Mieczysław Rogalski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie | |
| Okres | od 1932 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Kierownik Konsulatu RP w Ełku | |
| Okres | od 1936 |
| Poprzednik | |
| Zastępca Kierownika Resortu Spraw Zagranicznych PKWN | |
| Okres | od 1944 |
| Poseł PRL w Oslo i Reykjavíku | |
| Okres | od 1946 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
 | |
Mieczysław Rogalski, Dzierżykray-Rogalski (ur. 23 maja 1888[1][2] w Warszawie, zm. 17 maja 1952 w Iwoniczu-Zdroju) – polski prawnik, dyplomata i urzędnik konsularny, poseł do Krajowej Rady Narodowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Ludwika i Antoniny z Sobolewskich. Po ukończeniu Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie (1909)[3] studiował na Uniwersytecie w Liège oraz na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Dalszą edukację zdobywał na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1916 pracował jako nauczyciel w Lublinie, później był asystentem na nowo powołanym Uniwersytecie Lubelskim. Członek POW (1914-). W 1919 został zatrudniony w polskiej służbie zagranicznej. Po pertraktacjach polsko-sowieckich w Mińsku mianowano go w 1920 członkiem Mieszanej Komisji RP oraz RFSRR i USRR ds. repatriacji (do 1923). Następnie pełnił obowiązki sekretarza poselstwa RP w Bukareszcie (1928–1930), wicekonsula konsulatu w Olsztynie (1932), konsula i kierownika konsulatu w Kwidzynie (1932-1936) oraz w konsulacie w Ełku (1936–1939).
Podczas II wojny światowej ponownie znalazł się na Lubelszczyźnie. Kilkakrotnie aresztowany i więziony przez Niemców. W 1944 objął funkcję zastępcy kierownika resortu spraw zagranicznych PKWN, a następnie dyrektora Departamentu Konsularnego MSZ; był też posłem Polski Ludowej w Oslo i Reykjavíku (1946-1948). W latach 1945–1947 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej, gdzie był członkiem Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Wyznaniowej i Narodowościowej. Od 1948 wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim.
Uchwałą KRN z 3 stycznia 1945 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 27 wprost, rząd 5, grób 1 i 2)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Data na pomniku nagrobnym, por. przypis poniżej.
- ↑ Marcin Przegiętka, Rywalizacja na pograniczu : Prusy Wschodnie i sąsiednie polskie powiaty województw białostockiego i warszawskiego w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, Komunikaty Mazursko-Warmińskie 2, 2008, s. 126
- ↑ Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, spis absolwentów rocznika 1909 s. 335, poz. 137, we wspomnieniu Jerzego Zagórskiego s. 165. oraz wymieniony jako wiceprezes klubu wychowanków Gimnazjum „Unia” s. 287.
- ↑ Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz. Lista osób odznaczonych
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SOBOLEWSCY i DZIERŻYKRAY-ROGALSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Wosiński: Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968, Warszawa 1969
- Tadeusz Oracki: Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Instytut Wydawniczy „Pax” Warszawa 1983, s. 270; s. 262 (dotyczy żony)
- Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, PIW Warszawa 1989