temperatura minimalna nie spada poniżej 20 °C. Zdarzają się one od końca czerwca do początku sierpnia. Najwyższą minimalną temperaturę w Miliczu zanotowano 29 VII 2013 r. i było to 21,6 °C[29].

Dni mroźnych, z ujemną temperaturą maksymalną (poniżej 0 °C) jest w Miliczu tylko 28 rocznie. Średnia roczna suma opadu wynosi 461 mm[29].

Największe średnie miesięczne sumy opadu 70 mm (VII), najmniejsze 24 mm (II). Notowanych jest średnio 103 dni z opadem w roku (z maksimum w lecie)[29].

Średnia temperatura i opady dla Milicza
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Roczna
Rekordy maksymalnej temperatury [°C] 14.4 18.3 21.6 30.1 31.0 35.5 36.5 37.6 30.5 26.0 18.5 14.6 37,6
Średnie temperatury w dzień [°C] 1,7 3,0 7,8 14,1 19,7 22,3 24,4 24,2 19,1 13,7 6,9 3,0 13,3
Średnie dobowe temperatury [°C] -1,1 -0,4 3,5 8,7 13,9 16,7 18,7 18,4 13,9 9,1 3,8 0,4 8,8
Średnie temperatury w nocy [°C] -4,0 -3,5 -0,3 3,5 8,1 11,4 13,2 12,8 9,2 5,0 0,8 -2,3 4,5
Rekordy minimalnej temperatury [°C] -28.5 -24.5 -16.7 -6.4 -2.5 2.5 5.1 4.5 0.3 -7.8 -12.9 -20.0 −28,5
Opady [mm] 27 24 30 27 46 54 70 54 39 27 31 32 462
Średnia liczba dni z opadami 8 8 8 7 9 11 11 9 8 7 8 9 103
Źródło: Na podstawie 35-lecia 1979-2013[31]

Turystyka i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

Liczne trasy rowerowe przebiegają także przez kompleksy stawów hodowlanych (największych w Europie), malownicze tereny Parku Krajobrazowego „Dolina Baryczy” i na obrzeżach chronionego Rezerwatu „Stawy Milickie”. W Miliczu znajduje się też ostoja koników polskich. Rzeka Barycz wykorzystywana jest również do turystyki kajakowej.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Anny w Miliczu

Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-07-23] (pol.).
  2. ↑ a b Friedrich Albert Zimmermann: Beytrage zur beschreibung von Schlesien. Brieg: Johann Ernst Tramp, 1787, s. 373.
  3. ↑ Pruski dokument z 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750.
  4. ↑ Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 226–227. ISBN 83-04-01090-9.
  5. ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Wrocław: Ossolineum, 1987, s. 151. ISBN 83-04-02436-5.
  6. ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  7. ↑ H. Markgraf, J.W. Schulte, Codex Diplomaticus Silesiae, T. 14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Breslau 1889.
  8. ↑ „Monumenta Poloniae Historica”, Tom IV, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1884, „Vita Sanctae Hedwigis”, s. 607.
  9. ↑ „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  10. ↑ Knie 1830 ↓, s. 974.
  11. ↑ Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 11.
  12. ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
  13. ↑ Małgorzata Chorowska i inni, Atlas Historyczny Miast Polskich – Oficjalna strona projektu wydawniczego Atlas Historyczny Miast Polskich [online], 2017, 3, kol. I, wers 24 [dostęp 2019-10-13].
  14. ↑ Milicz – Atlas Historyczny Miast Polskich [online], 2017, 8, kol. II, wers 78 [dostęp 2019-10-13] (pol.).
  15. ↑ a b c Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 442–446.
  16. ↑ Justyna Kolenda, Milicz, Clavis Regni Poloniae, Gród na pograniczu, 2008, str.12, kol. II, wers 25.
  17. ↑ Zbiorowa, Milicz – Atlas Historyczny Miast Polskich [online], 2017, 3, kol. I, wers 44 [dostęp 2019-10-13] (pol.).
  18. ↑ Justyna Kolenda, Milicz, Clavis Regni Poloniae, Gród na pograniczu, 2008, 13, kol. I, wers 8.
  19. ↑ Małgorzata Chorowska, Andrzej Kudła, Nie tylko zamki. Architektura i historia średniowiecznego zamku w Miliczu., 2005, 83, wers 22.
  20. ↑ Zbiorowa, Milicz – Atlas Historyczny Miast Polskich [online], 2017, 9, kol. I, wers 67 [dostęp 2019-10-13].
  21. ↑ Justyna Kolenda, Milicz, Clavis Regni Poloniae, Gród na pograniczu., 2008, 58, kol. II, wers 10.
  22. ↑ a b Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 801.
  23. ↑ Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2, s. 194.
  24. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 124. [dostęp 2012-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  25. ↑ a b Janusz Krzeszowski: Uruchomiono nowe połączenie kolejowe Wrocław – Milicz. [w:] wroclaw.pl [on-line]. ARAW. [dostęp 2019-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-31)]. (pol.).
  26. ↑ a b Wiesław Zdobylak: Połączenie do Wrocławia. Podajemy rozkład jazdy i ceny biletów!. [w:] krotoszyn.naszemiasto.pl [on-line]. Polskapresse, 2019-03-25. [dostęp 2019-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-31)].
  27. ↑ Dolnośląski Rozkład Jazdy WIOSNA 2019 obowiązujący od 10 marca 2019 r. do 8 czerwca 2019 r. (obejmujący pociągi Kolei Dolnośląskich, Przewozów Regionalnych oraz PKP Intercity).. Legnica: Koleje Dolnośląskie SA, 2019, s. 2. [dostęp 2019-03-31].
  28. ↑ a b c d Grażyna Szczepaniak-Antosik. Komunikacją miejską po Miliczu. „Głos Milicza”, s. 11, 2019-03-27. Enter-Press. 
  29. ↑ a b c d e f E-OBS. European Climate Assessment & Dataset. (ang.).
  30. ↑ Climate Reanalyzer. Climate Change Institute & University of Main. (ang.).
  31. ↑ European Climate Assessment & Dataset. [dostęp 2014-08-27].
  32. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Miasta województwa dolnośląskiego
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa dolnośląskiego

Gmina Milicz
Wsie
Osady
Osady leśne
Integralne
części wsi

Powiat milicki
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie

Powiat milicki

Powiat milicki (1946–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta (1945–75)
Gminy wiejskie
(1945–54 i 1973–75)
Gromady (1954–72)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Milicz&oldid=73471125”