Mikio Naruse
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 lipca 1969 |
| Zawód | reżyser, scenarzysta, producent filmowy |
| Lata aktywności | 1930–1967 |
Mikio Naruse (jap. 成瀬 巳喜男 Naruse Mikio; ur. 20 sierpnia 1905 w Tokio, zm. 2 lipca 1969 tamże) – japoński reżyser, scenarzysta i producent filmowy.
Naruse był najmłodszym z trojga dzieci; jego ojciec zajmował się hafciarstwem[1]. Po śmierci ojca i niedługo później matki musiał zrezygnować z nauki i podjął pracę jako rekwizytor w studiu filmowym Shōchiku[1][2], z którym był związany przez 10 kolejnych lat[1]. Przez pozostałą część zawodowego życia współtworzył z wytwórnią Tōhō[3]. W trakcie kariery stworzył 88 filmów z czego 22 były nieme. Większość z nich nie przetrwała[4][5]. Znany przede wszystkim z filmów z gatunku shomin-geki, rodzinnych dramatów prostych ludzi, w których w rolach głównych obsadzał przeważnie kobiety[6]. Często współpracował z aktorkami: Hideko Takamine, Kinuyo Tanaką i Setsuko Harą[7].
Spośród twórczości Naruse największym uznaniem krytyków cieszą się Płynące chmury (1955), Ostatnie chryzantemy (1954) i Gdy kobieta wchodzi po schodach (1960). Ze względu na tematykę jego filmów, często porównywany do Yasujirō Ozu. Akira Kurosawa zestawił twórczość Naruse do „wielkiej rzeki o spokojnej powierzchni, pod którą kłębią się niezmierzone głębiny”[7][8]. Przez lata będący w cieniu takich twórców swojego okresu, jak Akira Kurosawa, Kenji Mizoguchi i Yasujirō Ozu, obecnie jest często stawiany z nimi w jednym rzędzie[7]. Laureat Nagrody Błękitnej Wstęgi dla najlepszego reżysera w 1952 za filmy Inazuma (1952) i Mateczka (1952)[9].
Zmarł w 1969 na raka[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Phillip Lopate. A Taste for Naruse. „Film Quarterly”. 39 (4), s. 11-21, 1986. University of California Press Books Division.
- ↑ Manohla Dargis: 'Naruse: The Unknown Japanese Master'. The New York Times, 2005-10-28. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
- ↑ Freda Freiberg: The Materialist Ethic of Mikio Naruse. Senses of Cinema, maj 2002. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
- ↑ Richard F. Shepard: A RETROSPECTIVE OF FILMS BY NARUSE. The New York Times, 1984-10-11. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
- ↑ Mikio Naruse - Unknown Master of Japanese cinema. Eye Filmmuseum. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
- ↑ Joan Mellen. Late Ozu, Late Naruse. „Film Quarterly”. 61 (4), s. 24-32, Lato 2008. University of California Press. DOI: 10.1525/fq.2008.61.4.24.
- ↑ a b c James Quandt: The “Big Five” of Japanese Cinema. Toronto International Film Festival, 2018-06-26. [dostęp 2020-04-12]. (ang.).
- ↑ Mikio Naruse. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2020-04-12].
- ↑ ブルーリボン歴代主要賞. Hochi Shimbun. [dostęp 2020-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-15)]. (jap.).