Michele Jamiolkowski
| Imię i nazwisko urodzenia | Michał Molda |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1932 |
| Data i miejsce śmierci | 15 czerwca 2023 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | włosko-polska |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | Politechnika Turyńska |
| Stanowisko | profesor geotechniki |
Michele B. Jamiolkowski (ur. 21 lipca 1932 w Stryju jako Michał Molda, zm. 15 czerwca 2023 w Turynie[1]) – włoski inżynier budownictwa i geotechnik polskiego pochodzenia.
Przez pierwszych pięć lat życia mieszkał we Lwowie. Podczas wojny trafił do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie doczekał końca wojny. Jego ojciec, oficer rezerwy Brygady Podhalańskiej, został rozstrzelany przez Niemców w 1943. Po wojnie wrócił do Lwowa. Jako że nie znalazł tam nikogo z rodziny, przeniósł się do Krakowa, gdzie spotkał matkę, z którą wyjechał do Warszawy. Tam ukończył Liceum im. Stefana Batorego oraz studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uprawiał wówczas koszykówkę. W sezonie 1951/52 zagrał w I lidze w barwach Polonii. Przyjął z czasem nazwisko Jamiołkowski, po swoim ojczymie. W 1959 wyjechał do Włoch, gdzie osiadł i przyjął obywatelstwo. Ukończył studia na Politechnice Turyńskiej[2]. Od 1969 profesor geotechniki tamże[3].
W latach 1990–2001 był przewodniczącym międzynarodowej komisji ds. Krzywej Wieży w Pizie, w tym czasie dokonał też jej modernizacji (według planów Johna Burlanda). Od 1985 jest doradcą geotechnicznym projektu wybudowania mostu nad cieśniną Mesyńską (wł. Ponte sullo Stretto di Messina), doradcą projektu wybudowania w Brindisi terminalu dla gazowców. Od 2003 członek komisji ds. ochrony Wenecji przed podtopieniami (MOSE), od 2004 zasiada w konsorcjum ds. modernizacji dzwonnicy św. Marka w Wenecji. Zajmował się też zagadnieniem sanacji gruntów wokół Czarnobyla[3].
W 1991 został wybrany na członka zagranicznego PAN (Wydział IV Nauk Technicznych)[4] oraz na członka korespondenta Turyńskiej Akademii Nauk. Od 2005 członek zagraniczny National Academy of Engineering. W 2001 otrzymał nagrodę Terzaghi Award ufundowaną przez American Society of Civil Engineers (ASCE). Członek honorowy Japońskiego Towarzystwa Geotechnicznego. W latach 1994–1997 był prezesem International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering. Jest wydawcą International Journal of Geomechanics and Geotechnical Engineering i współwydawcą Soil and Rock International Journal[3].
W Polsce przez ponad 20 lat był przewodniczącym Zespołu Ekspertów Międzynarodowych (International Board of Exsperts) zajmującego się problemami szeroko rozumianej stateczności osadnika Żelazny Most[5].
Jest również inżynierem-doradcą i byłym prezesem firmy inżynieryjnej Studio Geotecnica Italiano in Torino, której był członkiem od 1964[3].
W 2024 uhonorowany został tablicą na dziedzińcu muzeum katedry w Pizie, ku jego czci, za uratowanie Krzywej Wieży w Pizie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pisa, morto il “salvatore” della Torre [online], Il Tirreno [dostęp 2023-06-21] (wł.).
- ↑ Marek Cegliński, Profesor Jamiolkowski – od koszykówki po ratowanie Krzywej Wieży w Pizie [online], dzieje.pl, 4 maja 2015 [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22].
- ↑ a b c d Accademia delle Scienze di Torino: Michele JAMIOLKOWSKI. www.accademiadellescienze.it:80. [dostęp 2016-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-04)]. (ang.).
- ↑ Wydział IV Nauk Technicznych> Członkowie zagraniczni [online], PAN [dostęp 2021-01-11].
- ↑ Geotechnical Characterization of Copper Tailings at Zelazny Most Site. M. Jamiolkowski, A. Masella|url = https://www.marchetti-dmt.it/conference/dmt15/papers%20DMT%202015%20(pdf)/Jamiolkowski%20-%20keynote.pdf?typ=3&department=4.
- ↑ Hołd dla prof. M. Jamiolkowskiego, który uratował Krzywą Wieżę w Pizie [online], dzieje.pl [dostęp 2024-01-15] (pol.).