Mikałaj Wajciankou
| Pełne imię i nazwisko | Mikałaj Ryhorawicz Wajciankou |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 sierpnia 1947 |
| Data śmierci | 22 kwietnia 2013 |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Republice Czeskiej | |
| Okres | od 1 marca 1995 |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Republice Słowackiej | |
| Okres | od 1 marca 1995 |
| Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
| Okres | od 27 lutego 1997 |
| Poprzednik | stanowisko utworzone |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji | |
| Okres | od 1990 |
| Przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego | |
| Okres | od 1989 |
| Okres | od 17 stycznia 1997 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
 | |
Mikałaj Ryhorawicz Wajciankou (biał. Мікалай Рыгоравіч Вайцянкоў, ros. Николай Григорьевич Войтенков, Nikołaj Grigorjewicz Wojtienkow; ur. 13 sierpnia 1947 w rejonie rohaczowskim, zm. 22 kwietnia 2013) – białoruski polityk, działacz komunistyczny, samorządowiec i kołchoźnik; w latach 1995–1997 ambasador Białorusi w Czechach i jednocześnie na Słowacji; w latach 1990–1995 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji; w latach 1997–2000 członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji; w latach 1989–1995 i od 1997 przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 13 sierpnia 1947 roku w rejonie rohaczowskim obwodu homelskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. Ukończył Białoruski Instytut Mechanizacji Gospodarstwa Wiejskiego i Akademię Nauk Społecznych przy KC KPZR. Pracował jako mistrz w zakładzie naprawy samochodów w obwodzie irkuckim Rosyjskiej FSRR, kierownik warsztatów remontowych, główny inżynier, wiceprzewodniczący, przewodniczący kołchozu im. Lenina w rejonie rohaczowskim[1].
Pełnił funkcję przewodniczącego Rohaczowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego, I sekretarza Rohaczowskiego Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB), sekretarza Homelskiego Komitetu Rejonowego KPB, kierownika Wydziału Rolnictwa KC KPB. W latach 1989–1995 był przewodniczącym Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego i Homelskiej Obwodowej Rady Deputowanych. W latach 1990–1995 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji. W latach 1995–1997 był Nadzwyczajnym i Pełnomocnym Ambasadorem Republiki Białorusi w Czechach i jednocześnie na Słowacji[1]. 17 stycznia 1997 roku został zwolniony ze stanowisk ambasadorów przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę i ponownie mianowany przewodniczącym Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego[2]. 27 lutego 1997 roku został mianowany przez prezydenta członkiem Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Pełnił w niej funkcję członka Komisji ds. Polityki Regionalnej. Jego kadencja w Radzie Republiki zakończyła się 19 grudnia 2000 roku[3]. Zmarł 22 kwietnia 2013 roku. Pochowany został na Cmentarzu Południowym-2 pod Homlem[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Honoru (2001)[5];
- Medal „Za Zasługi w Ochronie Granicy Państwowej” (1998)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kto… ↓, s. 283–284
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 17 января 1997 г. №67. old.bankzakonov.com, 1997-01-17. [dostęp 2017-03-29]. (ros.).
- ↑ Постоянная комиссия по региональной политике. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (ros.).
- ↑ Памёр Мікалай Вайцянкоў, любімы ў народзе кіраўнік Гомельшчыны. Nasza Niwa, 2013-04-24 10:23. [dostęp 2017-03-29]. (biał.).
- ↑ А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 25 красавіка 2001 г. № 219. pravo.levonevsky.org. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-30)]. (biał.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 20 мая 1998 г. №271. bankzakonov.com. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-15)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.