Michael Wittmann
 Michael Wittmann | |
 Hauptsturmführer | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1934–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
.jpg)
Michael Wittmann (ur. 22 kwietnia 1914 w Vogelthal, zginął 8 sierpnia 1944 w Saint-Aignan-de-Cramesnil, rejon Caen) – niemiecki dowódca wojskowy, jeden z najskuteczniejszych czołgistów II wojny światowej.
Na samym froncie wschodnim Wittmann zniszczył 119 radzieckich czołgów. Ogółem zalicza mu się zniszczenie 138 czołgów i 132 dział przeciwpancernych.
Za najbardziej spektakularną akcję Wittmanna uważa się zniszczenie ok. 20 czołgów i pojazdów wroga w ciągu 15 minut w czasie bitwy o Villers-Bocage 13 czerwca 1944 roku. Zniszczone pojazdy, czyli czołgi, transportery opancerzone i ciężarówki należały do 4. Pułku Pancernego County of London Yeomanry. Wittmann dysponował tylko jednym czołgiem, Tygrysem, który po uszkodzeniu zdołał bezpiecznie opuścić i powrócić do własnej jednostki[1].
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
W chwili śmierci Wittmann dowodził czołgiem typu Tiger I o numerze „007”, jego jednostką był (uważany za elitarny) 101 Batalion Czołgów Ciężkich SS (niem. Schwere SS-Panzer-Abteilung 101). Najprawdopodobniej jego czołg, biorący udział w kontrataku na wzgórze nieopodal Saint-Aignan-de-Cramesnil, został zniszczony przez czołg Sherman Firefly należący do brytyjskiej jednostki 1st Northamptonshire Yeomanry. Czołgi Firefly były wyposażone w brytyjską armatę 17-funtową, zdolną do przebijania pancerzy najcięższych czołgów niemieckich. Za prawdopodobną uznaje się również wersję, że czołg Wittmanna został zniszczony przez pocisk wystrzelony z czołgu należącego do 4 Kanadyjskiej Dywizji Pancernej z ruin zamku w Gaumensil, leżącego na zachód od Saint Aignan. Przez pewien czas rozważano też wersję o zniszczeniu jego czołgu przez rakietę wystrzeloną z samolotu Typhoon, ale na podstawie wspomnień świadków oraz analiz dzienników bojowych jednostek lotniczych wersja ta została odrzucona.
Czołg Wittmanna otrzymał trafienie boczne w kadłub, które doprowadziło do eksplozji amunicji i śmierci całej załogi. W wyniku eksplozji odpadła wieża czołgu. Załoga została pochowana w bezimiennym grobie, a w 1983 roku przeniesiona na cmentarz wojskowy w La Cambe.
Załoga czołgu Wittmana[edytuj | edytuj kod]
Do załogi czołgu zaliczali się:
- dowódca Hauptsturmführer Michael Wittmann
- kierowca Unterscharführer Heinrich Reimer
- celowniczy Unterscharführer Karl Wagner
- operator radiostacji Sturmmann Rudolf Hirschel
- ładowniczy Sturmmann Günter Weber
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- SS-Mann: 1 kwietnia 1937
- Sturmmann: 11 listopada 1937
- Unterscharführer: 20 kwietnia 1939
- Oberscharführer: 9 listopada 1941
- Untersturmführer: 21 grudnia 1942
- Obersturmführer: 30 stycznia 1944
- Hauptsturmführer: 21 czerwca 1944
Kultura masowa[edytuj | edytuj kod]
Historia Wittmana z elementami fikcyjnymi została opowiedziana w grze strategicznej Company of Heroes: Tales of Valor. Czołgista jest głównym bohaterem kampanii niemieckiej w grze Soldiers: Ludzie Honoru.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Patrick Agte, Michael Wittmann. Najskuteczniejszy dowódca czołgu w II wojnie światowej, t. II, Finna 2011.