Mieczysław Eckhardt
 | |
 porucznik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 sierpnia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | listopad 1942 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 6 Pułk Ułanów Kaniowskich |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
Mieczysław Hugo Eckhardt ps. „Bocian” (ur. 29 sierpnia 1908 w Stanisławowie, zm. w listopadzie 1942 w Dawidgródku) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 16 sierpnia 1930 roku do 30 czerwca 1931 roku był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Po ukończeniu szkoły i odbyciu praktyki w 6 pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie został mianowany na plutonowego podchorążego[1]. Na podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stanisławów i posiadał przydział mobilizacyjny do 6 pułku Ułanów Kaniowskich[2].
We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego Podolskiej Brygady Kawalerii. W czasie kampanii wrześniowej (od 15 września) walczył w pułku marszowym Podolskiej Brygady Kawalerii, w którym był dowódcą plutonu kolarzy. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Został internowany. W marcu 1940 znalazł się we Francji, gdzie do czerwca służył jako dowódca plutonu ckm w 3 oddziale rozpoznawczym.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii został przydzielony do 1 oddziału rozpoznawczego 1 Brygady Strzelców, a następnie służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.
Po przeszkoleniu ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 29 kwietnia 1942 roku i następnie przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.
Zgłosił się do służby w kraju. Zrzucony do Polski w nocy z 1 na 2 września 1942 roku, w operacji lotniczej „Smallpox”, na placówkę odbiorczą „Rogi” na terenie nadleśnictwa Łoś-Rogatki na północny wschód od Grójca. 3 listopada 1942 wraz z cichociemnymi: kpt. Maciejem Kalenkiewiczem ps. Kotwica oraz por. Janem Markiem ps. Walka w składzie pocztu sztandarowego podczas poświęcenia sztandaru dla 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej w Kościele Panien Kanoniczek w Warszawie przy ul. Bielańskiej[3].
Przydzielony do pracy na III Odcinku Wachlarza jako dowódca[4] bazy w Dawidgródku. Został aresztowany przez żandarmerię niemiecką 19 listopada 1942 roku i zginął w walce na posterunku[5] lub popełnił samobójstwo w więzieniu[6].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13423 (pośmiertnie, 9 maja 1943)[7]
Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Hugona Eckhardt de Eckhardtsburg, nadinspektora i naczelnika w dyrekcji PKP. W 1936 roku ożenił się z Janiną Stachurą (1913–1966), z którą miał syna Mariana (ur. 1937).
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Mieczysław Eckhardt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926–1939, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1992, ISBN 83-85621-06-7, s. 30, 55, 92.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 130, 590.
- ↑ Mieczysław Eckhardt - Cichociemny » Cichociemni elita dywersji [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 2021-01-18] (pol.).
- ↑ Chlebowski 1983 ↓, s. 62.
- ↑ Chlebowski 1983 ↓, s. 108.
- ↑ Tucholski 1984 ↓, s. 308.
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 406.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Cezary Chlebowski: „Wachlarz”: monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej: wrzesień 1941 – marzec 1943. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1983. ISBN 83-211-0419-3.
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 39–41. ISBN 83-902499-0-1.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 308. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 85–86.