Miejska Szkoła Polska
Miejska Szkoła Polska – szkoła we Wrocławiu działająca w XVII i XVIII wiekach[1].
Założona z inicjatywy rady miejskiej w 1666, istniała do 1766. Kształciła średnio zamożną młodzież niemiecką i polską. W szkole tej uczono jedynie dwóch przedmiotów: religii protestanckiej i języka polskiego. Nauka odbywała się w dwóch grupach, dla początkujących i zaawansowanych. Jedynym nauczycielem i zarazem kierownikiem szkoły byli kolejno[1]:
- Maciej Gutthäter-Dobracki młodszy (1666–1670)
- Jan Ernesti (1670–1709)
- Tobiasz Lentner (1710–1715)
- Gottfried Heinrich Bachstrohm (1715–1727)
- Jerzy Schlag (1727–1752)
- Samuel Baczyński (1752–1766)
Prowadzący musieli znać obowiązkowo zarówno język niemiecki, jak i polski. Na potrzeby szkoły wydawali materiały podręcznikowe (gramatyki, rozmówki, wzory listów, czytanki). W 1767 funkcje pełnione przez zamkniętą szkołę przekazano Gimnazjum Realnemu św. Marii Magdaleny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 530.
- ↑ Burzyńska i Dąbrowska 2014 ↓, s. 345.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Burzyńska-Kamieniecka, Anna Dąbrowska: Tradycje nauczania języka polskiego jako obcego we Wrocławiu. W: 40 lat wrocławskiej glottodydaktyki polonistycznej. Teoria i praktyka. 2014. ISBN 978-83-7977-030-4.
- Elżbieta Kucharska: Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.