Milan Harvalík
| Data urodzenia | 16 sierpnia 1970 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | językoznawca |
| Narodowość | czeska |
Milan Harvalík (ur. 16 sierpnia 1970) – czeski językoznawca, specjalista w dziedzinie onomastyki[1]. Pracował w Instytucie Języka Czeskiego Czeskiej Akademii Nauk na stanowisku przewodniczącego Katedry Onomastyki[2]. Był także członkiem zarządu tego instytutu[3].
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
W 1994 roku ukończył studia magisterskie z bohemistyki i rusycystyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze. Edukację kontynuował w ramach studiów doktoranckich na tym samym wydziale, zajmując się językiem czeskim (specjalizacja: onomastyka i dialektologia). W 2001 roku uzyskał stopień doktora (Ph.D.). Rok później otrzymał tytuł akademicki doktora filozofii (język czeski, PhDr.)[1].
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
W 1990 roku został zatrudniony w Instytucie Języka Czeskiego. Najpierw jako tzw. pomocnicza siła naukowa, później jako pracowník katedry onomastycznej, a od 2006 r. jako jej przewodniczący. Od 1994 roku pracuje w Instytucie Języka Czeskiego i Teorii Komunikacji na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola, gdzie prowadzi seminaria z toponomastyki i antroponomastyki, a także zajmuje się pracami dyplomowymi w tym zakresie. Począwszy od 2005 r. jest promotorem doktorskim w dziedzinie języka czeskiego w ramach programu studyjnego filologii na tymże wydziale[1].
Jako wnioskodawca bądź współbadacz brał udział w kilku grantach z zakresu onomastyki. Jest ponadto członkiem kilku instytucji naukowych w Republice Czeskiej i za granicą. Należy do rad redakcyjnych czasopism onomastycznych, zarówno krajowych (np. „Acta onomastica”), jak i zagranicznych. Organizował również konferencję naukową poświęconą onomastyce w Pradze. Uczestniczył w konferencjach zagranicznych (Banská Bystrica, Uppsala, Zadar i Piza)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2004 roku otrzymał nagrodę Ottona Wichterlego dla młodych pracowników naukowych Akademii Nauk Republiki Czeskiej[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Milan Harvalík: Synchronní a diachronní aspekty české onymie. Praga: Academia, 2004. (cz.).
- Milan Harvalík: Stav onomastiky. W: Słowiańska onomastyka. Warszawa – Kraków: Towarzystwo Naukowe Warszawskie, 2002, s. 97–100.
- Milan Harvalík: Hofnamen. W: Namenarten und ihre Erforschung. Ein Lehrbuch für das Studium der Onomastik. Hamburg: Baar-Verlag, 2004, s. 415–425. (niem.).
- Milan Harvalík, Jana Matúšová, Libuše Olivová-Nezbedová, Jitka Maletínská, Martina Mackovičová: Slovník pomístních jmen v Čechách I (A). Praga: Academia, 2005. ISBN 80-200-1248-6. (cz.).
- Milan Harvalík: Index českých exonym. Standardizované podoby, varianty. Praga: Český úřad zeměměřický a katastrální, 2006. (cz.).
- Marek Janáč, Pavel Tumlíř, Milan Harvalík: Divnopis. Praga: Radioservis, 2006. (cz.).
- Marek Janáč, Pavel Tumlíř, Milan Harvalík: Divnopis 2. Praga: Radioservis, 2008. (cz.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e PhDr. Milan Harvalík, Ph.D., Praga: Ústav pro jazyk český Akademie věd České republiky [dostęp 2011-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-05] (cz.).
- ↑ Oddělení onomastiky: Charakteristika oddělení, Praga: Ústav pro jazyk český Akademie věd České republiky [dostęp 2011-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-11] (cz.).
- ↑ Rada Ústavu pro jazyk český AV ČR, v. v. i., Praga: Ústav pro jazyk český Akademie věd České republiky [dostęp 2011-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-10] (cz.).